BİRTAN'em

Sevgi Tohumu

(Bir kaç yıl öncesine gidelim. Malum... Hikâye yarım kalmıştı.)

                            Suat

    Zenan için ailemden vazgeçmiştim. Hâlâ kendime inanamıyordum. Yarın evlenecektik. Ve ben pişman değildim. Ve asla da olmayacaktım.

    Yine hastanede her zamanki gibi bir gündü.

    Zenan odama geldi. Gülümsedim.

   "Yine beni asistan olarak istemende neye borçluyuz?"

   "Bebeğimize..."

   "Suat..."

   Karnına dokundu.

   "Çok belli oluyo mu?"

   "Biraz. Yani ben farkediyorum."

   "Sana soru soranda kabahat."

   "Ya... Eninde sonunda belli olacak."

   "Peki..."

   Onu izliyordum.

   "Otursana."

   "Vakan yok mu?"

   "Hayır. Bu gün boşum."

   "Niye beni istedin o zaman?"

   "Bugün kendini fazla yorma diye."

   "Of ya..."

   Karşıma oturdu.

   "Ne yapıcam ben seninle?"

   Gülümsedim.

   Ela gittikten sonra Zenan düğün yapmak istememişti. Tüm yaptığımız hazırlıkları iptal etmiştik. Ama yine de önemli değildi. Her zaman yanımda olacağını bildiğim bu kadın bundan sonra benim her şeyim olacaktı.

    Akşama kadar hiçbir iş yaptırmamıştım güzel müstakbel karıma. Sadece bir tane ameliyata girmiştik.

   Zenan'ı eve bıraktım. Eve Azize Nene gelmişti sadece. Annesi, amcası ve ailesi otelde kalacaklardı.

   Sonradan annesi de geldi. Kına Gecesi için sanırım... Ben yalnızdım. Ailem dedikleri gibi teşrif etmeyeceklerdi. Zenan elimi tuttu. Kulağıma eğildi.

   "Sakın üzülme. Ben yanındayım." diye fısıldadı. Gülümsedim.

   Levent de gelmişti. Beraber bekarlığa veda partisi için bara gittik. Hiç keyfi yoktu. Nasıl olacaktı ki? Aslında benim de hiç keyfim yoktu. Şu nikah olsa da bitse modundaydım.

    Herkes suskundu. Aslan bile... O bile farkındaydı tatsızlığın. Hepsi de sessizce içkisini içti. Bir ara dışarı çıktım. Zenan'ı aradım. Sesini duyunca keyfim yerine gelmişti. Bencillikti biliyorum. Sanki gülümsersem bencillik edecektim. Levent'e karşı...

    "Zenan..."

    "Sen beni niye aradın?"

    Sustum. Belki anlar diye. Ve beklediğim gibi anlamıştı beni. O da sustu. Sonra o gerçeği yüzüme vurdu.

   "Annenler gelmedi Suat. Bunu beklediğini biliyorum. Ama gelmediler. Babaanneme de anlatmak zorunda kaldım. Yalnız hissetmemen için elinden geleni yapacağını söyledi."