BİRTAN'em

Her Şey Yoluna Giriyor

    Zenan kapıyı açtığında donup kalmıştı. Beklemiyordu. Suat ummadığı günde gelmişti. Ne yani? Yarın gelmeyecek miydi bu adam? Soluklanmasını beklemeden hemen atladı boynuna. Sarıldı. Sımsıkı sarıldı. Bırakmak istemezcesine... Hiç bırakmayacakmış gibi... Suat gülümsedi.

    "Aşkım..."

    "Hoş geldin hayatım."

    Revan odasından babasının sesini duyup koştu. Babasının bacaklarına asıldı. Suat onu kucakladı. Öptü. Kokladı.

    "Babacım... Hoş geldin."

    Suat güldü. Bir daha öptü.

    "Hoş buldum meleğim."

    Zenan onlara bakıp gülümsüyordu. Suat elini ona doğru uzattı.

    "Nerdeymiş benim güzel karım?"

    Revan'ın hoşuna gitmişti. Kahkahalarla gülmeye başladı. Zenan:

    "Şuna bak ya..."

    Gıdıklamaya başlamıştı. Suat da ona katıldı. Revan gülmekten yorulmuştu. Zenan daha çok gıdıkladı. Suat bıraktı.

                               {°°}

    Hastane yine karışmıştı. Zincirleme trafik kazası vardı. Dışarıda olan tüm doktorlar arandı.

                               {°°}

    Zenan, Revan'ı uyutmaya çalışıyordu. Uyumamakta ısrar ediyordu.

     "Hadi kızım... Lütfen..."

     "Seninle, babamla birazcık daha otursam olmaz mı?"

     "Revan... Ama kızım... Senin uyuman lazım."

     "Annecim... Lütfen... Lütfeeen..."

     "Off..."

    "Zenancım... Telefonun çalıyor. Hastane."

     Suat içeri girdi. Telefonu Zenan'a uzattı. Zenan telefonu alıp açtı.

    "Efendim..."

    "Zenan Hanım... Acilen hastaneye gelmeniz gerekiyor."

    "Noldu?"

    "Zincirleme trafik kazası. Sizin de ameliyata girmeniz gerekebilir."

    "Şevval Hanım yok mu?"

    "Ameliyatta... Ayrıca asistanlar... Şey..."

    "Acildeler mi?"

    "Hı... Hı..."

    "Of... Tamam... Hemen geliyorum."

    Telefonu kapattı. Suat'a baktı. Öptü.

    "Gitmem gerek."