Kapana Kısılmış Ruh (TAMAMLANDI)

47- Şiir Kokan Adam

ŞİİR KOKAN ADAM

Mart rüzgarı eserken içime
Sessizce bir banka oturdum
Elimde acısında boğulan bir adamın kitabı
Ben sessizce ölümü okudum

Bağırdım, çağırdım çığlık çığlığa
Duymadı kimse sesimi
Ben ölümü okudum
Ölümü...

Sesim düğümlendi
Boğazımda geçmeyen yumru
Bir mısrada bin kez öldüm
Kimse aldırmadı

Her şeye rağmen koruduğum
Bir avuç umudum vardı
O güzel sevdalar sadece
Eskilerin anılarında kaldı

Kalbimdeki her umut tanesi
Teker teker terk etti beni
Fısıldadığım her mısrada
Rüzgara karışıp gitti...

Sonra bir adam tanıdım
Uzunca boylu,
Yüzünde bir çocuğun naif gülümsemesi
Bir adam tanıdım
Sözleri şiir kokan bir adam
Elleri nasıl da heyecanlı
Bir yanı mahcup
Bir yanı şaşkın
Gözlerindeki tüm ışıltıyı
Gamzelerine sığdırmış bir adam

Beni terk etmek istemeyen bir umut tanesi
Kimseye aldırmadan yüreğime seslendi
Belki de hala vardır
Güzel sevmeyi bilen birileri

-Elif Betül Özcan