More than roomates ft. B-Brave

Extra story; 1

Okay welkom in het leven van Thijs. Dit omdat ik nog niet klaar was om afscheid te nemen #SorryNotSorry 

Pov Thijs

8 jaar later

Ik word aan mijn arm getrokken en voor ik het echter door heb beland ik in een leeg lokaal. 'Hey, knapperd.' het gezicht van Miles verschijnt voor me en ik glimlach. Zijn blonde haar zit door de war en het is goed te zien dat hij het vanochtend niet gedaan heeft; precies hoe ik het leuk vind. Zijn blauwe ogen glunderen van geluk en voor ik het echter door heb drukt hij een pakje in mijn handen. 'Happy early birthday.' grijnst hij en ik grinnik. Hij gebaart ongeduldig dat ik het open moet maken. Ik scheur het inpak papier er vanaf. Er zit een doosje in, met daarop een foto van een lens. Een lens voor een canon camera. De lens die ik al een tijdje wil. Ik schud even mijn hoofd. Die heeft Miles echt niet voor me gekocht, maar als ik het doosje open zit hij er echt in. 'Miles, dat is echt te veel.' mompel ik hoofdschuddend. Miles glimlacht, 'Hij is niet alleen van mij. Ook van Jenna en Derek.' antwoord hij. Ik kan een glimlach niet onderdrukken en kus hem. 'Dank je wel.' glimlach ik en hij omhelst me. Na een tijdje laat hij me weer los en hij gaat op een van de tafels zitten. 'Dus wat zijn je verjaardagsplannen?' vraagt hij nieuwsgierig. Ik zet het doosje aan de kant en ga naast hem zitten. 'Morgen ga ik naar mijn ouders. We vieren daar zoals altijd mijn verjaardag, maar ik ga al wat eerder dan dat het begint.' vertel ik hem. Natuurlijk ga ik eerder. Ik zie mijn ouders maar al te graag. Hij kijkt me even aan, 'Mag ik mee?' vraagt hij dan enthousiast. Ik slik even, 'Je wilt mee?' vraag ik geschrokken. Hij lacht, 'Kom op, Thijs. Je weet hoe graag ik je ouders wil ontmoeten na al die verhalen van je.' de glimlach verdwijnt van zijn gezicht als hij mijn gepeins ziet. 'Je weet dat dat niet kan. Mijn ouders weten het niet van ons. Ze weten tenslotte niet eens dat ik homo ben.' zucht ik. Het is niet dat ik ze het niet wil vertellen, maar ik durf het gewoon niet. Mijn vader is nou eenmaal een echte vrouwenman. Hij kijkt altijd naar mijn moeder alsof hij haar elk moment kan nemen. Ze hebben het perfecte romantische verhaal samen en ik wil hun sprookje niet verpesten. Ze zijn elkaar tenslotte nog niet zat. Miles streelt met zijn vingers over mijn arm, 'Je hoeft niet bang te zijn, schat. Het wordt allemaal beter wanneer je het ze verteld hebt.' zegt hij. Hoe vertel ik mijn ouders dat ik al een half jaar mijn relatie voor ze geheim heb gehouden? Ik zucht even, 'Goed, maar ik moet het ze eerst vertellen voordat je ze ontmoet. Misschien kan je dan morgen komen eten?' stel ik voor en Miles glimlacht breed. Wat me verteld dat hij het er helemaal mee eens is. 

Wanneer ik mijn slaapkamer uitloop tref ik Miles op de bank aan. Hij ligt met alleen zijn joggingbroek lang uit naar de televisie te staren. Af en toe schiet hij in de lach, want hij kijkt tenslotte Friends. De show die we beide uit ons hoofd kennen. Miles kijkt even op, 'Je ziet er leuk uit.' grijnst hij en ik grinnik, dan rolt hij op zijn zij. Ik weet dat hij aan me merkt dat ik nerveus ben. Hij staat op en loopt naar me toe. 'Thijs, je ouders zullen het echt niet erg vinden. En tenslotte, ik ben super goed met ouders.' grijnst hij, waardoor ik toch moet lachen. Het is voor mij nog altijd vreemd. Miles is super chill in onze relatie, terwijl ik vaak nog nerveus ben. Ik ben tenslotte op mannen gevallen door hem, maar hij heeft al meerdere homo relaties gehad. Daar zal het wel aan liggen. 'Relax nou eens.' Miles streelt met zijn duim over mijn kaak. Ik probeer me echt te ontspannen, maar ik kan me gewoon niet bedenken wat mijn ouders hiervan gaan denken. Ik glimlach en sla mijn armen dan over zijn schouders. Ik leun met mijn voorhoofd tegen die van hem, 'Ik zie je vanavond, oké?' zeg ik dan en hij glimlacht alleen. Ik geef hem een kus, maar als ik me weg wil trekken, trekt Miles me terug. Hij zoent me, op een tedere en onschuldige manier. Dan laat hij me los. 'Nu laat ik je gaan.' grijnst hij en hij draait zich om. Wanneer hij terug naar de bank loopt valt het me op dat hij een blauwe plek op zijn schouder heeft. 'Miles, hoe kom je aan die blauwe plek?' vraag ik een beetje bezorgt. Hij draait zich om. 'Oh, gestoten in de douche.' antwoord hij vlug. Hij had zijn antwoord blijkbaar al klaar. Ik knik en glimlach, 'Dombo.' fluister ik en dan pak ik mijn jas van de kapstok en loop de deur uit; ook al geloof ik hem niet. Ik moet hem gewoon vertrouwen.

I THINK I'M IN LOVE WITH MILES. OKAY GOODBYE NOW.