BİRTAN'em

Rehin

     Ela...

    "Ela... Gitme..." Diyen Zenan'a döndüm.

    "Ya... Zenan... Ben duramıyorum evde. Dayanamıyorum."

    Elimiz kolumuz bağlı oturmak ne kadar da zordu. Hem de evde... Hiç bana göre değil aslında. Tüm hastane rehin altındayken... Asıl durumu biz de bilmiyorduk. Sadece bize bu söylenmişti. Zenan beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Ama o da hiç sakin değildi. Görebiliyordum.

   Suat'ın 'Sakın hastaneye gelmeyin.' deyişi... Sonra Levent'in ağzından kaçırması... Aslında Hasan kaçırmıştı. Ama... Bu önemli değil. Sonuçta ailem tehlikedeydi.

   Ben bu hâlde nasıl durabilirdim evde. Zenan'ın sakinliği beni öldürüyordu.

   Annemlere de söylememiştik. Ben Zenanlara gitmiştim öğrenmemeleri için. Ama yine duramıyordum.

   Sabahın bu saatinde... İlk ışıklar gözüme vuruyordu.

   Zenan ellerini ellerime koydu. Masada oturuyorduk.

   "Sakin ol canım..."

   "Zenan... Ben... Ben..."

   "İyiler Ela... Bizle konuştuklarına göre iyiler. Merak etme. Bir şey olursa haberimiz olur."

   "Hepsi Hasan'ı yüzünden."

   "Saçmalama Ela..."

   "Masal... Yazık... O adamların eline düşmese bari..."

   Zenan iç geçirdi. O da bunalmıştı. Tedirgindi aslında. Hastanedeki herkes için.

   Canım yanıyordu işte...

   Yavuz'un sesini duydum telsizden. Bebeklere özgü mırıldanır gibi sesler çıkarıyordu.

   "Ben Yavuz'a bakayım."

   "Tamam."

   Masadan kalktı. Omzumu sıktı. Merdivenden yukarı çıktı.

   Telsizden Zenan'ın sesini duyabiliyordum. Yavuz'la konuşuyordu. Gülümsedim.

   "Canım oğlum... Acıktın mı? Ha? Saat çok erken... Ablan uyurken sen neden uyumuyorsun? Gel teyzenin yanına inelim uyumicaksan. Sen moralini düzelt Ela teyzenin."

   Yavuz ile birlikte aşağı indi. Berrin de kalkmıştı. O da yanımıza gelmişti.

   Sessizce saatlerce oturduk. Haber bekledik. Hastaneden...

  Saat 8.05...

  Revan uyandı. Yanımıza geldi. Berrin ona kahvaltı hazırladı. Yavuz Zenan'ın kucağında tekrar uyudu. Ben ise tırnaklarımı yiyordum. Zenan, Yavuz'u koltuğa yatırıp benim ellerimi tuttu.

   "Sakin ol..."

   Söylemesi kolay. Sakin ol Ela...

   Levent

   Bu zorbalık nereye kadar sürecekti acaba? Ya da bu beladan kurtulabilecek miydik en başta? Galiba Hasan inadından vazgeçmediği sürece de bu beladan kurtulamayacaktık. Zaten vazgeçmemesi gerekiyordu.

   Hasan'a,  Suat ile birlikte destek veriyorduk. Ama şu mafyalar bizi bağlamasaydı daha iyiydi. Hastaneyi kapattırmışlardı. Suat ile sırt sırta bir ameliyathanede bağlıydık.