AŞKIN HER HALİ(Tamamlandı)

15.Bölüm

Gözde'den

Sabah erkenden uyanıp kahvaltımı yaptım.Bugün Özgür'ün yanına gidecektim.Evden çıkmadan önce Ömer'i arayıp haber vermem gerekiyor.Telefonu komodinin üzerinden alıp Ömer'i aradım.

"Gözde?"

"Nasılsın Ömer?"

"İyiyim,bir sorun mu var?"

"Hayır bir sorun yok.
Sadece bugün Özgür'ün yanına gelecektimde onu haber vereyim dedim.Müsaitmisiniz?"

"Ben şirketteyim biraz işlerim var ama Özgür evde."

"Onu evdr yanlız mı bıraktın?"

"Hayır.Alt kat komşumuzun kızıyla oynuyor."

"Tamam ben çıkıyorum o zaman,görüşürüz."

"Görüşürüz."

Telefonu kapatıp çantama attım.Hava biraz soğuktu.Bu yüzden üzerimi kalın giyinsem iyi olacaktı.Kıyafet seçimimi yaptıktan sonra hızla evden çıktım.Özgür'ün oturduğu eve doğru hızla yürümeye başladım.Parkın önüne geldiğimde Özgür tek başına oyun oynuyordu.Ona görünmeden parkın arka kısmından dolaşıp içeri girdim.Arkasına geldiğimde beni hâlâ farketmemişti.Ellerimle gözlerini kapattım.Minik ellerini ellerimin üzerine kaydu ve çığlık atarak "Gözde abla!"diye bağırdı.Beni hemen tanımıştı.Ellerimi çekip ona sıkıca sarıldım.Parkte tek başına oynadığı için birlikte oynamaya başladık.Salıncakta sallandık.Hatta onun salıncağında sallanmama izin vermişti.Bu salıncağı ona Can onu mutlu etmek için vermişti.Ama Özgür o salıncağı şimdi benimle paylaşıyordu.Özgür salıncaktan inip önümdr durdu.

"Gözde abla hadi saklambaç oynayalım."

"Tamam."deyip salıncaktan kalktım.İşte o an olan oldu.Özgür bir anda öksürmeye başlayıp yere yığıldı.Onu yerde baygın halde görünce "Özgür!"diye korkuyla bağırdım.Etrafta kimse yoktu.Allah'ım lütfen ona birşey olmasın!Hemen dizlerimin üzerine çöküp nefes alıp almadığını kontrol ettim.Çok şükür nefes alıyordu.Montunun fermuarını açıp nefes almasını kolaylaştırdım.Bir yandanda "Özgür aç gözlerini ,bak korkutma beni."diye söyleniyordum.

"Yardım edin!"diye son gücümle bağırdım.Ancak etrafta sesimi duyabilecek kimse yoktu.Gözyaşlarım çaresizlikten ve korkudan akmaya başlamıştı bile.Ama ben şuan onları düşünebilecek durumda değildim.Gözyaşlarımı elimin tersiyle silip sakin olmaya çalıştım.Ömer...Ömer'i aramalıydım.Cebimden telefonumu çıkarıp Ömer'i aradı.İlk başta ulaşılamadı.Tekrar denedim. Yine açmamıştı.

"Hadi Ömer!Aç şunu ."diyerek tekrar denedim.Bu sefer açmıştı.

"Ömer...Yardım et-"

"Dur dur!Sakin ol. ne oldu?"

"Özgür parkta oyun oynarken bir anda bayıldı."

"Tamam sen sakin ol. Özgür'ün üzerinde ne var?"
Bu adam salak mı?Çocuk bayıldı diyorum bana üzerinde ne olduğunu soruyor.

"Ömer ne yapacaksın üzerinde ne olduğunu?Bayıldı diyorum sana!"

"Sana üzerinde ne var diye sordum Gözde!"diye bağırdı.

"Mavi şişme montu var..."

"Tamama.Montunun sağ iç cebinde küçük bir şişenin  içinde ilacı olacak,onu al ve hemen içir.Acele et ve korkma! "
Hem Özgür'ün montunun cebini karıştırdım.Vakit kaybetmemem gerekirdi. Küçük bir çocuğun hayatı şuan benim ellerimdeydi.Ama Allah kahretsinki ilaç yok!

"Yok..."

"Ne demek yok?Pantalonunun cebine bak!"

"Oradada yok."
Ömer bir kaç küfür mırıldandıktan sonra "Eve git!Evde çekmecede olmalı ilacı."Özgür'ü bırakıp eve doğru koşmaya başladım.Apartmanın giriş kapısı kilitliydi.Kapıya  sinirle bir  tekme geçirdim.