ALEM-İ CİN : ÖLÜMCÜL İNTİKAM

11.BÖLÜM

Arkadaşlar ufak bir not. Gördüğünüz üzere bu bölümü güzel bir şarkıyla taçlandırdım. Bence tam da Azem'in ruh haline göre bir şarkı. Şarkıda bir iki yerde küfür var rahatsız olanlar için şimdiden söyleyeyim.. İyi okumalar ❤

"Azem iyi misin kızım?"

"İyiyim. Ben iyiyim de Burak? O nerede ?"

"Sakin ol kızım onunla da ilgileneceğim. İçeri odada yatıyor şuan."

"BURAK! Bir şey mi oldu ona ?"

Hemen yan odaya, Burağın yanına koştum.

"Burak! Noldu sana? Uyan nolur korkuyorum.."

"Kızım dur. Burağın bedeni çok yorgun düştü baygın şuan."

"Neden ama noldu?"

"Okuduklarımdan etkilendi."

"İyi de siz bana okudunuz onları benim etkilenmem gerekirdi."

"Burak bir melez ya kızım. Bu sebeple etkilendi."

"Ama çok saçma. Dedemin verdiği cevşeni taktı, duayı aldı onlar etkilemedi."

"Bak kızım okuduğum şeyler oldukça ağırdı. Ayrıca cevşen ve dua onu etkilese de bu kadar ağır değil orada yazan dualar."

"Baba galiba uyanıyor."

"Burak. Burak uyan nolur!"

Gözlerini güç bela aralamaya çalıştığı bu savaşta göz kapakları da açılmamak için adeta direniyordu.. Ve sonunda galip gelen Burak olduğunda göğsüne yüzümü kapatıp ağlamaktan kendini alamıyordum...

"A..Azem. Dur güzelim ağlama nolur."

"Burak çok korktum. Öldün sandım çok korktum."

"Ben de güzelim. Ben de öldüm sandım ve seni bu şekilde, yarı yolda bırakıcam diye o kadar korktum ki."

"Nasılsın nasıl hissediyorsun? Nolur iyi ol. Ya çünkü ben naparım? Allahım düşüncesi bile beni perişan etti. Burak nolur sana bir şey olmasın. Nolur!"

"Azem yapma böyle nolur. Korkma bana bir şey olmaz. Zaten ben senin kahramanınım kızım hemen ölemem yetkim yok."

"Ya Allahım. Bir de gülüyo musun gerçekten? Ya Burak of!"

"Ahh...ama vuruyosun. Vurma bak ben hastayım. Ölümden döndüm."

"Bak ya. Nasıl da krizi fırsata çevirdi. Adem Hocam siz şu güzel dualarınızdan biraz daha mı okusanız Burağa doğru ?"

"Aman kızım. Ona karşı uzun bir süre okumam,tövbe. Perişan oldunuz ikiniz de."

"Aşk olsun Azem. Bak Adem Hoca bile aşkımızı, tutkumuzu görmüş. Sen beni hala gömüyosun."

"Öhöm öhöm. Sus istersen Burak he?"

"Neyse. Cemile gel kızım biz içeri geçelim. Siz de toparlanıp gelirsiniz çocuklar."

"Tamam Adem Hocam."

"Burak. Ben gerçekten çok korktum. Seni öyle görünce şey gibi..."

"Ölü gibi mi?"

"Ya!"

"Ya kızım ne vuruyosun? Ölü gibi işte. Vallaha ne yalan söyleyim ben de bir an için gerçekten öleceğimi sandım."

"Ben de. O şey bedenimi terk ederken...ölüm gibiydi. Sanki o değil de ruhum çıkıyordu bedenimden. O kadar soğuktu ki her şey."

"Neyse geçti artık."