Evil Returns (Disney Descendants Deel 3)

Hoofdstuk 15

Even wist Ben niet wat hij moest doen.
Hij voelde de betovering nog in de lucht hangen en wist dat deze niet verbroken was.
In ieder geval was Mal nu wakker en hij dacht niet meer aan Adelaide.
Ze knipperde met haar wimpers en keek hem aan.

'We moeten snel gaan voordat Maleficent terug komt' zei hij tegen haar voordat ze iets kon zeggen.

Voorzichtig kwam ze overeind en zwiepte haar benen van het bed af.
In een opwelling knuffelde hij haar.

'Ik ben zo blij dat je wakker bent.'

Mal moest nog even bevatten wat er allemaal aan de hand was en wreef verward met haar handpalmen over haar slapen.
Ben pakte haar hand en trok haar overeind van het bed af.
Ze begreep dat ze snel weg moesten en zette het op een lopen.

Helaas was hun entree tot de troonzaal niet onopgemerkt gebleven.
Toen ze bijna bij de deur waren stond daar inneens Harold.

"Zo, dus meneer en mevrouw willen 'm smeren?" klonk zijn snerende stem door de stille ruimte

Mal kwam in actie en stapte langs Ben.
Haar ogen lichtten groen op en ze murmelde een spreuk, die ze ooit heel lang geleden had geleerd.
Harold zakte met een kreet in elkaar en bleef rillend op de grond liggen.

Snel renden Ben en Mal langs hem.
Ben kende het kasteel op zijn duimpje en wist precies waar hij heen moest.
Na deze splitsing moesten ze links, daarna rechts en met de oosterlijke trap naar beneden, waar hij had afgesproken met Adelaide.

Hij wist dat hij betoverd was toen hij aan Adelaide dacht, maar dat deze -onder andere door zijn kus met Mal- verbroken was.
Zijn verbinding aan Maleficent aan de andere kant, was nog niet verbroken en Ben hoopte maar dat hij daar later geen last van zou krijgen.
Hij had niet aan Adelaide verteld wat er was gebeurd toen zij weg was en wat voor een effect dat zou kunnen hebben bij hun vertrek.
Hij had met haar afgesproken dat ze met zijn drieën zouden ontsnappen en durfde er eigenlijk zelf niet eens aan te denken als de vloek hem hier hield.
Zijn belangrijkste doel was Mal en Adelaide hier samen weg krijgen.
Zij zouden hem dan later weer helpen.

Hij werd er boos van.
Alle spreuken die door elkaar liepen, aan elkaar verbonden waren en het leven van anderen beïnvloedden.
Hij was het zat.
Waarom had Maleficent nog niet van hem gevraagd het krachtschild om het Dwaaleiland weg te halen?
Dat zou een logische wens zijn van haar.

Hij struikelde bijna over een traptrede en werd zo ruw uit zijn gedachtes getrokken.
Ze waren nu bijna bij de trap naar beneden.
Als ze eenmaal beneden waren hoefden ze alleen nog door de achterdeur naar de achterpoort en daar zouden ze wachten op Adelaide, als die er niet al was.

Inneens klonk er rumoer op de verdieping boven hun en werden ze omringd door voetstappen.
Links hoorde hij harde bonken op de grond, rechts hoorde hij dezelfde en het leek zelfs van de vertrekken achter de trap vandaan te komen.
De voetstappen klonken metalig.
Schrik sloeg Ben om zijn hart.
Zijn soldaten droegen laarzen.

Toen zag hij het.

Een levend harnas.
Ze werden achtervolgd door een levend harnas.
Dat was dus hoe Maleficent hen probeerden te pakken.

Adrenaline gierde door zijn lichaam en liet zijn benen sneller bewegen dan ze ooit hadden gedaan.
Ook Mal straalde doodsangst uit.
Mal was niet snel bang, maar dit was iets wat zelfs zij nog nooit had meegemaakt.

Het leek een eeuwigheid te duren, maar eindelijk bereikten ze de achterdeur.
Ze tuimelden bijna naar buiten.
Daar stond Adelaide.
Zenuwachtig wiebelde ze op haar benen en tuurde ze naar de achterdeur.
Toen ze Mal en Ben zag trok er opluchting over haar gezicht.
Ben zag het en durfde zelf ook weer adem te halen.
Ze gingen het halen.
Nog een paar meter en ze waren bij elkaar.

Door de adrenaline was hij zich bewust van elk geluidje en voelde hij de wind op zijn wangen drukken.
Hij hoorde het zand knisperen onder zijn schoen.
Hij voelde Mals jurk langs zijn benen strijken bij elke pas die hij zette.
Hij zag Adelaide elke meter dichterbij komen.

Mal rende in Adelaides armen en snel vervolgden ze hun weg naar het hek.

Nog een meter.
Nog zestig centimeter.
Nog dertig centimeter.

Ben rende achteraan en zag Mal en Adelaide van het terrein af rennen, richting het aangrenzende bos.

En toen gebeurde het.

De klap was hard en werkte als een elastiek die terugschoot met een hardere impact.
Ben werd gelanceerd en viel keihard op de grond.
Mal hoorde de klap en draaide haar hoofd. Ze zag wat er gebeurde en stond abrupt stil.
Ook Adelaide had het gezien en ging steeds langzamer rennen.

Snel krabbelde Ben op en liep naar het hek. Hij stak zijn hand uit, maar stuitte op een ontzichtbare wand.
Hij keek Mal aan.
Achter zich klonk het matelige geluid van de ijzeren voetstappen steeds dichterbij.
Het was over.

'Ga Mal!' riep hij 'Kom later terug.'
Ze knikte.
Met zijn lippen vormde hij een -ik hou van je- en Mal antwoordde.
Zij ook.
Zij hield ook van hem.

Ze draaide zich om en rende verder zonder om te kijken.
Ben keek ze na terwijl ze achter de bomen verdwenen.
Hij wilde mee.
Hij wilde een boom te omhelzen.
Hij wilde Mal omhelzen.
Hij kreeg een brok in zijn keel en moest zijn best doen niet te huilen.
Hoeveelste keer was dit dat hij van Mal werd gescheidden?
Waarom kon het nooit een keer normaal gaan?
Gewoon zonder drama?

Bijna moest hij huilen, tot hij een sterke hand op zijn schouder voelde...

-Q&A-
Ohnee wat is dit nou weer voor drama?!
Q: het is wel erg veel drama allemaal
A: Ja, het zou naar mijn mening allemaal maar een saaie bedoeling zijn als er niet wat drama inzat!

Beste Lezer,

Vergeet niet te stemmen en een reactie achter te laten! Stel mij een vraag die ik in het volgende hoofdstuk -Q&A- kan beantwoorden!

Groetjes,
Devonne