Kapana Kısılmış Ruh (TAMAMLANDI)

92- Çok Kişi İçinde Tek

Kalabalık bir caddede yitirmiş kendini yaşamım
Gün güneşi etraftayken gece gibi karanlığım
ruhumun tüm serzenişi isyankarca peydahlanırken
Ellerimde siyahlarla kalakalırım

Gözlerimde karalar oturur
Yaşlı bir yaşamın göz pınarlarında kurur
Sevmek imkansızlık çiçeği
Sevilmek her yerde ve olduğunca alalade

Çok kişi içinde tek kişi dururum çokça
Kelimelerim cirit atar masalarda
Herkesin zihninde bir süre gezinir ve unutulur
Duymak ile dinlemek arasındaki farkı çığ gibi haykırıp durur

Sözlerim kemendi celladımın
En acıyan yaralarımdan zihnimi vurur
Mısralar her yerde
Şiirler hoyrat köşelerde
Yaşandıkça kanlı kelimeler duvarlarımda can bulur

Gecemin matemi çöktü kalbime sis perdesi gibi
Kulağımda tanıdık ve tanımadık tüm insanlığın neşeli sesi
Ben hepsine yabancı
Ben hepsinden aykırı

Sessizliğim düğüm olur boğazımda
Söyleyemeyeceğimden değil değmeyeceğinden
Durup düşünmeyi zahmet bilen zihinler ile
Kutsallaşmış kelimelerimi kirletmek istemeyeceğimden

Zihnimin katran boyalı kuytularında dolanan fikri
Sadece kendi benliğimle içselleştirdiğimden
Bakıp görmeyen gözlerden
Duyup anlamayan zihinlerden tiksindiğimden

Vazgeçtim ses vermekten
Kalabalık masalarda oturup boş zihinlerin boş muhabbetlerine tek dudağımın kıvrımıyla güler
Herşey yolundaymış, istenilen kadar mutluymuş gibi yapar
Kimsenin anlamayacağı dizeleri kendi içime dökerim hep

O kalabalık masadaki kahkalara
Uzaktan bakar set çekerim kendime
Yalnız benim sığabileceğim dört duvar örerim çevreme
O kuytuda kimseye farkettirmeden katili olurum kendimin
Her seferinde çığlık çığlığa sessizliğimle