Verbonden met jou [BxB] ✔️

Chapter 7 - Vince

Ethan zit me op de hielen. Ik gooi mijn lichaam op de bank.

"Heb je me niet gehoord? Hij laat me dan met rust.", hij plaatst zijn handen in zijn zij. Het heeft iets schattigs, omdat hij zo klein is.

"Ja maar wat als er iets gebeurd? Met jou bedoel ik dan? Als hij je aanvalt of zo.", in mijn hoofd klonk dat beter. Nu klink als het stikjaloerse vriendje, terwijl dat eerder iets voor Ethan is.

"Hebben we het wel over dezelfde Kyle?", hij zet zich in één van de fauteuils.

"Je gaat niet, punt.", zeg ik zo kalm mogelijk. Ik ben boos.

"Maar..", probeert hij.

"Ethan!", schreeuw ik. De woede druipt er van af. Ethan's ogen worden groot.

Ik zucht en knijp mijn ogen dicht. "Je gaat niet."

Ik gris mijn tekening van de glazen eettafel en stamp naar de slaapkamer. Ik stop hem in de map.

Waarom wilt hij dit zo graag? Oké, dan laat Kyle hem met rust. Maar wat als de gevoelens terugkomen, of er daadwerkelijk iets gebeurd. Iets slechts. Daar zit ik in ieder geval niet op te wachten.

Ik ga verslagen op het bed zitten. Ik bal mijn vuisten en sla op mijn knieën. Verdomme, ik moet kalmeren.

Ik haal met een beetje moeite mijn gsm uit mijn achterzak en leg hem op het schap tegen de muur en begin 'sad for you' van Njomza te spelen.

Ik ga op het bed liggen, helemaal tegen de muur en kruis mijn armen achter mijn hoofd. Ik zie Ethan aankomen vanuit de gang en hij leunt tegen de deurpost.

Hij zingt de woorden mee. Zachtjes, zodat ik hem bijna niet hoor.

But what happens when my life change paces
When all a sudden it's faster
And you can't take it
Keep saying we should go backwards

Één van mijn mondhoeken kruipt omhoog. Ik kan het gewoon niet helpen, hij is té schattig.

Dan komt hij los uit de deuropening. Hij beweegt traag en sensueel op de muziek. Eigenlijk is hij best een goede danser, dit is de eerste keer dat het me opvalt. Hij kijkt me uitdagend aan als hij opmerkt dat ik met open mond naar hem staar. Hij wenkt me met zijn vinger terwijl hij blijft bewegen.

"Ik?", Duh. Alsof er nog anderen in het appartement zijn buiten wij twee. Hij knikt en wenkt me nog een keer.

"Ik kan niet dansen."

Ethan komt mijn kant uit, pakt mijn hand en trekt me van het bed. Ik lach. "Ik ben serieus. Straks krijg je nachtmerries."

Ethan zwijgt en sluit zijn ogen. Zijn armen gaan omhoog en glijden dan langs zijn lichaam weer naar beneden. Hij glimlacht.

Hij plaatst mijn handen op zijn heupen en legt zijn eigen handen op mijn schouders.

Ach wat boeit het.

Word count: 462

***
Hey schatjes!!
Als je even niet weet wat te lezen,
Het boek
'Droomprins gezocht'
Van
JJBrightSide
Is echt geweldig!!
;)