Even If It's Not Me|SaiDa

04

Dahyun's PoV

Halos manghina ang tuhod ko ng makita ko siyang bumagsak sa floor.

What's happening to her? Okay lang naman siya ah? Ang lakas niya nga kanina.

Binuhat ni Manager-nim si Sana patungo sa van. Sumakay nalang kaming 9 kasama si Manager-nim sa iisang van.

Tumuloy kami sa isang private hospital. Hawak ni Momo ang nanlalamig kong kamay, namamawis narin nga yung kamay ko sa pag aalala.

"She will fine." Momo just smiled.

"I hope so." madiin na sabi ni Jihyo unnie.

Ilang minutong pagbiyahe nakarating kami sa ospital at agad siyang naisugod sa ER.

Nang maipasok siya sa ER lahat kami nasa labas lang at hindi mapakali.

Maluha luha na si Momo at Jihyo unnie. Alam ko nag aalala sila ng sobra. Si Momo siya ang bestfriend ni Sana at si Jihyo unnie bilang leader siya talaga ang dapat na pinaka nag aalala.

"Ano ba 'to? Anong nangyayare sa kanya?" matamlay na sabi ni Nayeon unnie may sakit na nga iniisip pa niya si Sana doble nanaman ang pasan niyang hirap.

Si Chaeyoung katabi ko na ngayon dahil lumipat si Momo sa tabi ni Mina sila nga pala ang kaclose ni Sana ang bestfriends niya.

"Alam ko nag aalala ka. Halata sa mga mata mo unnie lahat tayo worried. Magtiwala tayo na magiging okay lang siya." sabi ni Chaeyoung.

"Sana nga okay lang siya. Kase alam ko nasaktan ko rin yung feelings niya kanina hindi ko naman alam na may dinadamdam siyang sakit." naiiyak na din ako pero agad kong pinupunasan.

Kung anu anong pagpapakalma ang ginagawa namin sa isa't isa. Kase ngayon lang talaga siya nagkaganyan.

Paglabas ng doctor si Nayeon unnie agad ang nagtanong.

"Doc, how was my lil' sis?" walang alinlangang tanong niya.

"She's okay now. Can I talk to your manager na aasikaso sa kanya?" tanong ng doctor.

"Okay. I'm their manager." pakilala ni Manager-nim. "Ahm, isasama ko si Jihyo at Nayeon about our topic doc mahalagang sila nalang ang maunang makaalam to explain it sa mga kagrupo nila." he added.

"Okay, ipapatransfer ko na sa private room ang patient." the doctor agreed.

Tumango lang yung doctor, umalis silang apat.

Pag alis nila nilingon ko si Sana na walang malay na nakahiga sa stretcher na dadalhin sa private room. Di pa kami pwedeng sumunod kaya nanatili kaming nakatanaw sa kanya na papalayo.

"You think pagod lang yung dahilan ng lahat?" Mina asked.

"You never bother to check her? Lagi kaming wala sorry pero bakit di niyo agad pinansin?" Momo straightly asked umiiyak siya. Hinagod ko ang likuran niya si Mina tinap lang ang shoulder niya.

"We never observed her, she's really secretive hindi ko din inaasahang may dinadamdam na siya." napayuko si Jungyeon unnie sa sinabi niya.

"Ayokong isipin 'to pero nagmedical aider rin ako. Kaya mas nag aalala ako kase lahat ng posibilidad na nasa isipan ko maaring mangyare." monotone ang boses ni Mina unnie.

Napapikit ako dahil sa pag aalala't takot na baka ano na ang sitwasyon niya.

"You must pray na walang malalang problema sa health niya." sabi naman ni Chewy.

Pagdating nila Nayeon unnie at Jihyo unnie iba ang ekspresyon nila balot ng pag aalala at lungkot.

"Ano daw sakit niya?" bungad ni Momo.

"Gastroenteritis. Matagal na daw or about months ago nung nagkaroon siya nun ng di natin alam. For months, we don't know that she's suffering. She's skipping her meals like what the hell seriously we don't know?" mahabang sabi ni Jihyo unnie.

"It's not good for her na kumain nalang ng kung ano. Coz' when she eats something bad it will cause sleeping bacteria wake up. And if that's happen kailangan niyang madala nanaman sa ospital." Nayeon unnie explained.

"Alam niyo yung masakit? Na wala tayong nagawa, na kapag napapabayaan niya ang sarili niya nagiging manhid tayo at di natin alam. And this is the worst consiquence, that illness will be forever in her system." madiin na sabi ni Jihyo unnie.

"Magigising ba siya agad ngayon?" tanong ni Momo na umiiyak lang din.

"Hindi natin alam coz' she needs to rest. Wala siyang pahinga. Pero di pa tayo tapos as the leader I'm very so much frustrated kase napabayaan ko ang isang myembro ng grupo ko pero wala di na natin maibabalik pa. We should take care of her and we must have extra care for everything na kakainin niya." sabi ni Jihyo unnie ngilid nadin ang luha sa mga mata niya.

What did I do? Bakit ako lagi ang kasama niya pero... bakit di ko napansing aabot sa ganito.

Tingin ko kasalanan ko din kase akala ko andyan lang siya lagi for me at okay lang siya pero di pala.

Hindi si Superman si unnie para hindi tablan ng sakit kapag naaabuso ang kalusugan niya.

Ayoko ng nagkakaganyan siya, nasasaktan ako kase hindi ako sanay at ayokong nahihirapan siya.