BENİM

Hayal

Kate:

-Ne saçmalıyosun Clare! Sen okuldaydın orda seni kim niye bayıltsın? dedi gülerek.

Sara:

-Clare sınıfa kimse girmedi. Senin huylu annen tabikide kamera kayıtlarına baktırdı.

Ben:

-Kızlar ama anlamıyosunuz ben bişeyler gördüm ben ben sınıfta bile değildim!

Zoe:

-E neredeydin ozaman?

Ben:

-Kızlar anlatıcağım şeylere inanamıcaksınız ama ben oradaydım hayal veya rüya değildi. Beni birşey oraya çekti sanki, onun ne olduğunu anlamadım ama.

Kate:

-Eee ne gördün?

-Ben uyandığımda kocaman bi gölün dibindeydim-bunu dediğim anda hepsi ellerini başlarına koydu içlerinden of dermişcesine- kizlar ya birazcık dinlermisiniz orası gerçekti etrafı hissedebiliyordum sudan çıkarken nefessiz kaldığımı bile hissettim boğulacaktım.

Sara:

-Bak Clare doktor bile yemek yemediğin için olduğunu söyledi. Hizmetçi annene de söylemiş akşam odana getirdiği yemeği de yememişsin sabahta yememişsin belli ki  halüsinasyon görmüşsün.

Bana inanmamakta ısrar ediyorlardı -çokta ikna olunacak bi olayda değildi açıkçası- orda olanları anlatıp onları ikna etmeye çalışıyordum ama bana öyle şeyler söylüyorlardı ki belkide  gerçekten hayal görmüştüm.
                       
                        ***

    Hastahaneden çıktığımda annemle beraber arabaya bindik. Kızlarda evlerine gitti. Annem:

-İyimisin kızım istersen pazartesi de okula gitme.

-Pazar günü kendime gelirim okula gidicem anne kızlarla beraber yarışma için sahnedeki yerlerimizi belirliyeceğiz.

-Tamam sen bilirsin.

    Eve gelmiştik içeri girdiğimde babam:

-Clarisa ne oldu kızım iyi misin?

-İyiyim baba. dedim-Babamla konuşamayacak kadar ürkmüştüm, hala olanlar aklımda tekrarlanıp  duruyordu- Odama çıkmak için merdivenlere gittim. Annem babama olanları anlatıyordu. Bence bayıldığım için hastahaneye kaldırmalarına gerek yoktu. Tabi Bayan Miller o sınıfta yokken bayıldığım için panik yapıp hastahaneye götürmüş hemen.
    Odama geldim eşyalarımı kapının kenarına koydum dolabın yanındaki raftan günlüğümü aldım.

    Bu gün bayıldım ama umrumda değil. Ben bu gün gördüğüm o yerin halüsinasyon veya hayal olduğunu düşünmuyorum. Hala aklıma geldikçe korkuyorum bir yandanda orayı merak ediyorum inanılmaz biryerdi. Orası çok gerçekçiydi. Suyun altındaki boğulma hissim kıyafetlerim. Okula gidip tekrar bakacağım orda mutlaka bir şey olmalı.

    Annem:

-Clarisa yemek hazır. diye bağırdı.

    Günlüğümü tekrar rafa koydum ve yemeğe indim.

                          ***

    Pazar sabahı yine 8:30 da alarmım çaldı. Alarmımı kapatır kapatmaz evin hizmetcisi kapıyı tık tıklayıp içeri girdi:

-Clarisa arkadaşların geldi.

-Gelsinler.

   Yatağımda doğruldum. Zoe Kate ve Sara gelmişti içeri girdiler. Sara: