9 Kasım 2015 Pazartesi
Biricik Meleğim, Can Suyu'm Mehmet Kerem'ime;
Ailemizin en küçük üyesi!
Üzgünüm birtanem.
Günahsız kalbinin atışlarını yaşatamadığımız için.
Bizimle beraber hayatta kalamadığın için,
Özür dilerim.
Adın bile hazırdı biliyor musun?
Erkek olsaydın kesinlikle Mehmet Kerem olacaktı.
Kız olsaydın annem Cansu istiyordu ama 2. adın belli değildi.
Can Suyu'm diye sevecektim seni.
Hayat verenim diyecektim.
Meleğim...
Öldün sen şimdi değil mi?
Yoksun yani.
Daha yarım santimken terk ettin bizi!
Meleğim...
Seni bu kadar çok severken gidişine ağlayamıyorum ya bu içimi acıtıyor.
Üzülüyorum, yüzüm gülmüyor ama yokluğuna ağlayamıyorum.
Boğazımda bir yumru ile dolaşıyorum bazen.
O kadar.
Zaman denilen şey çok acımasız birtanem.
Yokluğunun acısını bile siliyor ve en çok acısızlığın acıttığını bilmiyor hiç kimse.
Ardından istediğim kadar yas tutamamanın üzüntüsü yayılıyor bedenime.
Annemi ağlarken ara ara görüyorum.
Ben niye ağlayamıyorum?
İçim çıkana kadar ağlasam...
Öyle yalnızım ki, birinin omzunda ağlayasım var ama böyle gün bitene kadar.
Yokluğuna bile ağlayamıyorsam nasıl abla olunur benden?
Öldün meleğim!
Bir daha hiç olmayacaksın.
Seninle kurduğum hayaller, kafamdaki minicik bedenine sığdırdıklarım asla gerçekleşmeyecek.
Asla saçlarını sevemeyeceğim mesela.
Ya da asla alamayacağım kucağıma seni.
Aslalar bitiriyor beni.
Ama aslaları yazarken ağlayamamak daha da çok üzüyor meleğim.
Hep düşündüm büyüyünce nasıl olursun diye.
Sana hiç kötü bir şeyi yakıştıramadım.
' Kesin' dedim 'Ya çok güzeldir ya da yakışıklı.'
Cansu'm kesin annem gibi beyaz tenli olur.
Ama babama çekip yemyeşil gözleri simsiyah saçlarını alır, annemin hokka burnu biçimli dudağı...
Kesin çok güzel olurdun.
Kerem'im babam gibi esmer tenli, annem gibi kahve gözlü, yakışıklı yağız bir delikanlı olurdu kesin.
Sadece 2 aylıktın bebeğim.
5 milimetre.
Cinsiyetin bile belli değildi.
Seni gömecek bir ceset bile bırakmamıştın geriye.
Senden kalan sadece bir kan pıhtısı olması ne kadar yakıyor canımı farkında mısın?
Bir mezarın bile yok!
Senden geriye kalan tek şey 6 haftalıkken ki ultrason fotoğrafın.
En son annemin karnına yüzümü gömüp aynı anda elimle seviyordum .
Sanki kendimi sana hissettirebilirmişim gibi.
Cidden hissettin mi beni?
Algıladın mı korkumu?
Hani ilk zamanlar hep ayağımla severdim ya seni.
Biraz çatlak olsun birlikte çatlak çatlak takılalım diyeydi.
Benim halimden bi sen anla ama beni çok sev istedim.
Ben seni çok sevdim.
Acıtıyor meleğin yokluğun.
Senin ölümün kalbimde yara.
Annemin çığlıkları geliyor aklıma!
Sora diyorum ki Mevlana gibi ;
"İyi ki geçiyorsun zaman; ya acının doruk noktasına ulaştığı an dursaydın."
Ne olursa olsun seni çok seviyorum.
Yeni bir kardeşim olsa bile asla seni unutmayacağım.
Asla meleğim.
Asla.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kapana Kısılmış Ruh (TAMAMLANDI)
PoetrySusarsam, duyar mısınız ruhumun çığlıklarını? 26.02.18 yayımlama tarihi 29.08.22 bitiş tarihi
