Kapana Kısılmış Ruh (TAMAMLANDI)

63- Bilmiyorum

Bilmiyorum

Geceler bile mutlu edemiyor beni artık.
Gündüzlerim hep karanlık.
Uyku uyumak güneş doğmadan yasak bana.
Geceler de düşman mı kesildi anlamıyorum.
Işıl ışıl yıldızlarla parlayan gökyüzü yok artık.
Kasvetli bulutlar sarmış, lacivertine siyah bulaştırmış gökyüzünü.
Yaz ayındayız ama balkonda içim öyle üşüyor ki düşüncelerim bile donuyor bazen.
Sigaramın alevinin çıtırtıları kulağıma dolarken üşümenin hoşnutsuzluğuyla doluyorum.
Bilmiyorum.
Yine garip bir akşam.
Ya da akşamlar hep aynı da garipleşen benim.
Çayımı soğutmadan içmek imkansız bu gecede.
Düşüncelerim ucu zehirli bir ok gibi.
Saplandığında çok canın acımıyor,
Aniden geliyor ve sızısı kalıyor ama zehirliyor yavaştan.
Hele çıkarmaya çalışırsan dayanamıyorsun, parçalıyor ...
Söyleyecek daha çok şeyim var ama anlatacak kelimelerim yok.
Beynimden geçenleri dökemiyorum ki sözcüklere.
Oysa gelseniz, bir gelipte görseniz, söylemem gerekmez belki.
Bu his o kadar yoğun ki, dokunur belki teninize.
Sizde yaşarsınız, anlarsınız.
Bilmiyorum.
Belki de hiç anlamaya çalışmazsınız.

-Elif Betül Özcan