BENİM

Emily kim?

Sabah olmuştu yine 8:30 da alarmım çaldı. Bu sabah direk okula gitmeyecektim çünkü Emily'ye bakmam gerekiyordu. Anne ve babası ne kadar kavga etselerde ayrılmalarını istemezdi.
Yataktan kalktım saçlarımı tarayıp at kuyruğu yaptım. Dün gece annem kahvaltıya gelmemi söylediği için kahvaltıya indim. Ben:

-Günaydın anne günaydın baba.
İkiside günaydın dedi. Annem:

-Ee ne yapacaksın bu gün.

-Okula gidicem. dedim garipsiyerek zaten ne yapacağımı biliyordu. Babam:

-Çocuklar ben iş seyahatine çıkacağım iki hafta sonra dönerim.
Kardeşim:

-Bu gün mü?

-Evet. Ben:

-Ozaman sonra görüşürüz ben Emily'ye urayıp okula gidicem. Annem:

-Emily kim?

-Anne arkadaşlarımdan Emily, bizede gelmişti turuncu saçlı olan hani.

-Hangisi ya pek hatırlayamadım.

-Sen hepsini tanıyosun aslında hatırlamaman garip. Hadi ben çıktım.

Çantamı alıp çıktım, bisikletimin kilidini çözdüm. Emily'nin evine bisikletle 15 dakika kadardı. Yola koyulmuştum.
Evin önüne geldiğimde bahçe de Emily'nin yaptığı bibloları göremedim onlar hep orada dururdu. Yavaşça kapıyı çaldım annesi açtı. Ben:

-Günaydın Bayan Wilson Emily evde mi acaba?

-Emily kim? Sen kimsin hem?
Bi an acaba yanlış eve mi geldim diye düşündüm ama bu Emily'nin annesiydi. Ne diyeceğimi bilemedim hiç bir şey diyemeden öylece kalmıştım. O:

-Hadi kızım benim çok işim var seninle uğraşamam şimdi. dedi ve kapıyı kapattı.
Heralde boşanmadan dolayı depresyona girdi. Telefonumu açıp Emily'yi aradım telefon açıldı:

-Alo.
Bu bi erkek sesiydi.

-Alo ee Emily orda mı acaba?

-Emily kim yanlış numara. dedi ve kapattı.

Ne oluyo ya herkez kafayı yemiş sanki. Dersin başlamasına daha 1 saat vardı. Telefonumu kapatırken bilinmeyen numaradan mesaj olduğunu gördüm, mesaj gece yarısı gelmişti mesajı açtım:

Clare ben Emily gerçekten ne olduğunu anlamıyorum sanki herkez beni bir gecede unutmuş beni hatırlayıp hatırlamayacağınıda bilmeden sana yazıyorum ama.
Yolda birini buldum ondan rica ettim. Eğer beni hatırlarsan ne olur yanıma gel ben sabah olunca okula gidicem. Kantinde seni bekliyorum.
Ne oluyo ya. Mesajı okuyup telefonumu kapattım. Hemen bisikletime bindim okula doğru hızlıca sürmeye başladım. Okula gittiğim yoldan geçerken mecburen Jacop'ların da evinin önünden geçtim. Camdan bakıyormuş bana seslendi:

-Clare Clare! bekle.

-Çok acelem var gitmem gerek okulda görüşürüz. diye bağırdım. Bisikletimi sürmeye devam ettim ama çoktan camdan gitmişti bile.
Okula çok az kalmıştı. Birden yanımda Jacop'ın sesini duydum.

-Clare niye bukadar acele ediyorsun.

-Açıklayabileceğim bir şey olsada açıklasam bende anlamadım ki.

-Birinin yanınamı gidıyorsun?

-Evet Emily'nin.

-Hıı şu turuncu saçlı olan arkadaşın mıydı?
Birden bisikletimin firenine bastım ve:

-Jacop sen Emily'yi hatırlıyo musun tanıyo musun onu?

-Yani tanımıyorum da senin yanında görmüştüm.

-Ay nihayet. Benimle gel. dedim gülerek.
Okula varmıştık. Öğrenci kartlarımızı gösterip içeriye girdik. Emily kantinde oturuyordu. Kantin boştu. Koşarak yanına gittim. Ben:

-Emily! donmuş önündeki sandalyeye bakıyordu, birden irkildi.

-Clare dedi ve sarıldı.
Hemen masaya oturduk. Jacop'ta oturdu. Emily:

-Sende mi? dedi ve üzülüp bana baktı. Ben:

-Ney bende mi? dedim şaşırarak.

-Keşke beni hatırlamasaydın.

-Ne saçmalıyosun ya ben hiç bir şey anlamadım baştan anlatır mısın?
Emily soluna baktı:

-Jacop beni hatırlıyo musun?

-Evet niyeki? niye hatırlamiyim? sana şaka falan yapmışlar heralde.

-Sende mi Jacop bu kadar kişi neden oldu ki böyle. Bunun bu kadar yayılıcağını hiç düşünmezdim. Ben:

-Emily bilmece gibi konuşma lütfen. Gerçekten çıldırıcam. Bu gün evine gittim annen seni tanımadı benim annemde hatırlamadı, telefonunu aradığımda ise başka bi adam çıktı. Emily:

-Babam hattı iptal ettirmiş olmalı. Ben:

-Anlatmaya başla Emily korkmaya başlıyorum.