More than roomates ft. B-Brave

70

Pov Annefleur
Ik leg de afstandsbediening naast me op de bank wanneer Dioni de woonkamer in komt gelopen. 'Hey, lieverd.' hij glimlacht even voordat hij een kus op mijn voorhoofd drukt. Ik glimlach zwakjes, 'Hé, wat voor een afspraak had je vanmorgen?' vraag ik nieuwsgierig. Hij ploft naast me neer. 'Oh, gewoon iets voor mijn werk.' antwoord hij. Leugen. Dat zie ik aan zijn ogen. Hij veegt een pluk haar achter mijn oor, 'Waar heb je ons kleine monster gelaten?' vraagt hij dan. Ik grinnik, 'Hij is bij de buren. Sem had iets nieuws wat hij wilde zien.' antwoord ik. Hij kijkt me even aan en sluit dan zijn ogen. 'Geniet maar even van je rust.' mompelt hij en er verschijnt een kleine glimlach rondom zijn mondhoeken. Ik wil hem vragen waar hij vanochtend uithing, maar ik weet dat dit zo'n moment is waarop ik hem gewoon moet vertrouwen. Ik kijk even naar Dioni zijn gesloten ogen, alsof hij geniet van het moment. Zonder er echter over na te denken zoen ik hem. Hij lijkt wat verbaasd, maar houdt me niet tegen. Hij slaat zijn armen om me heen en trekt me op zijn schoot. Het verbaasd me nog elke dag dat het vuurwerk tussen ons nooit lijkt te verdwijnen. 'Hoe laat verwacht je hem thuis?' mompelt Dioni tegen mijn lippen aan. Ik werp een blik op de klok. 'Over een halfuur.' antwoord ik zachtjes. Hij grinnikt even en veegt een pluk haar achter mijn oor. 'Tijd zat.' fluistert hij.

Pov Dioni
'Zachtjes, Thijs.' klinkt een stem. Ik hoor wat gerommel. 'Waarom gaat papa niet gewoon in bed liggen?' klinkt Thijs zijn stem. Ik knipper met mijn ogen. Het voelt alsof ik een jaar lang heb geslapen. Ik ga recht op zitten. Thijs zit op het aanrecht terwijl Annefleur net het laatste glas in de kast zet. Ze sluit de vaatwasser. Haar blik valt op mij, 'Hé, Thijs. Ga vast je tanden poetsen.' ze geeft hem een aai over zijn hoofd en helpt hem dan van het aanrecht af. Thijs knikt en vertrekt naar boven. Annefleur kijkt me bezorgt aan, 'Je sliep nogal onrustig.' begint ze. Zoals elke nacht sinds het ongeluk van Thijs. Ze gaat naast me op de bank zitten en zucht even. 'Het gaat niet goed met je, dat zie ik.' zegt ze op een strenge toon. Ik pak haar hand vast en knik. 'Dat klopt.' fluister ik. Ik weet dat Annefleur me beter kent dan wie dan ook. Ik moet het haar vertellen. 'Ik moet je iets vertellen.' fluister ik dan. Ze zal boos zijn dat ik het niet besproken heb mrt haar, dat weet ik bijna zeker.