Badboy vs Goodgirl

H6|✨

Pov. Claire

Moeizaam doe ik ben ogen open. Vaag herinner ik me wat er gisteren is gebeurd. Wanneer ik naast mij een zie jongen liggen, stopt mijn hart even. 'Goedemorgen,' hoor ik een vertrouwde stem zeggen. Ik zucht van opluchting, het is Reece gelukkig maar. Ik weet dat ik eigenlijk zou moeten opstaan om iets te gaan doen vandaag, maar ik voel me niet lekker en wil eigenlijk gewoon de rest van de dag in mijn bed liggen. Ik sluit mijn ogen weer en kijk Reece aan. Hij is een soort van vriend geworden, maar ik vertrouw hem nog steeds niet. Ik ben bang dat hij op school weer als een zak gaat gedragen. Als ik met hem alleen ben is hij nog wel te verdragen, en soms zelfs aardig tegen mij. Ergens ben ik ook bang dat het hem niet boeit of we vrienden worden, misschien is dit weer een van zijn plannetjes om met mij naar bed te gaan.

Pov. Reece

Zenuwachtig rol ik door mijn bed, mijn broer komt zo langs bij na het avondeten en ik hoop maar dat Claire dan al weg is. Ik ga met hem een hartig woordje spreken, hij moet bij haar vandaan blijven, anders mislukt alles. Geïrriteerd staar ik voor mij uit. Ik zie dat Claire wakker is en vraag haar of ze wil ontbijten. Het enige wat ik hoor is wat geïrriteerd gekreun. Ik grinnik en kijk haar geil aan. Ze rolt met haar ogen en draait ze andere kant op. Ik trek haar uit mijn bed en til haar op over mijn schouders. Ik loop met haar in mijn armen naar beneden. Ik had wat meer tegenwerking verwacht, maar dit is ook niet verkeerd. Ik gooi haar daarna zachtjes op de bank. Ze grinnikt en ze gaat op de bank liggen slapen. Ik wilde eigenlijk vragen of zij ontbijt kon maken, maar nu dat niet meer kan moet ik een beetje creatief zijn. Ik roep naar haar dat ik even weg ben naar de supermarkt om ingrediënten te kopen voor pannenkoeken. 'Alweer pannenkoek?', zucht ze. 'Hoe kan je ooit genoeg krijgen van pannenkoeken', mompel ik daarna. Ik ga natuurlijk niet zelf pannenkoeken maken, want dat kan ik niet. Ik koop gewoon kant en klare pannenkoeken en stop die in de magnetron, ze zal nauwelijks een verschil proeven.

Pov. Claire

Ik word uit mijn slaap ontwaken door een heerlijke geur die mijn longen vult. Ik sta op en loop naar de tafel. Trots kijkt Reece mij. Ik ga zitten en complimenteer de stapel pannenkoeken, geen idee hoe hij het gedaan heeft, maar het ruitkt al heerlijk. Ik leg drie pannenkoeken op elkaar en rol ze op, ik ga op de tafel zitten en duw ze mijn mond in. Reece kijkt me verbaasd aan, maar daarna verschijnt er een grote trotse grijns op zijn gezicht. Hij kijkt me de gehele tijd geamuseerd aan, waar ik me nogal aan erger. Na een tijdje verschuift zijn blik naar mijn beneden richting mijn borst. Hij kijkt ernaar met lust in zijn ogen. Ik walg ervan en sta op om hem een klap te geven. Ik geef hem een klap. Hij kijkt mij niet begrijpend aan. 'had je maar niet moeten staren verrotte meloen', zeg ik ongeïnteresseerd. Hij kijkt mokkend weg. Waardoor ik moet lachen.

Wanneer er een nieuw berichtje op popt op mijn telefoon, check ik snel even wat er staat en welke berichten ik gister had gekregen. Mijn vrienden sturen mij allemaal ongeruste berichtjes om te kijken of het goed met mij gaat, vanwege wat er gister is gebeurd. Opeens krijg ik een WhatsAppje van Reece, terwijl wij in dezelfde kamer zitten. Benieuwd kijk ik naar wat hij heeft gestuurd. Hij vraagt of hij alleen via mijn berichtjes mijn aandacht krijg, ik geef toe dat constant op mijn telefoon zitten inderdaad wel erg asociaal is.

Hij loopt naar me toe en hij pakt me telefoon uit mijn handen. 'hé! Geef terug!', schreew ik. 'oké', zegt hij droog. Ik heb het gevoel dat dit te makkelijk gaat. Net wanneer ik hem wil pakken haalt hij hem weg. Ik had het kunnen weten! 'geef nou terug!', jammer ik. Hij legt hem op tafel en hij begint me te kietelen. Ik heb daar echt zo'n zwak voor! Ik gil het uit. Mevrouw en meneer Connor komen lachend de trap af. Ze zien ons zitten en ze lachen.

'ik heb een cadeautje voor jullie allebei', zegt ze vrolijk. Ik en Reece kijken haar vragend aan. Ze geeft ons samen een cadeautje. Het is een klein doosje. Als ik de verpakking eraf heb gehaald en zie wat erin zit word ik geheel rood.

Er zit iets nogal aparts in het pakje.

Vier kleuren condooms. 'vier kleuren voor het geval dat', zegt mevrouw Connor lachend. Ik ben geheel rood. Reece zie ik met een grijns op zijn gezicht mij aankijken. 'mocht je willen', zeg ik terwijl ik het doosje met de condoomgebruik aan hem geef. Hij geeft me een knipoog. Alleen hij mislukt een beetje waardoor ik in lachen uitbarst. Het was echt een spastische knipoog. Dan maak ik geen grapje.

Opeens word er aangebeld. Meneer Connor doet open. Het is mijn moeder. Ze is terug. Eíndelijk! Ik geef haar een knuffel. Daarna pak ik mijn spullen en ik ga naar ons huis.

Dit weekend was raar. Héél raar. Ik kan nog steeds niet geloven dat Reece eigenlijk wel erg aardig is.