Badboy vs Goodgirl

H7|✨

Lieve mensen! Ik heb gezien dat elk hoofdstuk een stem meer te moeilijk is. Dus is het vanaf nu bij de..... 5 STEMMEN! Oké, alsnog redelijk veel. Maar volgens mij wel te doen

Pov. Claire

Ik ga in m'n bed liggen. Ik sluit mijn ogen. Ja, zo gaat een normale zondag bij mij. Ik geniet van de rust. En vooral van mijn bed. Dat zò lekker ruikt! Ik druk mijn neus diep in mijn kussen. Wat voelt dit fíjn! Ik was al gauw in in slaap gevallen.

Ik word wakker en ik kijk op mijn telefoon. Het is alweer 15:00. Opzich heb ik niet enorm lang geslapen. Ik ga naar YT. Ik heb namelijk geen zin mee om te slapen.

Na een kwartiertje kom ik een heel grappig videootje tegen.

Het is zo grappig! Ik ga stuk. Ik zit keihard te lachen. Vooral omdat ik dat ook meemaak. Helaas...

Opeens schiet er een hilarisch idee in me op. Wat nou als ik die man opbel! Dan kan hij het bij Reece doen. Haha, het idee eraan laat me al stuk gaan. Ik pak me telefoon en ik toets het nummer in.

Claire: 'Hallo, met Claire'

Peter: 'hallo, met Peter, kan ik wat voor je doen?'

Claire: 'ehm, ja... Zou u een keer langs willen komen en uw apparaat op een vriend willen uitproberen?'

Peter: 'is goed, wanneer zou ik langs kunnen komen?'

Claire: 'op ze vroegst?'

Peter: 'ik kan zo langskomen als dat goed is?'

Claire: 'perfect!'

Peter: 'oké, tot zo'

Claire: 'ja, tot straks'

Ik hang op en ik race m'n bed uit. Ik trek iets fatsoenlijks aan en ik ga naar de buren.

De verrotte meloen doet open. Ik zeg hem gedag en Reece laat me binnen. 'wat kom je doen?', vraagt hij. 'nou ja, ik heb een verrassing voor je, een hele leuke', zeg ik grijnzend. 'oh! Ik vind het best hoor', zegt hij grijnzend. Ugh, jongens kunnen ook alleen maar daar aan denken. Ik knik verleidelijk in mijn rol. Buiten barst ik in lachen uit.

Ik ga naar huis en wacht totdat de bel gaat. En daar staat hij. Peter en z'n pracht apparaatje. Zo weten mannen ook eens wat een hel vrouwen wel niet moeten overleven.

Ik laat hem binnen. Terwijl hij alles klaar zet ga ik naar de buren. Ik bel aan en Reece kijkt me vragend aan. Ik wenk hem mee naar ons huis. Daar pak ik m'n camera en zet hem goed neer. Dit móét ik gewoon op camera hebben! Ik zet de camera gelijk aan.

Peter maakt allerlei draadjes aan Reece zijn buik vast. 'waarom is dit allemaal', vraagt hij nieuwsgierig. Ik ga naast hem zitten. 'nou, dan weet je ook eens hoe het voelt', zeg ik mysterieus terug. 'Ha ha ha, maar wat is hier de bedoeling van?'. 'nou Reece, je bent er volgensmij wel mee bekend dat vrouwen ongesteld worden. Maar er zit veel meer aan vast. Je hebt een week of korter in elke maand dat je krampen in je buik voelt. Er word van vrouwen gewoon verwacht dat ze dan ook gewoon normaal kunnen presenteren!', onderbrak Peter. 'zo kwam ik dus op dit idee', zeg ik grijnzend. 'dit apparaat laat jou voelen hoe het is', zeg ik grinnikend. 'fuck you', mompelt hij.

'oké, we ik zet hem aan. Dit is nog stand nul. Een gemiddelde vrouw staat op 95 of hoger', zegt Peter. Reece knikte ter bevestiging. Een seconde later hoor ik hem scheldend kreunen en jammeren. 'serieus!', zeg ik grinnikend. 'oké, ik zet hem nu op 5', zegt Peter. Reece knikt weer. Zodra de eerste golf komt flipt hij totaal! 'dit kan niet goed zijn!', jammerd hij. Ik fluister in Peter zijn oor of hij hem op 50 kan zetten. De helft van mijn menstruatie krampen. Bij de eerste golf hoor ik hem gillen. Wat ben ik blij dat ik dit op film heb staan! Dit gaat zoiezo op YT!

Ik bedenk me dat er van vrouwen verwacht worden dat ze normaal kunnen handelen. Dus Reece mag met deze pijn in een supermarkt gaan werken! Ik fluister het idee in Peter zijn oor. Hij vind het goed. We nemen alles mee en gaan naar de winkel. Daar vragen we of Reece daar mag werken voor een dag. Ze vinden het goed. Gelukkig...

Er word aan Reece allerlei dingen uitgelegd over de winkel. Boeiuh! Maar dan als ze klaar zijn gaat het eindelijk beginnen. Peter zet het apparaatje aan. Hij zet hem op 25. Reece begint spastisch te schokken. Ik lig echt dubbel van het lachen op de grond. Gelukkig heb ik mijn camera meegenomen om het vast te leggen. Terwijl hij probeert boodschappen te scannen beweegt hij spastisch heen en weer. Dan besluiten ik en Peter het apparaatje op 95 te zetten. Zoals een normale vrouw het beleeft. Reece begint door de supermarkt te rennen en te gillen. Ja, inderdaad, gillen. Daarna gaat hij naar me toe. Gaat op twee knieën zitten. 'ZET DAT DING GODVERDOMME DING UIT ALSJEBLIEFT!!!'.

Peter zet hem gelijk uit. Ik kan nog steeds niet geloven dat hij zo spastisch deed. Ik begin te huilen. Ze kijken we beiden vragend aan. In een fractie van een seconde zie ik bezorgdheid in zijn ogen. Maar al snel krijg ik weer de emotieloze blik terug. Ik begin door mijn tranen heen te lachen. 'waarom huil je Claire', vraagt Reece nog steeds niet begrijpelijk. 'om dat ik dit op film heb Reece! Dit word geweldig! Jij gaat zoiezo vital!' zeg ik hikken van het lachen.

Hij kijkt me boos aan. Ik weer gelijk wat ik moet doen. Ik versnel mijn pas en ren weg. Reece komt al gauw achter mij aan gerent. Al snel heeft hij me gevangen in zijn sterke, gespierde armen. Eigenlijk wil ik er nooit meer weg. Maar ik heb geen keuze... Ik knuffel hem terug. Hij had het niet verwacht. Hij grip verslapt. Waardoor ik makkelijk weg kan komen. 'see you later alligator', zeg ik lachend. 'fuck you', schreewt hij me achterna.