More than roomates ft. B-Brave

45

Pov Dioni

Ik zit al een tijdje op de grond, smekend om adem. Hoelang zit ik hier al? Twintig minuten of een uur misschien? Ik tril als een gek en ik kan het niet tegenhouden. Ik kan mijn verdomde gedachten niet zomaar uitzetten. Ik kan het niet stoppen en doorgaan met mijn rustige leventje, zoals ik gewoonlijk doe. Het is alsof ik versteend ben. De deur van het appartement gaat open en Annefleur komt binnengelopen. Haar blik valt op mij, 'Dioni, wat is er gebeurt?' vraagt ze geschrokken en ze hurkt naast me neer. Ik kijk haar aan, nog altijd happend naar adem, niet wetend hoelang ik dit nog volhou. Ze legt snel haar spullen aan de kant en pakt mijn gezicht vast, 'Hé, rustig maar. Adem eens in en uit.' sust ze en ze haalt even diep adem en ademt dan weer uit. Ik doe haar langzaam na en ze blijft doorgaan, totdat ik langzaam weer op adem kom. 'Je bent in orde, lieverd.' sust ze zachtjes en ze streelt met haar duim over mijn wang. Ik kijk haar angstig aan, 'H-Het stopte n-niet..' stotter ik zachtjes en ik schud mijn hoofd. Waarom stopte het niet? Het stopt altijd. Anne trekt me tegen zich aan, 'Rustig maar.' sust ze en ik leg mijn hoofd tegen haar borst. Haar hartslag kalmeert me en ik sluit mijn ogen. 

'Helaas, toch bedankt.' klinkt de stem van Annefleur en ik open mijn ogen. Annefleur ijsbeert door de kamer en hangt op. Haar blik valt op mij en ze glimlacht zwakjes, 'Hey.' fluistert ze en ze gaat op de rand van het bed zitten. Ze haalt haar hand door mijn haar, 'Ik had net even je psycholoog aan de lijn.' begint ze en ik wrijf even in mijn ogen. 'Hij weet er ook niet veel aan te doen, behalve de ademoefeningen en dat we naar de dokter kunnen gaan voor kalmeringspillen, maar..' ze stopt even met praten en ik pak haar hand vast. 'Ik weet dat je dat niet goed vind.' fluister ik en ze knikt. Ik begrijp haar wel, aangezien ik de vorige keer het halve potje heb ingenomen. Ik druk een kus op haar hand, 'Het is in orde.' zeg ik als ik het schuldgevoel in Annefleur haar blik zie. 'Maar als het jou beter maakt.' zucht ze en ik schud mijn hoofd. 'Die pillen zullen het alleen maar erger maken.. Ik vertrouw mezelf er ook niet mee.' fluister ik bijna onverstaanbaar. Anne kijkt me bezorgt aan, 'Bedoel je dat..' ze valt gelijk stil. Ik slik even, 'Ik weet het niet, Anne.. Het lijkt me gewoon beter van niet.' antwoord ik en ze knikt. Wat als ik wel weer iets doms doe? Met mij weet je het tenslotte maar nooit. Ik ga recht op zitten en trek Anne tussen mijn benen, 'Maak je geen zorgen.. Ik ben in orde.' stel ik haar gerust en ze knikt, al is aan haar gezicht te zien dat het haar niet gerust stelt. Ik veeg een pluk haar achter haar oor, 'Vertel me wat je dwars zit, lieverd.' fluister ik en ik druk een kus op haar wang. 'Wat als ik later binnen was gekomen.. Dioni, je kreeg gewoon geen adem meer.' fluistert ze en ze kijkt me angstig aan. Ik streel met mijn duim over haar kaak heen, 'Ik weet het niet, echt niet, maar je was op tijd.' antwoord ik en ze knikt. Ik weet niet wat er gebeurt was als Annefleur niet binnen was gekomen. Er zou een moment gekomen zijn dat ik geen energie meer had van het adem happen.. Ik zou waarschijnlijk gestikt zijn, maar daar wil ik niet aan denken.. Ik kijk even naar Anne, haar blauwe ogen staan treurig. Ik leun met mijn voorhoofd tegen die van haar, 'Lieverd, denk er niet aan, alsjeblieft.' fluister ik en ze knikt. Ik geef haar een kus. 'Denk eraan dat we over een paar weken gaan trouwen.' zeg ik en een glimlach verschijnt op haar gezicht. 'Dat wij, het raarste stel van Amsterdam, waarschijnlijk zelfs van Nederland gaan trouwen en dat niemand ons tegen gaat houden.' zeg ik met een grijns en ze schiet in de lach. De lach waar ik zo verdomd dol op ben. Wanneer ze zich niet meer in kan houden en gewoon hardop lacht; het klinkt als muziek in mijn oren. Ze slaat haar armen om mijn nek, 'Je bent een idioot.' lacht ze en ik knik. 'Klopt, dat is zeker waar.' grinnik ik en ik druk mijn lippen op die van haar. Ik doe dit tegenwoordig veel te weinig.. We zijn zo erg bezig met alles om ons heen dat we ons soms even vergeten. Na een tijdje maak ik me los en ik glimlach even, 'Ik weet dat ik het de laatste tijd veel te weinig zeg.. Maar ik hou van je, zielsveel.' fluister ik en ze haalt haar hand even door mijn haar. 'Ik hou meer van jou.' zegt ze en ze grijnst even. Ik rol met mijn ogen, 'Oh, je weet dat dat niet waar is.' antwoord ik en ze schudt haar hoofd. 'Dat is het wel.' antwoord ze en ik begin haar te kietelen. Ze schiet in de lach en probeert mijn handen van haar af te halen, maar ik ben veel sterker. Ze valt achterover op het bed en ik ga boven haar hangen, 'Geef maar toe, Anne.' grinnik ik en ze schudt haar hoofd. 'Nooit.' antwoord ze beslist en ze drukt haar lippen op die van mij.

'Dioni.' klinkt Anne haar stem en ik open mijn ogen. Ik mompel wat terwijl ik haar aankijk. Ze kruipt tegen me aan, 'Hoe kwam die aanval eigenlijk?' fluistert ze twijfelend. Ik sla een arm om haar heen en zucht even. 'Kaj, hij begon over die eikel..' mompel ik. Ze streelt met haar vinger langs het litteken op mijn borst. 'Hoelang was dat geschreeuw al bezig voordat ik binnenkwam?' vraagt ze en ik haal mijn schouders op. 'Best lang.' antwoord ik en ik kijk even naar haar terwijl ze de deken wat verder over zich heen trekt. 'Er is iets wat je me niet verteld.' zegt ze na een tijdje en ik knik. Mijn adem stokt even, alleen al als ik er aan denk word ik gek. Ik sluit mijn ogen en concentreer me op mijn ademhaling. 'Hij is nog lang niet klaar, Anne.' fluister ik bijna onverstaanbaar als ik wat rustiger word. Ze gaat recht op zitten, 'Dioni, ga dan naar de politie. Laat hem je leven niet verknallen.' zegt ze en ik schud mijn hoofd. Ik sla mijn handen voor mijn gezicht, 'Dat kan ik verdomme niet.' zucht ik hoofdschuddend. Kon ik dat maar, maar dat lef ben ik kwijt geraakt. Ik kan geen aangifte tegen hem doen, dat kan ik gewoon niet. Ik sta op en haal de brief uit de bureaula. 'Je moet deze lezen.' fluister ik en ik geef hem aan haar. Ze kijkt er wat verbaasd aan, 'Hoe kom je hieraan?' vraagt ze en ik haal een hand door mijn haar. 'Hij lag vanochtend in de brievenbus.. Vlak voordat..' ik stop met praten en ze knikt. 'Vlak voordat Kaj erover begon.' zegt ze dan.