De nieuwe jongen (Niall Horan fanfictie)

deel 7

Pov Niall

Ik word wakker van het geluid van mijn telefoon. Ik open mijn ogen en zie dat ik op de bank in slaap ben gevallen. Ik pak mijn telefoon en zie dat Sarah belt. Shit Sarah! Ik was haar helemaal vergeten op te bellen. Ik neem op en doe de telefoon op mijn oor.

Me: hey sweety!

Sarah: hey Nialler!

Me: ik mis je echt super erg

Sarah: ja ik jou ook. Ik wou dat we nooit hoefde te verhuizen

Me: en? Hoe is het daar in het drukke Londen?

Sarah: slecht. 's Nachts rijden er achter ons huis allemaal treinen en metro's. En er is altijd wel lawaai op straat. En het is hier super klein.

Me: klinkt inderdaad slecht en stom. Hopelijk kan ik snel weer een keertje langs komen.

Sarah: hoop ik ook. Ohw. Ik moet van mijn noeder gaan helpen met koken. Love you

Me: love you.

Ik hang op en direct mis ik haar prachtige stem alweer. Wacht, ik weet wat. Ik ren naar boven en pak mijn spaarpotten erbij en mijn portemonee. Ik kijk hoeveel geld ik intotaal op mijn bank, in mijn spaarpotten en in mijn portemonee heb. £256,15. Ik kijk op de Airport site en kijk hoeveel een kaartje naar Londen kost. Aangezien ik helemaal aan de andere kant van Ierland woon, in Mullingar, moet ik wel met het vliegtuig.

-

Pov Sarah

Ik eet mijn laatste hap noedels op en zet mijn bord op het aanrecht. Ik loop naar boven en zet wat muziek aan en doe mijn oortjes in. "Ik ben even naar de stad!" Hoor ik mijn moeder nog roepen voordat ik mijn oortjes indoe. "Ja!" Roep ik terug. Ik zet wat muziek van George Ezra en Imagine Dragons op en zing een beetje mee. Ongeveer 3 uur later besluit ik maar even beneden te gaan kijken. Hm, vreemd. Mijn moeder is nog steeds niet thuis. Ik kijk wat tv maar val langzaam in slaap. Het is tenslotte al 00:25 's nachts. 

-

Ik word wakker van het geluid van de bel. Ik sta op en rek me uit. Ik loop naar de deur en doe hem open. Maar dan zie ik iets wat ik niet verwacht had. Er staan namelijk 2 politie agentes. "Hoi ben jij toevallig Sarah?" Vraagt eentje. "Ja dat ben ik." "Mogen wij even binnen komen?" "Ja tuurlijk. Willen jullie misschien koffie?" "Nee dankje. Ehm, ik weet niet hoe ik dit moet zeggen maar, jouw moeder heeft gisteravond een ongeluk gehad en is overleden." Bij die worden stopt mijn hard haast. Ik denk na over de woorden en voel tranen opkomen. "Hoe..... wat........wanneer......" kan ik er alleen uitkrijgen. "Je moeder liep over het zebrapad en een auto met hoge snelheid zag jouw moeder niet en is door rood gereden. De meneer is aangehouden en je moeder is meteen opgenomen in het ziekenhuis maar het was te laat. Zijn er nog andere familie leden?" "N-nee. Ze wa-was enig-ste k-kind. En mij-n opa e-en oma zijn o-ook overle-den." Krijg ik er met stotteren uit.  Ik begin te huilen en hoor iets door de walkie-talkie van een van de politie agentes. "Het spijt me maar wij moeten ergens anders heen. Gecondoleert." Zeggen ze en lopen naar buiten. Ik hoor dat de deur dicht gaat maar hoor hem nog snel open gaan. Ik leg mijn hoofd in mijn handen en begin te huilen. "Sarah?" Hoor ik iemand zeggen. Ik haal mijn hoofd op en zie Niall staan in de deuropening. Hij loopt naar me toe en ik sta op. Hij geeft me een dikke knuffel en ik knuffel hem ook. We gaan naar de woonkamer en gaan op de bank zitten. "Wat is er gebeurd?" Vraagt hij. Ik ben uitgehuild dus gelukkig stotter ik niet meer. Ik vertel hem het hele verhaal en hij knuffelt me. "Het spijt me." Zegt hij. "Maar wat doe jij hier?" Vraag ik na de knuffel. "Ik wou je verassen dus ben ik hierheen gevlogen." "Maar dat had echt niet gehoeven. Ik wou ookal naar jouw toe hoor." "Maar ik miste je te erg." "Dankje." "Waarvoor?" "Voor dat je er zo voor me bent." We knuffelen nog wat en besluiten een film te kijken. Halverwege  de film voel ik dat ik moe word dus ga ik fijn tegen Niall aan liggen en val in slaap.