Evil Returns (Disney Descendants Deel 3)

Hoofdstuk 7

Ineens alsof er geen tijd verging, was Mal weer terug in de feestzaal. Geschrokken keek iedereen haar aan. Ze draaide zich rond om haar as, maar waar ze ook keek, iedereen staarde haar met openhangende mond aan.
'Je weet wat Ma's plan was, het is nu mijn beurt om die uittevoeren.'
Adelaides stem drong door in Mal's gedachten en ze sperde haar ogen wijdt open.
'Adelaide, je weet dat je dat niet kan doen. Ik weet niet wat ze je heeft gedaan, maar ik kan het niet toelaten.' antwoordde ze haar zus.
'Daarom wilde ik je ook weg hebben hier.'
Met die woorden sprong Adelaide van het podium af en liep langzaam naar Mal toe. De mensen massa splitste zich in tweeën en de mensen probeerden weg te komen. Adelaide had de deuren geblokkeerd, dus niemand kon weg. Angstig stonden jongens en meisjes is mooie jurken aan de kant te wachten op wat komen ging.
'Ik heb je nog steeds niet alles uitgelegd Mal. Je kent de essencie van mijn verhaal, maar de rest? Het maakte je niks uit, je was me vergeten!'
Tegelijk met haar woorden balde ze haar vuisten. Om haar vuisten vormde zich een groene mist. Mal werd nu ook boos.
'Je weet best waar mam toe in staat was!'
Ook zij balde haar vuisten en haar ogen begonnen te gloeien. Adelaide was de eerste die uithaalde en duwde alles wat ze in zich had richting Mal. Mal had niet verwacht dat Adelaide haar krachten zo goed onder controle zou hebben en werd verrast. De impact liet haar zweven en gooide haar tegen de muur. Alle lucht werd uit haar longen geslagen en buiten adem bleef ze op de grond liggen. Adelaide kwam naar haar toe gelopen. Een blauwe flits in haar ooghoek leidde haar aandacht af. Ben ging voor Mal staan met zijn handen opgeheven.
'Aan de kant Ben, dit is niet jouw gevecht!' Schreeuwde Adelaide.
'Adelaide het hoeft niet zo te gaan, wat je ook wil we komen er wel uit!'
Maar Adelaide was te boos. Te lang had ze geleden. Voor 1 keer wilde ze dat iets zou gaan zoals zij dat wilde. Ze focuste zich op Ben en tilde hem op met haar krachten. Ben schreeuwde net als de rest van de zaal. De goede fee probeerde ertussen te komen maar was niet sterk genoeg. Met doodsangst in haar ogen riep ze om hulp.
'Mal! Jij bent de enige die sterk genoeg is om tegen haar in te gaan. Doe iets!'
Haar woorden drongen langzaam door en Mal probeerde haar ogen te openen. Met het moment dat ze open schoten sprong ze overeind. Verbaasd draaide Adelaide zich om. Ze focuste haar aandacht nu op Mal en liet Ben vallen. Zijn vader en moeder haastten zich naar hem toe en trokken hem naar de rand van de zaal. Langs de rand zaten kinderen ineengedoken te huilen. Tegelijkertijd spraken Mal en Adelaide een spreuk uit die met elkaar een gevecht aangingen. Mal was sterk, maar Adelaide was sterker. Haar spreuk raakte Mal en ze stond aan de grond genageld. Adelaide kwam naar haar toe gelopen, maar Mal was niet van plan zo maar op te geven. Mal riep al haar krachten op en brak los. Met een brul probeerde ze Adelaide te bevriezen die verschrikt een schild ontwaakte. Mal stortte uitgeput in elkaar en Adelaide maakte hier gebruik van. Ze nagelde Mal nu helemaal aan de grond. Met een valse glimlach liep ze naar Mal. 'Eindelijk krijg ik mijn wraak.
Vanwege uitputting fluisterde Mal. 'Adelaide.... ik heb je gemist.'
Adelaide keek neer op haar zus. Verbijsterd viel haar mond open.
'Waarom haat je me?' Vroeg Mal aan haar zus.
Ze leek na te denken.
Langzaam sloot ze haar mond en opende die toen weer om antwoord te geven.
'Pap vertelde me altijd dat mam me niet wilde en jij ook niet. Hij zij dat mam jou beter vond dan mij. Ik wilde zo graag weg hier, om eens lol te maken. Om eens te leven, maar dat was alleen voor jou weggelegd. Toen je hier kwam nam je ook nog is mijn hele toekomstplan in. Ik wilde hier belangrijke veranderingen maken. Ik wilde een keer de held zijn.'
Een traan rolde over haar wang. Mal volgde de traan die langzaam richting haar kin kroop.
'Het kan nog steeds Adelaide. Je kan hier blijven een hoofd worden van het bestuur. Je zou Ben zijn eerste adviseur kunnen zijn.'
De haat in haar groene ogen maakte plaats voor hoop. Voor het eerst voelde Adelaide weer hoop.
'Echt?'
'Ja!'
Er verscheen een glimlach op Adelaides gezicht en even leek het alsof ze Mal wilde omhelsen.
Haar glimlach bevroor en ze hield haar hand voor haar mond.
Ze zakte neer op haar knieën.
'Mal.....het spijt me zo erg.'
Wat? Wat speet haar?!
De lampen begonnen te knipperen en een zwarte mist trok over de dansvloer. De geur van rozen was duidelijk en de sfeer voelde grimmiger.
'Ik ben terug!'