De nieuwe jongen (Niall Horan fanfictie)

deel 16

Pov Niall

We komen aan en stappen uit. Het is een groot huis in een mooie omgeving. "Ik hoop zo erg dat Simon onze coach is." Zegt Liam. "Ik ook." Zeg ik. We zijn met best wel veel groepen dus hebben niet zo'n grote kans om door te gaan. Ik bijt op mijn nagels om de zenuwen te verbergen, maar blijkbaar heeft Liam het door. "Niall, hou op met op je nagels te bijten." Ik stop en wacht ongeduldig totdat onze coach komt. Dan gaat de deur open en komt....Simon eruit! Yes! We juichen en lopen naar hem toe. We omhelzen hem en gaan weer terug naar onze plek. "Jullie zijn  enthousiast." Begint Simon. We krijgen een hele uitleg over wat we gaan doen enzovoort. 

-

Pov Sarah

Ik zit op de bank en kijk wat tv. Ik verveel me echt zonder Niall. Ik hoor opeens mijn telefoon. Ik open hem en zie dat ik een appje van Niall heb. Het is een foto van het strand waaronder staat dat Simon hun coach is. Ik krijg een glimlach als ik aan 1 week geleden denk, toen Niall helemaal vertelde hoeveel hij hoopte dat Simon hun coach is. Ik kijk weer wat tv en kijk uit naar morgen. Dan is de aflevering die ze nu aan het filmen zijn op tv. Ik besluit wat te wandelen in het park. Ik trek mijn schoenen aan en mijn jas en loop naar buiten. Ik doe de deur achter me op slot en loop richting het park. Als ik daar ben aangekomen ga ik op een bankje zitten. Opeens komt er een jongen naast me zitten. Hij ziet er uit als...22 jaar? "En wie is deze schoonheid?" Vraagt hij. "Wat?" Vraag ik verbaasd en een beetje boos terug. "Ik zei: en wie-." "Ja dat hoorde ik wel hoor." "Maar je hebt nog niet geantwoord." "Wat nou als ik dat niet wil?" Hij kijkt wat rond in het park. Het verbaasd me dat het zo rustig is. Opeens word er van achteren een doek voor mijn mond gestopt en mijn neus dichtgehouden. Er word een blindoek voor mijn ogen gedaan en ik word meegetrokken ergens heen. Ik krijg geen lucht meer en alles word zwart voor mijn ogen. 

-

Ik open mijn ogen en kijk rond. Ik lig op een matras in een donkere kamer. Ik sta langzaam op en wen aan het donker. Er is 1 deur. Ik loop er naartoe en voel aan de deur. Op slot. Ik begin in paniek te raken en bonk tegen de deur. "Laat me eruit!" Roep ik. Er komt een jongen voor de deur staan. De jongen die ook in het park was. "Eindelijk. De prinses is wakker." Ik kijk hem boos aan. "Waar ben ik!? Wie ben jij?! Wat doe ik hier!?" Roep ik. "Je bent ergens op aarde. Ik ben Matthijs. En jij bent hier voor..dingen." Antwoord hij rustig. Wat voor dingen? Bedoelt hij wat ik denk dat hij bedoelt? Ik hoor wat geschreeuw uit de gang komen en Matthijs loopt weg. Even later komt hij terug met een meisje van ik gok 17. "Je hebt een kamer genoot." Zegt Matthijs. Hij doet de deur snel open en gooit het meisje naar binnen, waarna hij de deur snel weer dichtdoet. Hij loopt weer weg. Ik draai me om naar het meisje. Ze begint te huilen. Dan zie ik allemaal schrammen en sneeën op haar lichaam. Vooral op haar benen en rug. Ik hurk bij haar neer. "Heeej shhhh." Zeg ik om haar gerust te stellen. "Wie ben jij?" Vraagt ze. "Ik ben Sarah. Wat hebben ze met je gedaan?" Vraag ik een beetje geschokt. Ze begint weer te huilen en ik hou mijn armen open. Ze laat zich in mijn armen vallen en vreemd genoeg voelt alsof ik haar moeder ben. "Ze..ze he-hebben me geslagen toen ik wou ontsnappen uit hun busje waar ze me in stopten." Zegt ze met snikken tussendoor. Geslagen? "Hoe oud ben je eigenlijk?" Vraag ik. "16. Bijna 17." 

-