Verbonden met jou [BxB] ✔️

Chapter 5 - Vince

Ethan denkt dat ik slaap. Ik lig met mijn hoofd de andere kant op en mijn borstkas gaat traag op en neer onder het witte dekbedovertrek. Ik speel wat met de touwtjes van mijn jogging die ik haastig aan heb getrokken om te gaan slapen. Het is al donker buiten, dat laat het grote raam aan Ethan's kant zien. Zo te horen is hij nog druk bezig op zijn mobieltje, het ding blijft maar trillen.

Hij weet waarschijnlijk niet dat ik er een paar weken geleden achter ben gekomen dat hij nog bijna elke dag berichtjes krijgt van Kyle. Oké het was niet netjes van me om zijn gsm na te kijken, maar de nooit-stoppende nieuwsgierigheid die ik al van jongs af aan had gehad, had me weer is overgenomen.

Ik hoor hem zuchten. Ik wil zo graag weten wat er aan de hand is... Mijn gedachten dwalen af naar zijn melt-down in de douche van daarstraks. Het had iets in mij losgemaakt dat ik eerst niet kon plaatsen, maar ik gok dat het woede is.

Ik haal het beeld van Ethan's gezicht weer voor mijn netvlies, toen we Kyle tegen kwamen op de 'clubmarkt'. Hij was bang geweest, correctie, doodsbang. Het was op zijn gezicht te lezen, alsof iemand een post-it op zijn voorhoofd had gekleefd die zei 'help, ik ben bang'.

Het moet ook wel intimiderend geweest zijn voor hem. Kyle terugzien. Vorig schooljaar had hij hem niet echt ontweken, maar ze hadden ook niet bepaald vriendschap gesloten. Voor de rest heb ik Kyle ook maar met rust gelaten, ik had niet de behoefte woorden aan hem vuil te maken.

De dekens werden krachtig door elkaar geschud, het haalt me uit mijn gedachten. Ik hoor Ethan zijn gsm op het nachttafeltje naast het bed leggen en ploft dan zijn hoofd neer op het witte kussen. Ik draai me om.

"Alles oké?", fluister ik, alsof we rekening moeten houden met anderen die proberen te slapen.

Hij schraapt zijn keel en knikt dan. Onder de lakens zoekt mijn hand naar de zijne. Onze pinkjes haken in elkaar en dan sluit hij uiteindelijk zijn ogen. Ik maak van de gelegenheid gebruik om zijn gezicht te observeren. Zijn kaak spant en ontspant.

Mijn handen beginnen te jeuken, ik moet iets doen. Ik laat het niet toe dat Ethan nog verder gekwetst wordt door zo'n onbenul als Kyle wel niet was.

Ik glijd zachtjes en muisstil uit bed. Ik reik naar zijn gsm op het wit-gelakte tafeltje en tik rustig de code in. Het gesprek tussen hem en Kyle staat nog open. Zonder naar de voorgaande berichten te kijken, begin ik te typen.

Ik:
Hey Kyle, Vince hier. Bij deze wil ik je vriendelijk verzoeken om mijn lieve vriendje met rust te laten. Ook al neem je hem van me af, je zal ons nooit kunnen breken. Dus rot op.

Kyle:
Afnemen? Klinkt goed.

Ik:
???
Wat?
Kyle?

Kyle:
Tot ziens, Vince.

Word count: 495