danger • croft x drake

3 → unnecessary deal

Śródziemnomorski klimat, jaki panował we Włoszech już niejednego skusił do zapędzenia się w najdalsze zakątki kraju. Pogoda przez większość roku była wspaniała, wręcz idealna do spędzania czasu na dworze, zwiedzaniu zabytków starożytnych cywilizacji i cieszeniu podniebienia rodowymi przysmakami z widokiem na basen Morza i nie tylko. Wiele miast, czy miasteczek czekało otworem, aby poznać ichniejsze tajemnice, czy sekrety, ewentualnie kusiło urokiem wąskich uliczek i niewielkich restauracji. Poza tym Pompeje, czy inne archeologiczne ośrodki były pożywką dla archeologów i małym rajem na ziemi, gdzie wciąż starano się odkryć coś nowego, goniąc się w wyścigu o sławię i nie tylko. 

Słońce lało swój żar z nieba, a temperatura wydawała się rosnąc bez końca. Na zegarach było blisko dwunastej i wszyscy schronili się przed upałem w zaciszu swoich domów. Świat wydawał się zatrzymać i jedyne, co zakłócało panującą wokoło ciszę był śpiew ptaków w koronach drzew i szum wiatru, który poruszał gałęziami. Czasem, gdzieś na horyzoncie po wodzie przesunął się statek z rozwiniętymi żaglami, czy też nie, choć przeważnie tak, bo w taką pogodę, aż grzech było nie skorzystać dogodnych warunków. Właściciele jachtów korzystali tylko z tego, podwyższając nieznacznie ceny rejsów po zatokach. Pomimo tego, że to jeszcze nie był sezon, a turystów nie było, aż tak dużo, to i tak miejscowi zaczynali na nowo się wzbogacać, a ich interesy się rozkręcały.

Nadine Ross jednak nie przyjechała do tego miejsca na wakacje. Nigdy nie odpoczywała, nie wybierała zaległych urlopów, bo leniuchowanie w skąpych kawałkach stroju kąpielowego na plaży pełnej ludzi nie należało do ulubionych sposobów spędzania czasu. Poza tym jej opalone ciało i burza kręconych loków wydawały się być przystosowane do panujących na zewnątrz warunków atmosferycznych. Brunetka dzięki swoim korzeniom stała teraz pod dachem wiekowej willi obserwując uważnie bramę. O dziwo nie miała na sobie roboczych ubrań, a materiałowe spodnie i przewiewną, lnianą koszulę. Wyczekiwała swojego gościa, ale zasoby cierpliwości, jakie w sobie miała wydawały się powoli zanikać. 

Ross prowadziła firmę Shorline, prościej rzecz ujmując ponad przeciętnych najemników. Na ogół nie zajmowali się niczym szczególnym i po prostu pilnowali porządku na wykopaliskach - głównie w Pompejach - bo światowi archeolodzy niekiedy potrzebowali ochrony od natrętnych reporterów albo konkurentów, którym na samą myśl tylko ciekła ślinka. Czasem jednak Nadine oferowała ochronę poszukiwaczom skarbów, dzięki czemu jej nazwisko stawało się powszechnie znane i nie tylko. Zyskała dzięki niemu należy jej szacunek i to właśnie jej ludzie dowiedzieli się o istnieniu Sercu Egiptu. Tak, Ross wiedziała, że drogocenny kamień znajduje się gdzieś w grobowcu Nefertari. Miała coś w rodzaju małej siatki szpiegowskiej i dzięki swoim ludziom, którzy tamtego wieczora podsłuchali rozmowę Victora i Nathana była dwa kroki przed nimi. Na razie. Dowiedział się także Konstantin. Wielki przywódca Trójcy, którego Lara znała, aż za dobrze i nie była to ta dobra i przyjemna znajomość. To na niego czekała Nadine i to oni mieli połączyć swoje siły, aby razem zdobyć skarb i zostawić Drake'a bez niczego. Najlepiej bez tlenu w płucach, całkowicie martwego, tak aby już nikomu w niczym nie przeszkodził, jak to miewał w swoim zwyczaju. 

– Gdzie on jest? – wymamrotała brunetka, spoglądając na markowy zegarek, który leżał na jej nadgarstku. Było już dziesięć minut po dwunastej, a umówili się na jedenastą trzydzieści. Damska Omega przekręciła się, gdy Nadine opuściła dłoń i bezceremonialnie zaczęła przechadzać się w tę i z powrotem. Stukot obcasów odbijać się echem od ścian rezydencji, a jej zaczął przeszkadzać nawet szum wody z fontanny, którą ozdabiała figura Wenus. Konstantin miał zaoferować jej swoje warunki, a raczej konkretny podział pieniędzy, jakie zarobią na Sercu i odnalezieniu go. Ross nie miała zamiaru pracować za byle jakie pieniądze, a z tego, co już zdążyła się powiedzieć, sam kamień był wart miliony.