BİRTAN'em

Hastaneye Dönüş

    Hastane... Yine karmakarışıktı. Suat başhekimlik toplantısı için yine şık giyinmişti. Kemal Engin'i bekliyordu.

    "Suat Bey!"

    "Kemal Bey?"

    "Gelin! Konuşalım."

   Suat, Kemal Engin ile birlikte içeri girdi. Kemal Engin oturdu. Sonra Suat'a oturması için işaret etti. Suat oturdu.

    "Sizi dinliyorum Kemal Bey."

    "Sana bu hastaneyi teslim etmek istiyorum. Çünkü sen de çok iyi bir cerrahsın. Zenan da sen de birlikte çok iyi bir takım olacaksınız. Biliyorsun. Bu hastanenin başhekim yardımcısı yok. Onu da senin yardımcın yapacağım. Daha yeni uzman oldu. Ama bunun üstesinden gelebileceğini biliyorum."

    "Sağ olun Kemal Bey."

    "Siz birlikte çalışırsanız bu hastanenin daha iyi yerlere gelebileceğini umut ediyorum. Doğru mu?"

    "Siz bilirsiniz. Teşekkür ederim."

    Odaya sağlık bakanları girdi.

                                {°°}

    Zenan acile gitmek zorunda kalmıştı. Suat'ı bekleyecekti. Bu yüzden bekleyemedi.

    "Hocam dönmenize çok sevindim."

   "Sağ ol. Şebnem. Hastanın hikayesi nedir?"

    "Sude Başören. 28 yaşında. Kalbinin sıkışması şikayeti ile geldi. Yalnız eşinin bilmesini istemiyor. Yani eşi onun kalp hastalığını bilmiyormuş."

    "Nasıl?"

    "Üzülmesini istemiyor. Daha yeni bebekleri olmuş. Onun için eşinin mutluluğunu engellemek istemiyor."

    "Anlaşılan çok güçlü bir kadınmış."

    Hasta uyanmıştı.

    "Konuştuklarınızı duydum doktor hanım."

    "Sude Hanım. Kalbinizin sıkışmasını ne zamandan beri hissediyorsunuz?"

    "Yaklaşık 5 aydır."

    "Şebnem... EKG sini çektir. Ve bana getir. Hastayı da bir odaya alsınlar. Ben Kemal Bey'in odasındayım. "

    "Tamam hocam."

    "Geçmiş olsun."

    Zenan acilden çıktı. Kafası karışmıştı. Hastanın eşi ile karşılaştı. Kucağında küçücük bir ,yaklaşık bir kaç günlük olarak tahmin ettiği, bebek vardı.

    "Doktor hanım... Eşim nasıl?"

    "Test sonuçları gelmeden bir şey söyleyemem. Geçmiş olsun."

    Zenan başını önüne eğdi. Uzaklaştı adamın yanından.

                                {°°}

    Ela kanepenin üstüne uzanmıştı. Levent:

    "Ben çıkıyorum aşkım." diye seslendi.

    "Tamam." dedi Ela. Çok canı sıkılıyordu. Yatmaktan, bulantıdan çok sıkılmıştı. Fazla ayakta duramıyordu. Çok zor bir dönem onu bekliyordu.

    Zenan'ı aradı. Ne zamandır konuşamamıştı arkadaşıyla.

    "Zenan..."

    Ahizenin diğer ucundan çok sevdiği arkadaşının, kardeşi yerine koyduğu, dostunun sesi geldi.