To my Human Diary

Chapter 5: State of being unclear in one's mind about something.

Stomach butterflies are associated with the body's fight-or-flight response. When the brain perceives a potential threat to survival, it  by raising heart rate, blood pressure, and breathing rate. At the same time, the nervous system stimulates, which release hormones including the adrenal glands, which release hormones including adrenaline and cortisol that can turn the body into a tense, sweaty mess. Muscle tension (especially in the stomach) helps keep us alert; perspiration helps cool the body down. The smooth stomach muscles are also extra sensitive during the fight-or-flight response, and the added sensitivity may be partly to blame for that fluttery sensation. Some researchers refer to the stomach as the "second brain."

The fight-or-flight reaction may be part of an evolutionary response. Back when people had to be prepared to run from attacking lions (or other prehistoric beasts), an increased heart rate and tense muscles might have helped them make a quick escape . So even though a job interview isn't necessarily a life-threatening situation, the body may deal with the stress the same way it handled the lion chase . Blood leaves the places where it's not needed, like the stomach, and flows to body parts where it might be necessary, like the muscles, so cavemen's legs could spring into action while they ran for their lives . (Today those legs may not be running from a stampede, but they may need some help staying upright when that hottie from next door walks)

- Kristine Lockwood

"Sinadya niya talagang madapa para mahalikan siya ni Asher."

"Sabi sakin ng mga kasama sa play, hindi daw kasama sa pinractice nila yung kiss."

"Diba siya ung babae sa play? Ang swerte niya naman, sana ako na lang si Juliet!"

Ilang araw na rin ang nakakalipas ng matapos ang play, pero ang mga bibig ng mga babaeng to walang katapusan. Rinding rindi na ko sa mga bulungan nila na rinig na rinig ko naman kahit nasa kabilang planeta pa ko. Simula din ng araw na yun hindi na ko makakilos ng maayos lalo na pag nasa classroom. Pano ba eh magkatabi lang kami ng upuan? Sa tuwi namang makakasalubong ko siya sa hallway parang nagsskipping test ang  puso ko. Sa mga pagkakataong hindi ko maiwasan na makipag interact sa taong yun, pinagpapawisan ako kahit malamig naman sa classroom. Torture. Hanggang sa labas ba naman ng classroom na yun, kailangan ko pa ring maalala yung nangyari? Salamat sa mga bunganga ng mga to. Hindi naman ako bingi pero kailangan pa ba talaga nilang lakasan?

Sa labas na lang ako kakain, feeling ko hindi ako makahinga sa canteen dahil sa dami ng nagbubuga ng carbon dioxide. Umupo ako sa ilalim ng puno malapit sa gym. Buti na lang at wala masyadong tao dito.

"Wag mo na lang silang pansinin." nagulat ako ng makita si Ashley na umupo sa tabi ko. OMG Ito na ba ang araw na mamamatay ako? Dito na din siya kumain sa labas. Pero pano naman ako kakain kung hindi ako kumportable sa taong kasama ko? Baka pinapatay niya na ko sa isip niya.

"Hindi ka ba nagugutom? Lalamig na yang pagkain mo." sinimulan ko na din kainin ang pagkain na dala ko. Pinipilit kong wag ipakita na apektado ako. Sana hindi niya makita ang totoong nararamdaman ko. Kalma bes!

"Sorry." pero hindi ako matatahimik hanggat hindi ko nalalaman kung bakit siya nandito sa tabi ko. Tumabi ka lang ba para kumain? Kung aawayin mo ko, ipakita mo na lang.

"Sorry para saan?"

"I mean, alam mo na yun... Hindi ko sinadya yung nangyari. Ayoko lang makasira ng relasyon kaya ko to sinasabi. Sige mauna na ko." tatayo na sana ako pero pinigilan niya ko.

"Curious lang ako..." tankn niya at hinila niya ako paupo sa tabi niya.

"Wala ka ba talagang gusto kay Ash?" ano ba namang tanong yan? Nag conclude na agad? Este, san nanggaling ung idea na may gusto ako in the first place diba?