I Want Your Bite

Best Night Ever (Rouketi)

Yazar notlarını hiç sevmem. ciddiden. Neyse bu gün üst üste iki bölüm daha gelecek. Biri normal bölüm diğeri OVA (geçmişi anlatan bir bölüm olacak) ama OVA'yı yapmayıp diğer bölüme geçebilirim size kalmış ;) neyse bölümü dün atamadım ve kısa oldu diye toplam üç bölüm yayınlamayı düşünüyorum. İyi okumalar.

Flash Back*

Dudağı boynuma değince inledim. Elini çok tahrik edici bir şekilde ve nazikçe vücudumda dolaştırıyordu. Bacaklarımı beline dolayıp kafamı geriye attım ve tekrar inledim. O ise beni sıkıca kavrayıp koltuğa yatırdı ve üstüme çıktı. Yüzümü incelerken gülümsedi

"Çok güzelsin." Bu söylediğine kibarca kıkırdadım ve elimi boynuna dolayıp destek alarak onun hizasında oturur hale geldim ve kulağını yalamaya başladım. Evin merdivenlerinin başında ise Akame oturmuş bir yandan elinde ki bıçağı çevirirken bir yandan da bana bakıp sırıtıyordu. Ona göz kırpıp kendimi koltuğa geri bıraktım. Üstümde ki koca adam bana gülümseyip dudaklarımı vahşice vakumlayarak ateşli bir Fransız öpücüğü başlattı. Elimi onun sırtında gezdirmek bahanesiyle arkasından Akame'ye işaret verip hemen kendimi yere attım. Kendimi yere atmamla adamın kafasına bıçağın girmesi bir oldu. Akame çok dakikti doğrusu. Gözleri ölümün dehşetiyle kocaman açılmış olan bu zavallı kurbanın bedeni koltuğa düşerken gülümsedim.

"Elveda..."

Akame merdivenlerden seke seke indi ve yanıma gelip eliyle saçımı karıştırdı

"Çok işime yarıyorsun Rouketi, seni çok seviyorum." Bu söylediğine kıkırdayıp önünde bir reverans yaptım.

"İltifat için teşekkürler Akame-chan." Taktığım lakaba göz devirdi. Normalde ona iş arkadaşları Akame-sama dese de ben kuralları yıkıp ona Akame-chan diyordum. Çünkü ben oldukça kötü bir çocuğum. Yaşadığım geçmişten dolayı insanlardan nefret ediyordum. Akame ile iş ortağı -bana göre kurbanlarının önüne attığı küçük erkek fahişesi- olma nedenim buydu. O insanları öldürmekten hoşlanıyordu bende insanlardan nefret ediyordum. Gözümün önünden kaybolsunlar, onun dışında ne olacağı umurumda değildi. Ben ve Akame işi hallediyor arkamızı toparlama işini ise Kanmu'ya bırakıyorduk. Yinede tek bir bıçakla iş hal olsa bile arkamızı sadece Kanmu temizleyemezdi. Öldürdüğümüz -daha çok Akame'nin tek bir fırlatışta işini bitirdiği- adam bir CEO idi ve Rus mafyasıyla bağlantısı vardı. Adamın oldukça büyük ve gösterişli evinden -çok fazla kıskanmıştım. Hayatım boyu çalışsam bile o evi alamazdım.- çıkıp metro istasyonuna doğru yürümeye başladık. Hayır filmlerin aksine bizi bekleyen siyah bir Mercedes yoktu. Ek olarak cebimizde sadece metroya yetecek kadar para vardı.

"Bu iş büyüktü. Arkamızı kim temizleyecek."

"Ahh, o işi Aozora ve Kanmu yapacak." Daitana'nın soyadını duyunca olduğum yerde kaldım.

"Onu nasıl işin içine soktun!?"

"Ona sadece zevk için öldürmeyi para yoluna çevirdiğimi anlattım. O da bana katılmayı kabul etti."

"Öylece kabul etti yani!"

"Sen ve sevgilin Kanmu aksine bazı insanlar çıkarcı birer tilki değiller Rouketi." Dedi Akame ters ters. Pekala bir katil bile bana şu anda naz yapıyordu. Bu benim en nefret ettiğim şeydir. Akame bunu biliyordu. Ah doğru zaten bu yüzden yapıyordu ya. Piç herif. Çıtımı çıkarmadan yürümeye devam ettim. Merdivenlerden aşağı indiğimizde çok şaşırtıcı bir şey oldu. Akame kıkırdadı. Dehşetle ona bakarken

"Aozora sizin işin içinde olduğunuza inanmadı biliyor musun?" Dedi. Hala kıkırdıyordu. Bende ona eşlik etmeye başladığımda kıkırdamaları kahkahalara dönüştü. Kanmu ve ben o kadar iyi aptal rolü yapıyorduk ki kaç yıllık arkadaşımız Aozora bile inanmamıştı. Ona Kanmu'nun üstün zekalı olduğunu söylersek kalpten giderdi herhalde. Onun o halini düşününce daha çok gülmeye başladım. Yoldan gelen geçen bize bakıp kaçışıyordu. Sanki az önce adam öldüren biz değildik. -öldürme işi Akame'nin olsa da ben olmasam yapamazdı!- Trenin gelmesiyle gülmeye ara vermiştik. Boş koltuklara kendimizi attık ve nefesimizi düzenlemeye çalıştık. Nefes alış verişlerim normale döndüğünde ellerimi ensemde birleştirdim ve konuştum.