RUHTAN

Bölüm 13: Sadece Bir Araf

Çok da kalabalık olmayan bir kulübe gelmiştik. Sözcüklerini anlayamadığım bir şarkı çalıyordu ritmi gözlerimi kapatmama ve yerimde sallanmama neden olmuştu. Ne demişler müziğin dili yoktur hangi dilden olursa olsun o duygu yoğunluğunu alabiliyorsun içinden. Bir süre kalçalarımı ritme göre sallamaya başlamıştım sonra bir anda müzik ritmi hızlanmaya coşmaya başlamıştı. Elimi kolumu hava salamaya başladım, zıplaya zıplaya kalabalık grubun içinde buldum kendimi. Bu arada Leo'nun nerede olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu. Her şey gayet güzel ilerliyordu kulaklarıma ulaşan müziğin sesi damarlarıma akın ediyor içime hoş bir sızı gönderiyordu bu sırada yanımda dans etmekte olan sevimli çocuğun garip içkisini fark ettim. İçkilerle aram pek iyi olmadığı için adını bilemiyorum. Bunu ben aliyim diyerek yeşil mayhoş sıvıyı boğazımda aşağı boşalttım. Tüm hücrelerime temas eden yangınla kendimi canlanmış hissetmem normal miydi? Şu anda bunu düşünmek istemiyordum tek istediğim kendimi biraz daha özgür ve genç hissetmekti. Fakat içimdeki onu arayan tarafım her zamanki gibi susmadı.

Kendimi barın olduğu yere attım Leo yanında oturan iki kalıplı adamla konuşuyordu adamların gözleri siyahla yarışır derecede karanlık ve ölümcül olsa da beni korkutmaya yetmedi. İçimde filizlenen tek şey meraktı sadece biraz merak. Belki de Leo beni o adamlarla görüştürmek istemiyordu. Onun her zaman benim iyiliğimi istediğini bildiğimden dans pistine geri dönüyordum ki birisi boğazımdan yakaladı. Odun gibi bir kol boğazıma sarılmışken nefes bile zor alıyordum. Bağırmak için hiç mecalim yoktu ya da kimsenin beni duyamayacağını farkındaydı uyuşan hücrelerim. Gözlerim Leo'yu aradı ama yoktu. Gittikçe kararan gözlerim, kapanan bilincim bende sadece ağlama isteği uyandırıyordu. Leo'yu kaybetmeye dayanamazdım. O benim aradığım, beklediğim, beni onaran yarımımdı. Ondan uzakta kaldığım her an birbir silineceğimi biliyordum benliğimden. Somuta karışıp varların içinde bir yok olacaktım...