Evil Returns (Disney Descendants Deel 3)

Hoofdstuk 14

Ze liepen op hun tenen door de gang. Adelaide hield het oude spreukenboek klaar voor het geval ze problemen tegen zouden komen. Ze moesten nog 1 gang door en dan kwamen ze bij de troonzaal, ofwel de plek waar Mal was.
Ze liepen de gang door en kwamen bij de grote houten dubbele deuren die toegang verleenden tot de troonzaal.
Voorzichtig duwden ze de deur een milimeter open.
De moed zonk ze in de schoenen toen ze Maleficent zagen zitten op de troon van Ben, verwikkeld in een hevige discussie met Harold.

Ze sloten de deur voorzichtig en stapten weer naar achter.
'Daar komen we nooit langs. Wat nu?'
Adelaide schopte verbitterd met haar voet tegen de muur. Haar jurk die tot op haar enkels kwam bewoog mee en kraakte zachtjes.
'Jij zorgt voor afleiding, terwijl ik naar binnen sluip. Gebruik je boek voor opschudding en wacht op ons bij de achterdeur.'
Adelaide knikte en gaf Ben een knuffel.
'Wees voorzichtig.' fluisterde ze in zijn oor.
Even voelde Ben vlinders oplaaien in zij buik, maar drukte het gevoel geschokt weg.
Hij omhelsde haar terug en vertelde haar hetzelfde.

Ze gingen uit elkaar en volgden hun eigen plan. Ben wachtte om de hoek tot Adelaide, Maleficent uit de zaal had gelokt.
Bijna verloor hij zijn geduld, tot er een harde, schelle piep door het paleis klonk.
Geschrokken verloor hij zijn evenwicht en viel hij bijna op de grond. Snel duwde hij zijn vuisten tegen zijn oorschelpen om de pijn wat te dimmen.
Zodra hij zijn aandacht weer op de deur focuste, ging deze open en kwam Harold naar buiten gerend.
Even later was hij terug.
Hij hoorde ze een discussie voeren, die eindigde met een vloekende Maleficent.
Ze stormde de zaal uit, op de voet gevolgd door Harold.

Ben wachtte nog een paar seconden toen hij de zaal in snelde.
Daar lag ze.
Hij stapte op het opstapje om beter bij Mal te kunnen komen.
Volgens de legendes had Maleficent, Aurora vervloekt tot honderd jaar slapen en kon ze alleen gewekt worden door een kus van haar ware liefde.
De manier hoe hij in deze vloek terecht was gekomen, was misschien ook de manier er weer vanaf te komen.
Als Mal net zo veel van hem hield als hij van haar moest het werken.
Hij boog zich voorover en voelde haar lichte ademhaling op zijn huid.
Hij deed zijn ogen dicht en verplaatste zijn hoofd dichter naar die van Mal, met de intentie haar te kussen.
Hoe zou het zijn om Adelaide te kussen?

Hij schrok zo van deze gedachte, dat hij van het opstapje viel, zo op zijn stuitje.
Hij fantaseerde niet over het kussen van Mal, maar van Adelaide.
Was hij helemaal gek geworden!
Hij voelde niks voor Adelaide, waar kwamen deze rare gedachtes vandaan?
Snel stond hij op en schudde het beeld van Adelaide die hem terug zoende van zich af.
Toen hij het nog een keer probeerde, hoorde hij Adelaides lach in zijn hoofd en dacht aan haar kuiltjes.
Hij sloeg op zijn hoofd. Dit moest ophouden en wel nu!

Hij keek naar Mal, maar het enige waar hij aan kon denken was Adelaide.
Hij werd gek.
Wat moest hij doen om het te laten stoppen?!
Mal sliep rustig door, onwetend over wat zich afspeelde buiten haar denkbeeldige muren.
Hij moest denken aan hoe graag hij haar zou vertellen dat hij zodra dit over was beter voor haar zou zorgen, dat hij haar miste en van haar hield.
Een traan rolde over zijn wang en viel op die van Mal.
En toen door een instinct boog hij voorover en kuste haar.

Hij hield van Mal.

'Ik mis je kom terug.' fluisterde hij en dat is wat ze deed.

Mal opende haar ogen en keek recht in Bens blauwe kijkers.