LGBT Bireyi Olmak,Yaşamak ve Anlamak

Artık Normalleşen Gerçekler

Bugün bir haber izledim ve doğrusu böyle saçma salak şeyleri büyütmeleri acayip komiğime gitti.

Haber kısaca şöyle kadın kocasını dövüyor yani hani erkek alkoliktir karısına bakmaz ama gelip döver ya bu sefer kadın alkolik diye ve kocasını sırf tırnakladığı için bütün mahalle ayağa kalkıyor.

Ne kadar ironik. Bir kadın şiddet görünce uzaktan izleniyor, polis zaten yok kadın orada ölecek dereceye geliyor ama kimse siklemiyor.

Ama kadın bir iki tırnaklayınca herkes sanki adam öldürüyor gibi güya yardım ediyorlar.

Ülkemiz ne kadar da sefilleşip düştüğünü söylemeden edemiyorum. Kadın da bir insandır. Kadın demek dövülecek bir eşya değildir. Kadın demek ne olursa olsun yanında olan bir insan, eştir, dostur, annedir... O her şeydir.

Bunu anlayamayan bu millet sadece boka batar. Kadın olmayı sevmiyorum çünkü ezilen taraf hep o oluyor. Sonra diyorimki erkeklerden de bir o kadar sırf bu yüzden nefret edebileceğimi biliyorum. Ve bundan dolayı kadınlığıma sahip çıkmasını biliyorum.

Bazen dinden soğuduğumu hissediyorum. Çünkü açıp Kur'an'a baktığınızda da hep erkeklerden bahsediliyor. Sanki en üste gibi gösterilmiş. Bakın burada bana bu konu hakkında bir şey söylemiyin çünkü baktığınızda hep kadının namusu var erkekler her seferinde daha çıkarlı. Mesela bir ayetinde eğer kadın söz dinlemiyorsa onu hafifçe dövebilirsiniz. Bu nasıl bir şeydir. Tamam ayetleri sorgulamıyorum ama sorgulanmayacak gibi de değil maalesef  kadını sırf söz dinlemedi diye dövmek nedir? Hafifçe dövmek yazması ayrı bir cabası gibi. Burada ben kitabı kötüleniyorum bu arada sadece sorguluyorum. Ve bu yüzden sadece içimde Allah inancı kalacakmış hissi var. Yani gene müslüman kalırım ama işte müslüman kalırım sadece Allah'a inanırım o kadar.

Normalde bunları başkalarına söylediğimde değişik tepkiler aldım. Mesela sen be biliyorsun ki? Yaşın daha küçük. Üniversite zamanlarında düşünüceksin falan. Bunlar da baydı artık. Yaş bence bu zamanda pek önemli değil çünkü her şey elimizin altında cahil kalacak değiliz. Hayatımı düşünmeyerek geçirmeyeceğim veya bir anda 18 yaşında mantıklı düşünmeye de başlamayacağım. Yaşımı çok küçük görüyorlar oysaki içimdekileri bilmeden. Ruhumun yaşlılığını. Küçük olmama rağmen kurduğum empati ve gözyaşı beni düşündürdü. Daha mantıklı yaptı. Kendimden emin oldum.

Ve umuyorumki her şey istediğim gibi rast gider ve bu ülkeden çıkabilirim. Ülkemi seviyorum ama içindeki güzellikleri boka çeviren insanlardan da nefret ediyorum.