Heartbeat||M&M ✔

29| Rozdział❤

[Dylan]
Wyszedłem z domu pełnego chaosu i skierowałem się do parku. W oddali widziałem sylwetkę chłopaka. Gdy byłem już przy nim nie wiedziałem jak się odezwać. Panowała niezręczna cisza.

-Cześć. -Powiedział.

-Hej. -Odpowiedziałem.

-Ładna dziś pogoda. -Uśmiechnął się.

Nie no jak taka ma być rozmowa to ja dziękuję. Ja tu się z nim spotykam bo jest ładny, a ten mi z pogodą wyjeżdża.
Ugh.

-Ta. -Odparłem krótko. Chłopak brutalnie wpił się w moje usta.

Nie wiem dlaczego ale oddałem każdy pocałunek. Nasze języki toczyły walkę pomiędzy sobą. Nagle poczułem ból w okolic klatki piersiowej. Dużo krwi.

Ciemność.

Znalazłem się w lesie. Wstałem i zobaczyłem w oddali ławkę. Gdzie ja jestem? Powoli usiadłem na ławce, która momentalnie się załamała. Wpadłem w przepaść. Znalazłem się w ciemności. Nic nie było widać. Nagle wszystko zaczęło się rozjaśniać. Jestem w parku. Szybko wstaje na równe nogi jednak.. moje ciało nadal leży. Obok mojego ciała jest Viv. Boże moja kochana Viv.

-Dylan wstań! -Krzyknęła. Mi momentalnie zakręciło się w głowie.

Czy ja umarłem?

Zamknąłem powieki usiłując wrócić. Ból przeszywający moją klatkę piersiową narastał z każdą sekundą. Po chwili otworzyłem ciężkie powieki. Wszędzie krew, policja, karetka.

Żyje?

-Dylan wstań! -Krzyknęła znowu. Zacisnąłem mocno pięści.

Zobaczyłem obok mnie..

Nicolasa?

-Jeśli chcesz przeżyć musisz się postarać. -Powiedział.

-Co Ty tu robisz? -Zapytałem ignorując go.

-Więzień to nie jest miły klimat. -Wytłumaczył. Od razu wiedziałem o co chodzi. -Nie pasowałem tam więc taki jeden się mnie pozbył.

Westchnąłem głośno i zacisnąłem pięści mocno zamykając oczy.

-Vivian.. -Szepnąłem otwierając oczy.

Udało się..

Nade mną była dziewczyna, a ja zauważyłem, że jestem w szpitalu. Jasne światło oślepiło mnie momentalnie.

-Ty żyjesz.. -Szepnęła przytulając mnie.

-----------------------------------------------------------

Taki zwrot akcji. Powiem Wam, że szykujemy się do końca książki.

Daj gwiazdkę i komentarz. To mega motywuje❤