He's Not Like Them [Part 1]

26. The escape

POV Indy

Shawn moppert tegen de telefoon en als hij ophangt komt hij met een chagrijnige kop naar mij toe gelopen. Hij gaat zitten en drukt dan wild op zijn telefoon. Ik durf het bijna niet te vragen omdat ik hem nog nooit zo heb gezien, maar ik kan er niet tegen om iets niet te weten. Ik twijfel of ik het met vragen. "Is there something wrong?" Vraag ik dan toch maar. Ik kijk hem strak aan zonder mijn ogen ook maar een seconden van hem af te wijken. "There are pictures. Of us." Hij blijft naar zijn telefoon kijken en haalt zijn hand dan wild door zijn haar. "What now?" Vraag ik dan maar. Uiteindelijk zou iedereen er toch achter komen. Shawn drinkt zijn koffie in één slok op en zet dan zijn kopje net iets te hard op de tafel neer. Het oortje breekt af en het schaaltje is ook een beetje kapot. "Now they know that you exist. They'll never leave you alone because of me." Ik snap er niets meer van. "What do you mean, Shawn?" Hij staat op. "You're my girlfriend for less than 24 fucking hours and they're ruining it already!" Schreeuwt Shawn. Hij staat op en en slaat dan met zijn rechterhand tegen een muur aan. Ik loop naar hem toe om hem te kalmeren, maar als Shawn zich omdraait is hij heel groot. Hij ademt heftig en zijn ogen stralen een enorme woede uit.

"What are you doing?" Vraag ik terwijl ik bang achteruit loop. Shawn schopt nog een keer tegen dezelfde muur waardoor een schilderij van zijn spijker afvalt. Als ik huilend tegen een andere muur aanzit, kijkt Shawn naar me om. Hij kijkt geschrokken en rent dan naar me toe. Ik durf hem niet aan te kijken en kijk naar de grond. Ik ben bang dat ik iets verkeerds zeg of doe en vervolgens een klap in mijn gezicht krijg. Zoals mijn ex altijd deed. Ik sla mijn handen voor mijn gezicht en blijf huilen. "Indy... I..." Begint hij. "I'm sorry. I didn't mean to..." Shawn gaat naast me zitten en lijkt verslagen. Het is hartverscheurend om hem zo te zien. Ik weet niet of hij dit vaker heeft, maar ik moet nu even sterk zijn. Voor hem en voor mij. Ik raap al mijn moed bij elkaar en veeg dan mijn tranen weg.

"Stop. We should go before all the paparazzi is here." Ik sta op en op dat moment komt Damian de kantine ingerend. De stoelen staan door de hele kantine en er ligt een duur schilderij op de grond. "Gaat alles goed hier?" Ik knik. "Perfect." Antwoord ik kortaf. "De paparazzi is hier. Neem de artiestenuitgang maar. Roy laat jullie naar buiten." Ik bedank Damian en pak Shawn bij zijn hand. "Come on." Ik lach lief naar hem en probeer zijn schuldgevoel weg te nemen. Roy loopt snel met ons mee naar de artiesteningang en kijkt eerst of de kust veilig is. "Dank je, Roy."

"I know a place." Zeg ik dan als we via de artiesteningang naar buiten zijn gelopen. Samen lopen naar het nabijgelegen restaurantje. We zeggen helemaal niets tegen elkaar. Shawn is alleen maar aan het bellen met zijn manager.