SUKIYAKI (COMPLETED)

CHAPTER TWENTY-TWO

A/N: Pasensya na sa mga nag-aabang ng update ng When I Love at Now or Never, tatapusin ko muna itong Sukiyaki bago mag-update doon para makapag-pokus ako.

**********

Lumapit na ako kay Tita Chayong kahit nanginginig ang tuhod. Tiningnan niya ako nang masama at pabalibag na sinara ang pintuan. Napaatras ako sa lakas ng impact no'n at nilingon ko si Kaito na ngayo'y nagsisimula nang magbihis.

"Kasalanan mo ito, e!" bulyaw ko sa kanya.

Nagtaas siya ng kilay and he looked at me lazily. Nanggigil na naman ako. Nilapitan ko siya't hinampas ng unan. Sinalag niya iyon. I was expecting him to get mad because I know he doesn't like it when I get violent. Pero nakita ko siyang nakangisi lang habang iniiwasan ang mga paghampas ko. Nang maagaw na niya ang unan, nagawa pa niya akong asarin.

"Paano na iyan? Alam na ng tiyahin mong nagkukunwari ka lang ng pagsusuplada sa akin pero ang totoo niyan ay hindi mo rin ako ma-resist?"

"Hayop ka! Alam mo ba iyon? Hayop kang hudas ka!"

Naiyak ako sa galit, hiya kay Tita Chayong, at pangamba na rin sa maaaring gawin sa aking ng tita ko. Samantalang ang gunggong ay parang hindi apektado.

"Make up your mind. Hayop ako o hudas?" Nagawa pang ngumisi uli ng demonyo. Gusto ko tuloy dukutin ang singkit niyang mga mata.

"Wala lang sa iyo ang lahat dahil lalaki ka naman, e! Iniisip mong pabor pa sa iyo ito. Hindi mo man lang inisip kung ano ang iisipin sa akin ng tita ko. Palibhasa sarili mo lang ang iniitindi mo."

Nagseryoso na ang damuho. "Look, if that's what you were thinking, then you shouldn't have let this thing to happen again. Ginusto mo rin, e. You could have rejected my advances, but you welcomed it with open arms. Ano'ng magagawa ko? I'm just a normal guy. At mataas ang libido."

Inirapan ko siya.

"Dapat nga, ako pa ang kabahan. Aba, baka pipikutin n'yo na akong magtiya nito."

Nanlaki ang mga mata ko sa narinig.

"Hindi ba't uso pa rin sa inyo ang shotgun wedding? Baka nga at this time ay pinplano na ni Chayong-san ang kasal natin."

"Hoy! Kahit tutukan pa ako ng machine gun, hindi ako pakakasal sa iyong hudas ka! Ang feeling mo rin, ano?"

Humalakhak siya at nauna pa sa aking lumabas ng kuwarto. Nang wala na siya, nagpalakad-lakad ako. Hindi ko alam kung kaya ko nang harapin si Tita Chayong. Sigurado akong kakalbuhin ako no'n. Ilang beses na niya kasi akong nireto sa mga kaibigan niyang Hapon tapos umayaw-ayaw ako kahit na inalok ako ng kasal, tapos heto't nagpaano na lang bigla sa lalaking lagi ko pang inaaway.

Makaraan ang ilang sandali, may narinig akong mahihinang katok sa pinto. Napalunok ako nang ilang beses. Umusal muna ako ng isang munting dasal bago ko pinagbuksan ang panauhin. This time, kalmado na ang hitsura ng tita ko. Malungkot nga lang, pero at least hindi na siya mukhang mapanganib.

"Tita---ano po kasi---" Hindi ko alam kung paano ako magsisimula sa pagpapaliwanag.

"Mahal mo siya?" Mahina at malumanay ang boses ni Tita Chayong.

Napayuko ako.

"Mahal mo nga siya." Napabuntong-hininga siya at maingat niyang pininid muli ang pinto. Hindi na siya nakipag-usap sa akin nang gabing iyon.

**********

"Ano'ng ibig mong sabihing pupunta ka ng Pilipinas? Nahihibang ka na ba? Ang dami-dami nating problema ngayon! Banzai Studio's recent video games are not earning much tapos lalayasan mo kami rito?"