De nieuwe jongen (Niall Horan fanfictie)

deel 21

~3 uur eerder~

Pov Sarah

We zitten in de bus opweg naar de bank. Na een paar minuten zijn we er aangekomen en stappen we uit. We lopen naar binnen en gaan blijkbaar een rondleiding doen. De goed getrainde kindere en begeleiders hebben een pistool in hun zak die je niet kunt zien. De rondleider zegt wat dingen maar ik let niet echt op. Ik ben gefocust op een uitweg zoeken, zodat ik hier weg kan. Op een gegeven moment zie ik een nooduitgang en vanaf hier houd ik de weg bij. Na een paar minuten komen we bij een zaal met bankjes en stoelen en gaat de rondleider een filmpje laten zien ofzo. Mijn groepje en ik zoeken een plekje helemaal achteraan en wachten geduldig op het filmpje. Als het filmpje start gaan de lichten uit. Ik tik de andere aan en we voeren ons plan uit die we sinds we van de overval weten hebben bedacht. We kruipen over de vloer en kruipen naar de deur. Gelukkig staan er geen 'bewakers' en kunnen we zachtjes meteen door. We openen de deur zo snel mogelijk maar ook hard per ongeluk en rennen door de gangen naar de nooduitgang die we onderweg zagen. We proberen hem te openen maar blijkbaar is die op slot. "Shit." Vloek ik. We horen de begeleiders van onze groep ook de gangen door rennen.  "Kom mee. Ik zag nog een andere deur!" Zegt Bram. We volgen Bram en komen uit bij een grote deur die blijkbaar ook een nooduitgang is. We openen hem maar horen opeens geweer schoten.

-

Pov Niall

Ik zit op de bank nog steeds te wachten op nieuws of op een telefoontje van de politie. Opeens word er aangebeld. Ik schrik op uit mn gedachten en loop naar de deur. Er staat een politie mevrouw en politie meneer voor de deur. "Goedemiddag. Bent u toevallig Niall Horan?" Vraagt de meneer. "Ja dat ben ik." Antwoord ik zenuwachtig. "We hebben nieuws over Sarah." Zegt de mevrouw. "Mogen we binnenkomen?" Vraagt ze weer. "Ja tuurlijk. Wilt u koffie of iets?" Vraag ik, nog steeds zenuwachtig voor wat ze komen zeggen. "Nee dankje we moeten er zo weer vandoor." "Oké. Maar u had iets te zeggen over Sarah?" Vraag ik zenuwachtiger dan eerst. "Ja. Ze is gevonden maar, is wel gewond." Ik schrik. "Wat is er dan precies gebeurd?" "Nou, ze was ontvoerd door een bende. Samen met nog 79 andere kinderen/jongvolwassenen. Ze werden gebruikt voor een overval op de Londen Bank. Het plan is niet gelukt want ze wou samen met nog 7 andere mensen ontsnappen alleen werd voordat ze ontsnapte in haar been geschoten. Ze ligt nu in het lokale ziekenhuis en u kunt als u wil er heen gaan." Legt de meneer uit. Er klinkt een piep en wat gebrabbel uit een van de walkie-talkies die ze bij zich hebben. "Het spijt me, maar we moeten er weer vandoor." Zegt de meneer. We staan op en lopen naar de deur. "Dankuwel voor het nieuws." Zeg ik. "Graag gedaan." Zeggen ze en dan lopen ze de deur uit. Ik pak meteen mijn auto sleutel en ren naar de auto. Ik ben zelfs zo bang dat er iets ergs met Saran is dat ik vergeten ben de deur op slot te doen. Ik spring in de auto en rij snel naar het ziekenhuis waar Sarah is. Even later ben ik er en vraag ik snel maar Sarah ligt. "In kamer 245." Zegt iemand. "Bedankt." Zeg ik en ik ren naar kamer 24. Kamer 239. Kamer 240. Kamer 241. Kamer 242. Kamer 243. Kamer 244. Kamer 245! Ik loop naar binnen en zie Sarah op bed liggen.