AŞKIN HER HALİ(Tamamlandı)

68.Bölüm

Gözde'den...

   Beş ay sonra...

Ömer çalışma odasında çalışıyor,Özgür'de çizgigilm izliyor.Gerçekten çok canım sıkıldı.Şimdi Ömer'in yanına gidip onu rahatsız edemem.En iyisi Özgür'le birlikte çizgifilm izlemek.

Özgür'ün yanına gelip koltuğa oturdum.Süngerbob un kostümü dikkatimi çekince televizyona dahada çok odaklandım.Tıpkı peynir gibi delikleri varmış gibi duruyordu.Peynirde nereden aklıma geldi anlamadım.Ama şimdi şöyle bol peynirli bir pizza olsa yenirdi.Yapsam mı   acaba?Çokta canım çekti.

"Özgür?"diyerek koltukta başımı Özgür'e çevirdim.Oda bana bakıp "Efendim yenge?"diye cevap verdi.Neden bilmiyorum ama  Özgür'ün bana yenge demesi çok hoşuma gidiyor.

"Aklıma ne geldi biliyormusun?"

"Ne?"

"Pizzamı yapsak?"

Benim cümlemi bitirmemle Özgür "Evet!"diye bağırarak koltuktan kalktı.Demekki tek canı pizza çeken ben değilmişim.

Özgür'le  birlikte mutfağa gecip pizzanın hamurunu yoğurmaya başladım.Özgür'ün önünede zeytinleri koyup cekirdeğinden ayırmasını söyledim.Hamuru yoğurma işi bittiğinde bendr zeytinleri ayıklamada Özgür'e yardım etmeye başladım.

Özgür üç tane zeytin ayıklıyorsa ikisini ağzına  atıyordu.

"Ama Özgür böyle yaparsan zeytin yetmeyecek."diyerek itiraz edince Özgür ayıkladığı tabakladaktaki zeytinleri minik avucuna alıp ağzıma tıkarak beni susturdu.Ben ağzımdakileri çiğneyip yutmaya çalışırken Özgür'den tabağı alıp onu gıdıklamaya başladım.

"Ya yenge yapma!"

Özgür bir yandan gülerken diğer yandanda beni durdurmaya çalışıyordu.Sonra o minik elleriyle beni gıdıklamaya başladı.Bende yalancıktan onun gıdıklamasına izin verek gülerek yere uzandım.Özgür'de üzerime çıkıp beni gıdıklamaya başladı.

"Özgür dur!"

Özgür beni dinlemeyip sesli kahkahalar atarak beni gıdıklamaya devam ediyordu.

Özgür bir anda durunca bende yattığım yerden doğruldum.

"Bu kadar yeter Özgür."dediğim  sırada Özgür derin derin nefesler almaya başladı.Özgür'ü üzerimden indirip yere oturttum.

"Tamam Özgür!Sakin ol ve nefes al..."

Özgür'ün gömleğinin yakalarını açarak rahatlamasını sağladım.Ama Özgür dahada kötü oluyordu.

"Ömer!"diye bağırarak  onu çağırdım.Özgür'e biranda ne olduki ?

Özgür derin nefesler almayı bırakıp  kollarımda yığıldığında önce korkuyla "Özgür!"diye bağırarak  nefes alıp almadığını kontrol ettim.Sonrada Ömer'e tekrar seslendim.Özgür'ün nefes alma aralığı gittikçe azalıyir ve nabzıda düşüyirdu.

Korkuyla tekrar "Ömer!"diye bağırdığım sırada Ömer hızlı bir hareketle mutfağa girip "Ne oldu?"diye sordu.

"Bilmiyorum...Özgür bir anda bayıldı.Nabzıda gittikçe  düşüyor."

Ömer Özgür'ü kucağına alıp "Hastaneye gidelim."diyerek evden çıktı.Bendr hemen portmantodan Ömer,Özgür ve kendi montumu alıp peşlerinden arabaya bindim.

Daha öncede Özgür böyle bir kaç defa daha bayılmıştı.Ama hiç bu kadar uzun sürmemişti.Nabzı felanda hiç azalma derecesine gelmemişti.İnşallah Özgür'e birşey olmaz!Allah'ım lütfen olmasın.