Badboy vs Goodgirl

H11|✨

Pov. Claire

Ik ga van het eiland af en ik loop naar de kast. Waarom moest ik dan ook per sé geluiden maken. Opeens komen de jongens eraan. 'zo erg is het ook weer niet, wij fantaseren toch ook gewoon over jou', zegt Reece. Hij bedoelt het goed. Maar het klinkt echt super goor. 'GATVER!', gil ik hen toe. Grinnikend pakt Reece mij op. Ik spartel wat tegen. Uiteindelijk lig ik daar maar op de grond. Is tenminste beter dan Reece zijn zachte volmaakte en gespierde armen.

Opeens gaat er een alarm af op mijn telefoon. *2e maand, za * verschijnd er op mijn trillende telefoon. Beschamend pak ik hem op. Reece trekt hem uit mijn hand. 'Wat is dit?', vraag hij. Ik word vuurrood. 'nou, dat is mijn timer voordat ik, ehm, menstruatiekramp krijg'. Ik ga volslagen op de grond liggen. Dat ook nog, die kramp duurt 4 dagen!!! Dan word het allemaal nog erger. Met deze jongens zitten is al een hel. Ik ga het nóóit uithouden.

Ik word wakker door een vreselijke kramp. 'AHHHHHHHHHH', gil ik. Reece en Nathan worden slaperig wakker. 'wat is er prinses?', vraagt Reece. Ik ga puffen. Want anders hou ik het niet vol. Langzaam in. Langzaam uit. 'je w-weet nog R-Reece, dat ene ap-p-paraatje van P-Peter', vraag ik trillend. 'ja?', antwoordt hij. 'dat heb ik nu', zeg ik nog steeds trillend. Met grote ogen kijkt hij me aan. 'AHHHHHHHHHH', gil ik weer. 'HEEFT IEMAND PIJNSTILLERS?', vraag ik tussen het gillen door. Reece knikt. Hij zoekt zijn jas en hij haalt daar de reddende pijnstillers uit. Dankbaar slik ik ze in met wat water. Ik voel me gelijk al een beetje beter. Maar pijn blijft het doen. Ik ga liggen en de jongens verzorgen me buitengewoon goed. Ik hou eigenlijk wel van die aandacht zo. Maar dan voel ik weer een diepe pijnscheut en neem alles terug wat ik zei. Ik probeer te slapen. Maar dat gaat moeilijk zo. Maar uiteindelijk halen mijn ogen het niet meer. Dus doe ik mijn ogen dicht. Maar ik blijf wakker. Dit gaat nog een lange week worden zo.

Nadat mijn buikkramp eindelijk minder geworden is, is het al 03:00 s'nachts. Ik zucht. Daar gaat mijn nachtrust. Ik doe mijn ogen dicht en ik probeer in slaap te vallen. Al snel vallen mijn ogen dicht.

Pov. Nathan

Ik kijk naar Claire, ze is zó geweldig. Ik denk dat ik een oogje op haar heb. Ik wil haar zo graag in mijn handen houden. Alleen ik ben zo bang dat ze me af zal wijzen.

.                .

De volgende ochtend word ik redelijk vroeg wakker. Ik besluit om brownies  te bakken. Na een tijdje als het beslag net klaar is, komt Reece mijn kant op. Hij kijkt naar het beslag en weer naar mij. 'o, ja. Wat ik je wilde zeggen, Claire wilt je spreken', zegt hij met een flauw lachje. Als ik naar haar toeloop zie ik dat ze slaapt. Oké!? Als ik terug ga naar de keuken zit Reece met een volmaakte grijns te kijken naar het beslag. Wat heeft die gast toch!? Terwijl ik de brownies in de oven zet zit Reece wat te scrollen op Instagram.

Even later zijn de brownies klaar. Als gelijk Claire komt krijg ik een glimlach op mijn gezicht. Ze wilt er eentje pakken. Maar ik zeg dat ze voor vanavond zijn. Waardoor ze moet blozen. Mijn prachtige Claire. Ik kijk haar aan. Zij mij ook. We komen al gauw dichterbij elkaar. Nu zijn we zó dichtbij elkaar dat haar volmaakte lippen de mijne raken. En dan precies wanneer onze lippen elkaar raken, kucht Reece een paar keer. Geïrriteerd kijken we hem aan.

'KLOOTZAK!', gilt ze vol woede. Ik pak haar vast. Ik voel gelijk dat haar hartslag langzaam daalt. Ik glimlach naar haar. En zij glimlacht terug. Waardoor ik het warm krijg.

Pov. Reece

Geïrriteerd kijk ik Nathan aan. Ik heb hem altijd niet gemogen. Dat is trouwens niet waar. Op de basisschool waren we heel close. Maar toen we eenmaal in de brugklas zaten werd het erg. We gingen twee andere kanten op. Hij was meer rustig, netjes en verzorgd. Ik meer druk, stoer en stout. Zo wilde ik lol trappen en hij begon het te verpesten. Maar toen werd het pas erg in de vijfde, hij had een vriendinnetje die mij wel zag staan, niet verliefd. Maar puur voor der ontmaagding. Omdat Nathan te bang was. Hij was wonend geweest op mij. Hij had gedacht dat ik het voorstelde. Ookal had dat niet veel uitgemaakt. Hij was woedend en hij sloeg me de rug om. We praten nauwelijks meer. En onze band ging naar de klote. Al snel werd duidelijk dat we dezelfde smaak hadden. Elk meisje ging eerst met mij, daar werd hij woedend om. Ik ben bang dat hij nu in LOVE is met haar. Maar dat zal niet gebeuren. Ik zorg ervoor dat Claire voor altijd in mijn armen licht. Of tenminste totdat ik haar het bed heb ingekregen.

Pov. Claire

Ik kijk de jongens één voor één aan. Ze kijken elkaar op een manier aan, alsof ze een gesprek voeren. De woede, onbegrip en andere emoties die ik niet kan plaatsten vliegen door hun ogen. Het lijkt alsof ze elkaar woorden toevliegen. Alleen ik heb echt geen idee wat...

.               .

Tegen de avond in gaan ik en Nathan de macaroni van eergisteren opwarmen. Ik had voor tien personen gemaakt, we hadden toen zo veel honger dat er voor nog maar 6 mensen over is. Voor nog drie dagen dus. Vanavond ook uiteraard.

Ik kijk de jongens aan. Reece kijkt nogal verveeld en Nathan met een blik die ik niet plaatsen kan. Ik rol met mijn ogen en ik loop weg. Ik merk dat ik toch wel naar de toilet moet. Gelukkig heeft elk lokaal een toilet voor de leraren. Anders zouden we in een emmer moeten pissen ofzo. Dat zou pas écht een marteling zijn.

Pov. Reece

Terwijl Nathan de brownies uit de kast haalt, zit ik op een barkruk te grijnzen. Ze gaan echt gek worden als ze erachter komen wat ik gedaan heb...