Աստիճաններով տանիք բարձրացանք :
-Մի վախեցիր , չեմ ստիպի , որ ընկնես այստեղից:
Մոտեցավ ու մեջքիցս սկսեց հրել:
-Ի տարբերություն քեզ, ես բարձրությունից չեմ վախենում ,-ասացի ես ու լեզուս պարզեցի :
-Այդ ես եմ վախենու՞մ ,- ծիծաղեց Բրեդը ,-դե տես:
Վազեց կագնեց տանիքի ամենածայրին :
-Բրեդ կընկնես,- բղավեցի ես:
-Տեսնու՞մ ես , որ դու ես վախենում ,- եկավ ու նորից բռնեց ձեռքս:
-Դե բաց թող , ինձ տուն տար ,- ասացի ես :
-Լռիր ու հետևիր ինձ:
Մի աննկարագրելի տեսարան էր : Այստեղից ամեն ինչ երևում էր : Քաղաքն իսկական լուսավորված թատրոնի տեսք ուներ վերևից:
Ինձ ուղեկցեց մոտակա սեղանը : Կլոր սեղան էր , սպիտակ սփռոցով ,իրար դիմաց դրված էին նեղ աթոռները : Սեղանին շամպայն կար , իսկ կողքին տորթ:
-Ինչի՞ համար է այս ամենը ,-շփոթվելով ասացի ես :
-Հիմար հարցեր մի տուր ,- պատասծանեց Բրեդը , նստեց աթոռին :
Ես էլ նստեցի :
-Այսօր կարծեմ քո ծնունդն է ,-շարունակեց նա,- միայն անկեղծ ասա քանի հարյուր տարեկան դարձար :
-Բրեդ բավական է , ես չեմ ուզում քեզ հետ նշել այս օրը :
Ես վեր կացա , հասցրեցի շրջվել , երբ նա արագ ինձ մոտեցավ , կանգնեց դիմացս:
-Ոչ մի տեղ էլ չեմ թողնի գնաս,- ասաց նա,-գիտես չէ՞ ես թիկնապահներ էլ ունեմ :
-Ես ոչ քեզնից եմ վախենում , ոչ էլ առավել ևս քո թիկնապահներից :
Առաջ եկա :
-Ճանապարհ տուր :
Աջ կողմ գնացի Բրեդը չթողեց ու գրկեց ինձ :
-Բրեդ , բաց թող , հիմա ես կկանչեմ թիկնապահներին , -բղավեցի ես:
Նա ետ քաշվեց :
-Այստեղ ինձնից ու հեզնից բացի ոչ ոք չկա , եթե հենց հիմա սեղանի մոտ չես գնացել , խոստանում եմ ինձ կգցեմ այս բարձրությունից:
-Դու գժվել ես ,- ասացի ու նստեցի աթոռին :
Բրեդն ուրախ մոտեցավ , լցրեց բաժակները շամպայնով : Վառեց տորթի մոմերը , կարգադրեց երազանք պահել :
-Ոչ , - ասացի ես ,- մինչև չասես թե ինչու՞ էիր մեր տուն գնացել , և ի՞նչ ես խոսել մայրիկիս հետ , ոչինչ էլ չեմ անի :
Բրեդի հայացքը խոժոռվեց: Այս տարբերակն էլ չանցավ :Գլուխս սկսեց անտանելի ցավել:
-Խնդրում եմ ինձ տուն տար ,- ասացի ես մոմերը փչելուց հետո:
أنت تقرأ
Կարող ես սիրել ինձ?
عاطفية-Արի գնում ենք,- ասաց Բրեդն ու ամուր բռնեց ձեռքս: -Որտե՞ղ : -Այնտեղ , ուր ոչ ոք դեռ չի եղել:
