Evil Returns (Disney Descendants Deel 3)

Epiloog

Adelaide keek somber voor zich uit. Het was al bijna niet meer aan Auradon te merken dat er vorige week nog een slachtpartij had plaatsgevonden. Iedereen vierde feest en Ben had vandaag tot een nationale feestdag uitgeroepen.
Iedereen had zijn mooiste zomerjurk aangetrokken en blij danste iedereen op de muziek die kwam van het Auradonse orkerst.

Iedereen behalve Adelaide. Zij zat op een bankje aan de rand van het plein terwijl ze naar dit vrolijke tafreel staarde. Zij was helemaal niet zo vrolijk.
Ze had Mal en Ben nog niet gesproken, maar vreesde het ergste. Mal had een ernstige hoofdwond opgelopen en had afgelopen week in het ziekenhuis gelegen en Ben was al de hele week druk bezig allerlei zaken voor het koningshuis te regelen, waaronder zijn bruiloft.
Hij had Mal ten huwelijk gevraagd.
Iedereen had het over het iconische moment. Mal lag in het ziekenhuis, terwijl Ben de ring uit zijn zak had gehaald en was geknield naast haar bed. Zo typisch, dat als het niet haar zus was geweest Adelaide er kotsneigingen van had gekregen. Natuurlijk had Mal ja gezegd.
Vandaag was ze voor het eerst uit het ziekenhuis en was constant bezig geweest met handen schudden.
Adelaide wilde de confrontatie zo lang mogelijk uitstellen.

Zij was degene die een einde had gemaakt aan alle spreuken en zou hiervoor de prijs moeten betalen. Ze wist immers waar ze aan begon toen ze het boek erbij had gepakt voor drie bepaalde spreuken.

Ze was het constante gefeest zat en wilde even lekker alleen zijn. Natuurlijk had ze dan beter niet op een bankje op het plein moeten gaan zitten, maar ergens anders wilde ze nu ook niet zijn.
Er waren al een aantal vrienden langsgekomen met de vraag waarom ze niet mee feestte en elke keer gaf ze maar als antwoorde dat ze zich niet lekker voelde, wat niet eens helemaal gelogen was. Ze werd ziek van al dit blije gedoe.

Het was weer eens zo ver. Haar wangen waren weer nat geworden terwijl zij haar gedachten de vrije loop liet gaan. Ze wilde niet huilen, maar kon het niet meer inhouden. Ze huilde zo hard dat haar hele lichaam schokte.
Dat had ze beter niet kunnen doen, want dat trok de aandacht van niemand minder dan Koning Benjamin.
Ze had pas door dat hij naast haar zat toen ze een hand op haar schouder voelde. Geschrokken trok ze haar handen voor haar betraande ogen vandaan.

'Gaat het wel?' vroeg hij haar.
'Ja, sorry, ik ben gewoon opgelucht dat alles voorbij is' antwoordde ze om in ieder geval argwaan te voorkomen. Ze veegde snel met de rug van haar hand langs haar wangen om de natte sporen die haar tranen achterlieten te verdoezelen.

Na een paar secondes in stilte verbrak hij deze met een klap op zijn knie.
'Nou als alles goed gaat dan stap ik maar weer is op' en met die woorden stond hij weer op van de bank, zei goedenavond en liep weer richting de feesttent. Adelaide volgde hem tussen haar wimpers door. Tot haar schrik zag ze dat hij Mal's rug aantikte en naar Adelaide knikte. Snel keek ze naar links, maar het was al te laat.
Daar kwam de laatste persoon op aarde die ze wilde spreken al aan.
Mal.

Ze zei niks maar plofte naast Adelaide neer op de bank.

Het bleef even stil tot Adelaide wat zei.

'Gefeliciteerd met je verloving' haar stem klonk wanhopiger dan ze wilde dat hij zou klinken.

'Bedankt. Waarom kom je niet mee feesten?' vroeg ze.

Adelaide schudde haar hoofd en probeerde oogcontact met Mal te vermijden.
Mal bleef haar aanstaren.

'Ken ik jou niet ergens van?'

De woorden drongen door in Adelaides oren en wakkerde zowel hoop aan als dat de woorden haar hart een slag over lieten slaan.
Even wist ze niet of ze moest huilen of lachen.
Haar hart nam het echter van haar over voordat Adelaide die keuze zelf kon maken. Ze begon ongecontroleerd te snikken.

Mal legde haar hand op Adelaide's schouder.
'Hoe heet je?'
Tussen de snikken door antwoorde ze Mal.

'Adelaide' ze keek Mal aan. Haar ogen flikkerden even groen op alsof ze haar herkende, maar die flikkering brokkelde snel weer af.
'Welkom Adelaide, fijn om kennis te maken'.

Met die woorden maakte Mal aanstalten om op te staan en terug te lopen naar haar verloofde. Ze leek even te twijfelen. Ze opende haar mond en zocht naar woorden.
'Toch heb ik het gevoel dat ik je al mijn hele leven ken. Dat klinkt misschien gek, maar het is zo'n gevoel in mijn buik'.

Adelaide glimlachte tussen haar tranen door.
'Dat voel ik ook. Misschien zijn we voorbestemd om vriendinnen te worden'.

Mal kneep even in Adelaides arm en stond op.
'Ik ga maar weer is. Kom je zo ook vriendin?' grapte ze.
Adelaide knikte.
Toen Mal zich omdraaide en wegliep sloeg Adelaide haar hand voor haar mond om het niet uit te schreeuwen.
Ze begon te trillen en gleed onderuit op het bankje, zodat haar hoofd tegen het hout aanbonkte.

Ze wist wat ze had gedaan, maar het zou lang duren om weer een band met haar zus op te bouwen.

Ze kon Mal nooit vertellen dat ze eigenlijk zussen waren, want dan zouden de spreuken ook weer terug komen en zou ze de verbreking ongedaan maken.

Mal zou zich nooit meer herinneren wie ze was. Ze zou zich nooit meer de spannende momenten herinneren waarin ze elkaars leven redden. Ze zouden nooit meer zussen kunnen zijn, op zijn best vriendinnen en dat vooruitzicht deed Adelaide kokhalzen.

Ze had haar dierbaarste opgeofferd om de spreuken te beeïndigen.

Einde

Aah, nou moet ik huilen. Dames en Heren, hierbij kondig ik het einde van dit verhaal aan. Hierna komen nog wat korte stukjes over momenten uit dit verhaal maar dit is toch echt het einde.
En zo zien we maar weer: echte liefde hoeft niet van jongen-meisje te komen (juist niet alsjeblieft). <Ik noem dit vanaf nu #straightbait {agree to disagree} Net als de zusjes van Frozen draait dit verhaal dus uiteindelijk niet om het romantische einde, maar om familie.
Ik wil hierbij mijn excuses aanbieden voor het ontzettend vervelende einde van dit verhaal, maar ik kreeg de kans en kon die dus absoluut niet laten liggen (hAhA).
Wees maar blij dat er niemand dood ging!
Ontzettend bedankt voor alle stemmen en reacties en hopenlijk tot een volgende keer.
Want...

Je dacht toch niet dat dit het einde was?