More than roomates ft. B-Brave

29

Pov Annefleur

Kaj laat me naar binnen, 'Je moet me helpen.' zegt hij en hij rent naar de woonkamer. Als ik de woonkamer in kom zie ik Dioni op de grond liggen met zijn ogen gesloten, terwijl zijn "vader" hem klappen uit blijft delen, maar Dioni geeft geen enkele reactie meer. Kaj probeert hem van Dioni af te trekken. 'Laat hem godverdomme met rust!' schreeuwt Kaj als het hem eindelijk gelukt is. Ik hurk bij Dioni neer en pak zijn gezicht vast, 'Lieverd, hoor je me?' vraag ik. Kaj en Dioni zijn "vader" zijn ondertussen in een conflict geraakt. Ik probeer het te negeren en focus me op Dioni, 'Kom op, schatje.' fluister ik en de tranen prikken in mijn ogen. Dioni knippert met zijn ogen. 'A..anne?' stottert hij en ik haal mijn hand door zijn haar. 'Rustig maar, ik ben hier.' fluister ik. Hij schud zijn hoofd, 'Anne.. j..je moet h..hier weg.' mompelt hij. Ik kijk naar Kaj. 'Kaj, we moeten weg hier.' zeg ik en Kaj knikt. Hij kijkt naar Dioni zijn "vader", 'Ik ben nog niet klaar met jou.' sist Kaj en hij tilt Dioni op.

Pov Dioni

Je hebt geen toekomst. Je bent hopeloos, klinkt de stem van mijn "vader" door mijn hoofd. Dacht je nou echt dat je die video's zou vinden? Als je wilt dat dat prachtige lichaam geheim blijft dan kan je maar beter doen wat ik zeg. Ik schiet overeind en hap naar adem. 'Hé, lieverd, rustig.' klinkt een sussende stem en ik open mijn ogen. Ik kijk recht in Annefleur haar blauwe ogen. Ze haalt haar hand door mijn haar, wat nat is van de zweet. Ik haal even diep adem en kijk rond. Kaj staat naast het bed en alles is nat van de zweet. Annefleur kijkt even naar Kaj, 'Kan je wat water halen?' vraagt ze en Kaj loopt de kamer uit. Ik kijk nog een keer de kamer rond, 'Hoe.. zijn we.. thuis gekomen?' vraag ik happend naar adem. Ik kan me vaag iets herinneren dat Annefleur naast me gehurkt zat, maar de rest van mijn herinneringen zijn zwart. 'Kaj heeft je hier heen gebracht.' antwoord Anne. Ze kijkt me bezorgt aan, 'Gaat het een beetje?' vraagt ze en ik haal mijn schouders op. 'Ik voel me niet zo goed.' mompel ik en ik grijp naar mijn hoofd. 'Je hebt aardig wat trappen gehad, je kan beter blijven liggen.' zegt ze en ze duwt me zachtjes terug. Ik ga weer liggen en kijk haar even aan, 'Anne. Heeft Kaj je verteld waarom dit gebeurt is?' vraag ik zachtjes en ze schudt haar hoofd. Ik zucht even. Ik ben niet bereid om het haar nu te vertellen.

Kaj komt de slaapkamer ingelopen. 'Ik heb alle kamers uit de slaapkamer gehaald.' zegt hij en ik kijk hem dankbaar aan. Ik zucht even, 'Dan moet ik het maar eens aan Anne gaan vertellen.' mompel ik met tegenzin. Nog geen seconde nadat ik dat heb gezegt komt Anne de slaapkamer ingelopen. 'Lieverd, kom eens hier.' zeg ik en ik steek mijn hand uit. Ze gaat op de rand van het bed zitten en ik ga recht op zitten. Kaj loopt de kamer uit en ik leg mijn hand op haar been. 'Nou, je vraagt je vast af waarom ik naar mijn vader ben gegaan.' begin ik zachtjes en ze knikt. 'Toen ik gebeld werd was het hém aan de lijn, dreigend dat ik naar beneden moest komen. Hij liet een usb zien en dreigde met dat er beelden op staan. Beelden van ons, van jou.' vertel ik en ik wijs naar de kapotte camera's op het bureau. Annefleur verstijft, 'W..Wat?' stottert ze angstig. Ik slik even, 'Ik wilde alle beelden weghalen dus ging naar zijn huis, maar hij kwam al snel weer thuis.' zucht ik en Anne kijkt me angstig aan. 'Kaj heeft alle camera's nu verwijdert en ik beloof je dat we die beelden wel krijgen. Ik zal je beschermen.' stel ik haar gerust en ze knikt. Al weet ik niet zo zeker hoe ik aan die beelden moet komen...