Danger // EXO(✓)

3🍁Oyun Sırası Bizde

Multimedya:Kyungsoo 🍁

"Aşk kapıyı çaldığında hemen açma. Bazıları, çocuklar gibi zile basıp kaçıyor."

~Murathan Mungan~

🍃

Aynı zamanda tüm üyeler iyice birbirlerine sokulmuş, benim yanı başımda Suho'nun gölgesine sığınmışlardı.

Hoparlörden son bir ses daha yükseldi.

"O hâlde hazır olun, oyun başlıyor."

Ve bir anda tüm hastanenin ışıkları söndü.

"Neler oluyor hyung? Çok karanlık! Ben gerçekten çok korkuyorum." diye bağıran Tao hislerinde yalnız değildi. Şu an karanlıktan dolayı gözüm hiçbir şey görmüyordu. Gerçekten korkum giderek artıyordu.

Gözümün biraz daha karanlığa alışmasıyla gözlerimi kısarak çevreme bakındım. Suho'nun sarıldığı küçük kardeşlerine daha sıkı sarıldığını görüp diğerlerine seslendiğini işittim.

"Birbirinizden sakın ayrılmayın. Sakin olun, burası büyük bir hastane. Az sonra jeneratörler devreye girer."

İsmini Xiumin olarak bildiğim kişi elini cebine attı. Telefonunu çıkardı. Herkesten önce daha mantıklı bir hareket yaptı ve flaşıyla tüm odayı aydınlığa kavuşturdu.

"Bu herifin derdi ne?!" diye bir anda hiddetlenerek bağıran Kyungsoo, korkmamam için ayrıca yaramın acımaması için hafifçe sarılıyor, arada bir de kolumu sıvazlıyordu.

"Ne istiyor benden? Neden bana bunu yapıyor?" diyebildiğimde Kyungsoo teselli amacıyla yeniden söze girdi.

"Sakin ol, tek değilsin. Bak burada kaç kişiyiz? 1 kişiye karşı 12 erkek var odada. Korkma..."

Bu esnada birden kapının açılmasıyla ben dahi herkes olduğu yerde sıçradı!

Xiumin bile elindeki telefonu düşürerek odayı yeniden karanlığa mahkûm etmişti.

Benim ve maknaelerin o an attığı ufak çaplı çığlığa karşılık içeri giren kişi hemen;

"Korkmayın, benim!"diye bağırdı.

Bu menajerin sesiydi. Onun sesini duyan herkes derin bir 'oh' çekti. Kalbimin ne kadar hızlı attığını şu an anlayabiliyorsunuzdur her hâlde.

"İyisiniz değil mi çocuklar? Manyak herifi duyunca hemen koştum ama bir anda ışıklar sönüp, millet çığlık çığlığa izdiham yaratarak hastaneden çıkmak isteyince gelemedim."

Bu sefer hepsinden önce Luhan;

"İyiyiz hyung."dedi.

Xiumin, yerdeki telefonunu alıp yeniden flaşını yakarak odayı aydınlattı. Lay de menajerlerine dönerek sorusunu yöneltti.

"Ne yapmamız gerekiyor hyung? Burada böylece duracak mıyız?"

"Dışarı çıkacağımız zaman başımıza ne geleceği belli olmaz. Bir arada kalmalıyız. Böylesi daha güvenli gibime geliyor çocuklar."

O esnada benim aklıma polis memurunun konsolun üzerine bıraktığı telefonum geldi. Numarasını kaydettiğini söyleyip acil bir durumda, her ihtiyacım olduğunda çekinmeden aramam gerektiğini söylemişti. Bundan dolayı;