Badboy vs Goodgirl

H3|✨

Pov. Claire

Stilletjes kijk ik hem aan, ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Ik haal verlegen een plukje haar uit mijn gezicht en staar naar de grond. Wanneer hij iets wil zeggen, roept zijn moeder van beneden dat het eten klaar is. We verlaten beide zijn kamer en we lopen naar beneden.

Na het eten ga ik met mijn moeder naar huis. Ik haal mijn spullen op voor de avond en geef haar daarna een kus op haar wang. Dan vertrekt ze met een taxi richting het vliegveld. Ik weet dat ze maar een weekend weg blijft, maar ik mis haar gewoon al zo erg. Mijn moeder is niet vaak thuis, ze is altijd aan het uitgaan met vriendinnen of aan het werken. Mijn vader is nog erger, soms vergeet ik zelfs dat ik nog een vader heb, ik heb hem dit jaar namelijk maar een paar weken gezien!

Ongemakkelijk sta ik in de deuropening met mijn koffer. 'Claire?' vraagt mevrouw Conner ineens. 'Ja mevrouw?' vraag ik beleefd. 'We hebben geen logeerkamer,' zegt ze peinzend. 'Je kan bij Reece op de kamer als je hij het niet erg vind,' verontschuldigd ze zich. Ik zucht zachtjes. 'Je kan ook op de bank,' hoor ik haar later zeggen. Ik knik dankbaar. Ik besluit toch op de bank te liggen, want ik heb niet zo'n zin om met Reece op één kamer te slapen.

De avond ging al snel voorbij. Voor ik het wist was het al tijd om te gaan slapen. Veel heb ik niet gedaan, een beetje gegamed en weer een grijnzende blik gewisseld met Reece. Het begint al erg laat te worden, ik probeer al een tijdje te slapen maar het lukt maar niet. Ik blijf maar heen en weer rollen over de leren bank, maar hij is niet zo comfortable. Ik zucht, ik ben moe en heb geen zin om de hele nacht door mijn bed te rollen.

Ik zucht weer en loop naar boven richting de kamer van Reece. Ik klop zachtjes op de deur, om te kijken of hij nog wakker is. Ik hoor een geïrriteerd gezucht en later de vloer kraken. Wanneer de deur opengaat en Reece mij aankijkt, is hij gelijk klaarwakker. 'Wat kan ik voor je doen prinses,' vraagt hij zachtjes aan mij. Ik voel dat ik een kleurtje krijg. Gelukkig kan hij mij niet goed zien. 'Ik lig niet zo heel lekker beneden,' mompel ik. 'Wat wil je nu doen dan?' vraagt hij. 'Heb je misschien nog een bed voor mij?' vraag ik onzeker. 'Nee, maar als je wil kan je naast mij liggen. Ik doe je echt niets aan hoor,' zegt hij wijzend naar zijn tweepersoonsbed. Ik ben erg moe en het enige wat ik wil is slapen, dus denk ik er niet over na en ga naast hem liggen. Hij slaat zijn armen beschermend om me heen. Ik wil ze eigenlijk weghalen. Maar ik ben te moe, en als ik eerlijk toegeef ligt het wel lekker. Ik sluit mijn ogen en val al snel in slaap.

Pov. Reece

Wanneer ik wakker word merk ik dat ik automatisch mijn arm om Claire heen heb geslagen. Snel haal ik hem weg en maar ik blijf naar haar kijken. Ze is wel knap, maar het zal moeilijker zijn om echt met haar naar bed te gaan. Ik weet dat het stom klinkt, maar niemand heeft me ooit zo uitgedaagd.

Wanneer ik mijn buik hoor knorren besluit ik naar beneden te gaan om pannenkoeken te maken. Niet alleen voor mezelf, maar ook zodat ik Claire kan laten zien dat ik meer ben dan alleen een arrogante jongen. Ik grijp de pannenkoekenmix uit een keukenkastje en lees het even door. Als ik het eerlijk ben, ben ik niet echt goed in koken, dus ik hoop maar dat niks misgaat. Ik vraag me na tien minuten af of ik mijn eerste pannenkoek zou moeten omdraaien. Iemand zei een keer tegen mij dat je nooit een pannenkoek te vroeg moet omdraaien. Anders stort hij in, dus doe ik dat ook niet. Ergens weet ik dat ik hem moet omdraaien, want lekker ruikt hij niet meer.

Pov. Claire

Ik word wakker van een vieze geur die mijn neus indringt. Het ruikt erg verbrand en ga snel naar beneden. Ik lach wanneer ik de keuken inloop. Het zicht is absoluut hilarisch, Reece probeert wanhopig de rook te verminderen door met een theedoek op en neer te wapperen. Dramatisch kijkt hij naar zijn werkplek.

'Nou, jij kan echt goed koken verrotte meloen,' zeg ik grinnikend. Hij kijkt me nep boos aan, waardoor ik nog harder moet lachen. 'Hoe kun je nou een pannekoek zo erg verbranden?' zeg ik hikkend van het lachen. 'Iemand zei een keer tegen mij dat je nooit een pannenkoek moet omdraaien, anders stort hij in,' zegt hij bloedserieus. Waardoor ik nog harder begin te lachen. 'Dat is met cake dommerd,' giechel ik weer hikkend.

Ik heb besloten om zelf maar pannekoeken te maken. Omdat de meloen ze alleen kan laten verbranden. Bedachtzaam kijkt hij naar mijn kookkunsten. Ik weet niet of hij echt iets wil leren, of gewoon snakt naar mijn aandacht. Na een kwartiertje liggen er tien overheerlijke pannekoeken op tafel. Reece begint gelijk gulzig te eten. Al gauw heeft hij er al vijf op. 'Hoe kan jij zoveel eten?' vraag ik niet begrijpend. Na twee pannenkoeken zit ik al bomvol. De andere 4 pannenkoeken laten we over voor Reece zijn ouders. 'Toch denk ik dat ik ze beter kan maken,' hoor ik Reece genietend mokken. 'Natuurlijk,' zeg ik lachend met een sarcastische toon. Hij trekt één wenkbrauw op en kijkt me arrogant aan. Ik rol mijn ogen en lach even in mezelf.

Wanneer ik een geluidje hoor afgaan van mijn telefoon, kijk ik gelijk op. Ik heb en berichtje van Nathan gekregen op de groepsapp: hij geeft een feest en nodigt ons uit. Ik vraag of ik Reece kan meenemen, ik voel me nogal schuldig wanneer ik hem zou moeten achterlaten. Ik kijk hem aan. 'Wil jij met mij mee naar een feest,' vraag ik hem. Er vormt zich een grijns op zijn gezicht. Ik zucht en rol mijn ogen. 'Natuurlijk, met jou altijd prinses,' zegt hij breed grijnzend. Ik zucht luid. 'Niet zo, gewoon als vrienden,' mompel ik maar. 'Vrienden?' herhaalt hij mij. Ik rol mijn ogen weer, alsof ik hem een vriend kan noemen.

Ik scrol door mijn Instagram omdat er niet zo veel te doen is. Opeens voel ik dat mijn telefoon uit mijn handen getrokken word. Ik kijk de verrotte meloen voor me geïrriteerd aan. 'What the hell dude?', schreeuw ik naar hem. Ik zie hem typen en dan iemand bellen, dan geeft hij mijn telefoon aan mij terug. Wanneer ik door mijn contacten zie ik dat hij zichzelf in mijn contacten heeft gezien. Ik moet lachen als ik zie welke naam hij zichzelf heeft gegeven. 'Niet heel erg origineel,' mompel ik lachend naar hem. 'Ik vind "verrotte meloen" eigenlijk wel een leuke bijnaam.' Lachend kijk ik naar mijn scherm, blijkbaar heeft hij zijn bijnaam onthouden.