YALNIZ ✔️

yirmi üç

Sizce Gölge kim ?

"Neden Ömer'in evindeyiz ?" diye sordu Ateş. Şu an hayatını sır gibi saklayan Ömer'in evinin önündeydik. İris'in annesiyle abisi arasında olan büyük anlaşmazlıktan az buçuk haberimiz vardı ama konumuz bu değildi.

"Bir sonraki adım..." diye mırıldandım. Ayaklarım sert zeminde aceleyle ilerlerken kapının ziline Ateş bastı.
Kapıyı bir kadın açtığında sanki bizi tanıyormuş gibi gülümsedi. Orta yaşlı bir kadındı. Saçlarını sıkıca bir topuz yapmıştı. Tam bir hanımefendiydi.

"Siz Erin ve Ateş olmalısınız. Ben Füsun. Ömer'in annesiyim. "

Bunu öğrenmemle istemsizce Ateş'le kendimize bir çeki düzen verdik. Ne olursa olsun arkadaşının annesine her zaman iyi bir görünüm vermeliydin. Evet,Ömer'e arkadaşım demiştim.

Füsun Hanım bizi içeri davet ettiğinde etrafı biraz gözlemledim. Ömer belkide Ilgın'dan sonra en mütevazi ve abartısız evi olan kişiydi. "Ömer bizden daha önce bahsetmiş miydi ?" diye sordu Ateş.
Çok yakın değillerdi. Uzun zamandır farklı statülerde dolanıyorlardı. Benim statüm yoktu ama onlar bu işi ciddiye alıyorlardı. Şimdi ise garip bir şekilde her gün birbirlerinin yüzlerini görüyorlardı. Ama bu hala yakın oldukları anlamına geliyor muydu ?
Biz kızlar artık anlaşıyorduk.
Arkadaştık. Peki ya onlar ?

"Elbette Ateş ! Ömer bana her şeyi anlatır. Hepinizi çok sevdiğini söylemek isterim. "

Ömer ve sevmek kelimeleri yan yana geldiğinde bile tüylerim diken diken olmuştu.

Ateş ve ben şaşkınlıktan dilimiz tutulmuştu. Annesine her şeyi anlattığına mı yoksa bizi sevdiğine mi şaşırsam bilememiştim. "Ne oluyor burada ?" Ömer merdivenlerin başında kaşlarını çatmış burada olup biteni kavramaya çalışıyormuş gibi gözüküyordu. Yavaş adımlarla merdivenlerden inerken ona soracağım soruları kafamda tarttım.

Gölge'nin bir sonraki adımı.

Köşeye sıkıştırdığımız çocuğun söylediğine göre tek bir şey anlamıştım.

"Yanına yaklaşamadığın tek bir kişi kalmış. Dediğine göre;Arkadaşlarını iyi seçmen gerekiyormuş. "

Bu durumda kızlardan bahsetmiyordu. Ateş zaten en başından beri yakınımdaydı. Burak desen olaya sonradan dahil olan ve benden uzak biriydi. Ama Ömer gizemli biriydi. Tanışma şeklimiz bile farklıydı. O hep yakınımdaydı. Okulumda,müziğimde...
Ama ben onu hiç tam olarak görememiştim. "Seninle konuşmam gerekiyor " dedim gayet normal bir tavırla. "Evime gelmek zorunda mıydınız ? Başka bir yerde de konuşabilirdik. "

"Aslında..." dedi Ateş konuşmaya dahil olarak. "İyi ki evine gelmişiz."

--

Odasında ki karanlık hava beni cezbetmişti. Tıpkı ondan beklediğim gibiydi. Siyah ve soğuk. Odasında ilerlerken çalışma masasındaki sandalyeye oturdum. Ateş yanıma gelip sırtını masaya yasladı ve kollarını göğsünde bağladı.

Ömer ise kendi yatağına oturdu. İkimize süzdükten sonra konuşmaya başladı. "Bir haltlar yemişim gibi bakıyorsunuz. "

"Biliyor musun ? Direk sadete geleceğim " dedi Ateş. Her zaman ki gibi fevri ve düşünmeden davranarak.

"Gölge olduğunu biliyorum. İnkar etmende umurumda değil. "