BİRTAN'em

İyi&Kötü Sürprizler

   Zeynep yeni boşandığı eşinden kurtulmak istiyordu artık. Kızını ondan almasına izin veremezdi. O daha bir yaşındaydı. Velayet davası bir türlü bitememişti.

    Bir an düşündü. Kızını almak için yalan söylemek istiyordu.

    "Melih ben çok yoruldum artık." dedi sıkkınca.

    "Ben de... Kızımı ver. Bitsin bu işkence."

    "O sadece senin kızın değil. Hem..."

    Artık dayanamazdı. Yalan söyleyecekti.

    "Hem o senin kızın değil. Hasan'ın kızı. Ben Hasan ile ayrılıp seninle evlendim. Ama keşke ondan ayrılmasaydım. Yani... Seninle evlenmeden önce onunla birlikte oldum."

    Adam arkasındaki kanepeye çöktü. Kaldıramazdı bunu.

    Sonra sinirlendi.

    "O zaman intikam istiyorum. Kızını artık göremeyeceksiniz Zeynep Hanım." 

    Ayağa kalktı. Kızının odasına gitti. Hâlâ uyuyan güzel kızı boğmaya çalışıyordu. Yastığı aldı. Ve...

    Zeynep telaşla o odaya gitti. Ayrıca Melih'in kızınca neler yapacağını hala kestiremiyordu. O manzarayı görünce hıçkırıklarına engel olamıyordu.

    Melih, Zeynep'i görünce evi terk etti. Melih küçük kızın öldüğünü sanmıştı. Ve bir daha Zeynep'in yüzünü görmeyecekti. Amerika'ya kaçacaktı. Kimsenin bulamayacağı yere...

    Zeynep telaşla kızının nabzına baktı. Az biraz nefes alıyordu. Nabzı vardı.

    Kızını yataktan alıp yere koydu. Suni teneffüs yapmaya başladı. 

    Kızını kurtarmıştı. Ama hastaneye götürse daha iyi olurdu.

                             {°°}

    Ela bebekleri uyurken izlemeye dalmıştı. Onlar yüzlerini değişik şekillere sokarken Ela gülümsüyordu. O halleri o kadar tatlıydı ki. 

    "Levent... Şunlara bak ya... 'Ne kadar güzeller?"

    "Evet çok güzeller."

    "Biliyor musun? Şunların gülerkenki gamzelerini sıkıp öpesim geliyo."

    "Benimkini sık, öp hayatım."

    "Seninki olmaz. Sen bebek değilsin."

   Levent güldü. 

   Hâlâ hastanedeydiler. 

    Ayrıca Berna ve Ersin de İstanbul'a taşınacaklardı. Onun için evlerine eşya almaya gitmişlerdi. 

    Kâmil ve Berkan Anestezi'ye gitmişti. 

    Nazenin ve Sultan(Levent'in annesi, ismini bilmediğim için kendi kafamdan koydum.) eve gitmişlerdi. Ela'nın odasını ayarlayacaklardı. Ayrıca bebeklerin odasını da süsleyeceklerdi.

    "Levent... Herkes gitti. Çok iyiydik. Kalabalık... Ben kalabalığı sevmiştim. Çocukluğumdan beri ilk defa aile kalabalığı gördüm. Hem... Hani... Sonradan Sırma, Meral de geldi ya... İlk defa gerçek bir ailem varmış gibi hissettim."

    "Biliyorum. Hem... Biz bir aileyiz. Tüm hastane... Herkes..."

    "Ve bizim en iyi kardeşlerimiz... Zenan ve Suat... Bebeklerimize bu isimleri vererek çok iyi yaptık."

    "Evet."

    "Ne zaman gelirler acaba?"

    "Bilmem. Birkaç saat sonra gelirler."