LGBT Bireyi Olmak,Yaşamak ve Anlamak

Ani Dönüşler

Düşünebildiğim her anı değerlendiriyorum. Şu nasıl olur? Veyahut nasıl olmaz? Diye kendi buluşlarımı yapmak isterim çoğu zaman ama çevremden pek destek alacağımı zannetmem. Dedikleri tek şey biz sıradan insanlarız biz yeni bir şey üretemeyiz. Bizim sınırımız belli. Onlar bulamıyorsa biz nasıl yapacağız ki?
Bana neden bu kadar kaçış gibi geliyor ki? Bir şeyler başaran insanlar aşırı belirgin veya ne biliyim anormal yerlerden mi çıkmışlardı? Hocamın dediği şeyi hatırladıkça umudum sönmez 'gerçek dahiler banyoda düşündükleri fikirleri ve hayalleri gerçekleştirendir.' Çok mu farklılar bizden. Onlara doğuştan verildiyse benim ne kalır yanım var ki? Bir insan kendi beynini yükseltebilir. Yeterki bunun bilincinde olsun. Kendimi kısıtlamayacağım. Kalıplara uymayı reddediyorum. Neden kimse inanmıyor ki? Ama biliyor musunuz? Bunu başarabilirim. Ben sıradan bir Wattpad yazarı veya sıradan bir insan değilim. Kendimizi sıradanlaştırırsak sıradan oluruz ve herkesin o düşündüğü hayatı yaşayıp ölürüz. Ve maalesef ki son pişmanlık fayda etmez hacılar.
Ben ufkumu en derinlere açmak istiyorum. Aşırı sabırsızım. Aşırı farklı hissediyorum. Ben ben olup insanlığa hizmet sunmak istiyorum. Ben ben olup evsiz kalsam bile mutlu olmak ve yüzümdeki gülümseme ile ölmek istiyorum.
Çoğu zaman zamanımın fazla olmadığını düşünürüm. Hatta hissederim. 70 yıllık gibi bir hayatımın olacak olması olası bile değil gibi. Ölmek istemem. Ama düşünmediğim şey değildir. İçimdeki gizli hislerin çok yavaş bir şekilde ortaya çıktığını ve her çıkışının acısını hissediyorum. Kendime ait hislerim kayboldu. Ne kadar kendimi düşünüyorum gibi görünse de dediğim gibi bunlar görünen tarafı doğrusu insanların görmesini istediği tarafım. Herkesten sakladığım anı kimseye söylememek üzere mühür vurulmuş gibi hissediyorum. Eğer açıklarsam insanların benden korkacağının farkındayım. Son sessizlik benim en büyük fırtınam olacak.
Dökülen ruhumun kırıntılarını topluyorum. Ve hepsini toplayıp birleştirdiğim zaman ben ben olabileceğim.
Şu an kendinize bakın ve siz ne yapıyorsunuz?
Her zaman aynı palavraları duymaktan bıktım. Genelde duyduğum şey imkansızlığı boynuna vuran insanların söylediği şeyler. Eğer siz siz olmazsınız nasıl yaşayacaksın ki? Neden hayatını yaşamıyorsun? Sorunlar yüzünden mi? Sorunlar her zaman olacak kaldıramayacağını hissettiğin her an o sorunlar ortaya çıkacak. Bundan kaçamazsın. Önemli olan kaçmadan kanatsa bile seni göğüs germektir her şeye. Karşı çıkmaktır sana sunulana sen sana sunulan hayatı değil kendi yarattığın hayatı yaşamalısın.
İlk yollar taşlıdır. Düşersin. Ayağa kalkmak zordur. Ama eğerdi ayağa kalkıp sonuna kadar gidersen o yolu çektiğin acılara değdiğini hissedeceksin. Hayatı erken öğrenmen gerekecek. Ama yaşamış hissedeceksin. Acılarımız bizi insan yapar derler. Öyledir. İnsanlığımız acıdan, merhametten, şevkatten gelir bunu unutmayın.
Sizin karanlık yolunuzda ışığını olmak isterim. Lütfen bunu aklınızdan çıkarmayın hayat sizin duygularınız sizin her şey sizin yeter ki bunun bilincinde olun....