More than roomates ft. B-Brave

59

Pov Annefleur

'Koffie?' klinkt een stem en ik draai me om. Romero staat bij het koffieapparaat en drukt een koffiebeker in mijn handen. 'Zie het maar als een excuses.' zegt hij als hij mijn verbaasde gezicht ziet. Ik knik alleen, niet goed wetend wat ik moet zeggen. 'Dank je... Denk ik.' mompel ik en dan loop ik de kantine uit, richting mijn kantoor. Ik neem een slok van mijn koffie en haal mijn telefoon uit mijn zak als hij trilt. Het is Dioni die belt en ik neem op. 'Hey lieverd.' klinkt zijn stem en ik glimlach. 'Hey, wat is er?' vraag ik en ik neem nog een slok. Ik open de deur van mijn kantoor en loop naar binnen. 'Niks. Ik wilde gewoon je stem horen. Oh, en je vragen wat je tijdens je lunch doet.' antwoord hij dan en ik rol met mijn ogen. 'Niks.' antwoord ik en ik ga zitten. 'Zal ik langskomen na mijn afspraak met de producer?' vraagt hij en ik glimlach. 'Graag.' antwoord ik. Ik vind het altijd fijn als Dioni hierheen komt om te lunchen. Zijn gezelschap vrolijkt me altijd op. 'Hé.' begin ik en ik neem nog een slok van de koffie, dan zet ik de beker op mijn bureau en ik leun achterover. 'Ik ben trots op je.' fluister ik. Dioni is bezig met zijn eerste nummer en dat is zeker iets om trots op te zijn. Ik sluit mijn ogen wanneer ik me een beetje moe begin te voelen, 'Bedankt.' klinkt zijn stem in mijn oor. Ik zet mijn telefoon op de speaker, zodat ik hem neer kan leggen. 'Anne, ben je er nog?' klinkt zijn stem na een tijdje. Ik knik, maar besef me niet dat hij dat niet kan zien. 'Anne?' klink zijn stem. 'J-Ja.' mompel ik en ik ril even. Waarom is het hier opeens zo koud? 'Lieverd, wat is er?' klinkt Dioni zijn stem bezorgt. Ik wil mijn ogen openen, maar dat is te veel moeite. 'I-Ik voel me niet z-zo goed.' fluister ik. Het is alsof mijn hoofd uit elkaar gaat barsten, zo opeens. 'Anne, wat voel je precies?' klinkt Dioni zijn stem. Zijn stem klinkt nu gehaast, alsof hij in beweging is gekomen. 'Hoofdpijn... D-Duizelig...' stotter ik. Ik wil mijn arm omhoog doen, maar het lukt niet. 'Dioni?' fluister ik zachtjes. Ik hoor zijn sleutels, 'Ja?' klinkt zijn stem. 'I-Ik kan me n-niet meer bewegen.' stotter ik. Ik hoor de deur van mijn kantoor opengaan. 'W-Wie is daar?' mompel ik en ik probeer mijn ogen te openen. Door kleine spleetjes zie ik Romero zijn gezicht voor die van mij. 'D-Dioni... Romero.' stotter ik alleen en ik voel paniek in me omhoog komen. 'Anne, wat is er aa-' maar Dioni zijn stem word gestopt. Romero heeft hem al opgehangen. 

Pov Dioni

'Anne, wat is er aa-' ik kan mijn zin niet afmaken want er word opgehangen. Ik zit al in mijn auto, klaar om daar naar binnen te stormen. Zo snel als ik kan rij ik naar het kantoor waar Anne werkt. Ik parkeer mijn auto en zonder hem op slot te doen storm ik naar de ingang. Ik ren naar binnen en gelijk kijkt iedereen op. Ik negeer de blikken en ren richting het kantoor van Annefleur, die ik ondertussen prima weet te vinden. Ik weet zeker dat Romero haar heeft gedrogeerd. De symptomen zijn overduidelijk. Ik wil de deur openen, maar hij zit op slot. 'Anne?' roep ik en ik duw tegen de deur aan. De gang vult zich langzaam met werknemers en één van de jongens komt naar me toegelopen. 'Wat is er aan de hand?' vraagt hij op een bezorgde toon en ik kijk hem angstig aan. 'Mijn vrouw... Hij is daarbinnen. Die fucking deur moet open!' ik verhef mijn stem opnieuw en beuk tegen de deur aan. De jongen vertrekt en komt even later terug met een sleutel. 'Deze heb ik bij de baas gehaald. Als het goed is past die in elke deur.' zegt hij en zo snel als ik kan gris ik de sleutel uit zijn handen. Met trillende handen probeer ik hem in het sleutelgat te krijgen, maar het lukt niet. 'Godver.' sis ik en de jongen pakt hem terug. Zonder enkele moeite stopt hij hem erin en opent hij de deur. Ik ren naar binnen, waar ik Anne aantref. Ze zit in haar stoel maar haar ogen zijn gesloten en ze beweegt niet. Romero staat er bij, met een beker koffie in zijn hand. Even voel ik de angst omhoog borrelen, is het al gebeurt? Ben ik te laat?