Kapana Kısılmış Ruh (TAMAMLANDI)

1- O Yoktu...

@elifbetulozcan54

O gitmişti...
Ellerimin arasına bile alamadan ufacıcık canı solupta gitmişti.
Ondan geriye tek bir mezarı bile yoktu.
Beraber çektirdiğimiz tek fotoğrafı,
Zihnimde bir silüeti bile yoktu.
Ve o artık yoktu.
Tüm hayallerimle birlikte can vermişti meleğim.
Bir an hayat durdu zannetmiştim.
Acı hep benimle kalacak, en azından acısıyla yasayacağım...
Ama çok yanılmışım.
Dünya döndü, kış dindi ve tekrar çiçekler açtı.
Ve benim kalbimdeki yara kabuk bağladı.
Acım dindi. Sızım bitti.
Nasıl olurdu?
O yoktu! Ama bende acısıda yoktu.
O zaman anlamıştım.
Zaman benim en büyük düşmanımdı.
Herşeyin acısını siliyordu.
Ama kimse bilmiyordu.
En çok acısızlığın acıttığını,
Hiç kimse bilmiyordu.

Sadece iki cümde dökülmüştü kalemimden
Tüm korlarımı alevleyen.
Asla unutmayacağım iki cümleye dönüştü
Zamana olan öfkem.

Zaman denilen şey çok acımasız birtanem.
Yokluğunun acısını bile siliyor ve en çok acısızlığın acıttığını bilmiyor hiç kimse...