He's Not Like Them [Part 1]

40. He would never

POV Indy

Ik zag Shawn huilen. Dat brak mijn hart nog meer dan wat dan ook. Je kan mij in elkaar slaan, vernederen, maar mijn Shawn kan je niet laten huilen. Nog nooit heeft iets of iemand mijn hart in zoveel stukjes gebroken. "Shawn?" Shawn kijkt op naar me, maar ik schrik ervan. Waarom schrik ik hiervan? Shawn zou me nooit slaan. Shawn zag me schrikken. Dat weet ik, want ik zie het in zijn ogen. Hij kijkt naar me, maar hij houdt zich kleiner dan hij is. Zijn schouders hangen omlaag en hij is een beetje door zijn benen gezakt. Iemands lichaamstaal zegt zo veel meer over de gedachtes van iemand dan zijn woorden.

"I'm sorry. I really appreciate everything you do for me, but this is just too much." Zeg ik dan om de ongemakkelijke stilte te verbreken. "You shouldn't be sorry. It's all my fault." Zegt hij en hij laat nu pas zijn vuist naast zijn lichaam zakken. "Let's just... Forget all of this, okay?" Stel ik dan voor. "I scared you, didn't I?" Vraagt Shawn terwijl hij zijn hoofd naar beneden laat zakken en naar onze voeten kijkt. Ik zeg niets. "Didn't I?!" Schreeuwt hij dan ineens met zijn handen over zijn oren. Weer maakt hij me bang. Zijn ogen spreidden open en kleurde rood. Nog voordat ik iets tegen hem kan zeggen, loopt hij weg. Ik wist niet dat Shawn zo intimiderend kon zijn. Dit is niet de Shawn die ik ken. Ik besluit om het even te laten rusten, misschien dat hij over een uurtje weer naar mij toe komt om te praten. Ik wil hem nergens toe dwingen.

Als ik op de bank ga zitten, hoor ik ineens een gitaar. Het komt van boven. Ik luister nog iets beter en hoor Shawn zingen. "You're all I think about when I'm awake. Part of every night and every day. And everything's a mess when you're away. Now I know." Zingt Shawn. Gaat dit over mij? Nee natuurlijk niet. Niet heel Shawns leven draait om mij.

"All of this is getting really old. I'm having trouble sleeping on my own. Feeling like a house but not a home. I want you to know. That I just got this crazy feeling. I've been making someone wait for me. For me." Hoor ik als ik iets dichter bij de trap ga staan. Hij kan zo mooi zingen. Zijn stem betovert mij elke keer weer.

"Guess I need a watch to tell the time. Guess I need the sun to help me shine. And I really need you in my life. Now I know." Ik loop voorzichtig naar boven en ga bovenaan de trap zitten. "That you give me this crazy feeling. And you won't have to wait no more for me, for me. And I just got this crazy feeling. I've been making someone wait for me." Er rolt een traan over mijn wang heen. Ik wil hem zo graag helpen. Tijdens het zingen, voel ik zijn pijn. Je voelt de emotie in zijn stem, die soms een beetje schor is. Waarschijnlijk omdat hij aan het huilen is.

Ik loop zonder nog maar een seconden langer na te denken de kamer binnen en geef hem een knuffel. Shawn barst in tranen uit. Ik voel ze op mijn schouder vallen en het laat mij ook huilen. Ik heb nog nooit gehuild om een jongen. Alleen een half jaar geleden toen mijn ex mij misbruikte. Toen ben ik er ook bijna aan onderdoor gegaan. Het was de duisterste periode in mijn leven. "Indy. I'm so sorry for everything." Zegt hij weer. De stoere Shawn Mendes was verandert in een klein jongetje. Hij was kwetsbaar en gebroken. "It's okay. I love you and I will always love you." Zeg ik dan. "But... I almost hit you." Zegt hij. Ik zie dat hij zich schaamt. "Yes. Almost, but you didn't. I'll forget it." Zeg ik tussen twee kusjes door. "Thank you. I would never..." Nog voordat Shawn zijn zin kon afmaken stelde ik voor om een beetje plezier te gaan maken. Zijn schuld weg te nemen.

Ik had onderweg een festival gezien. Daar wil ik heen. Met Shawn. Even twijfelde hij, maar nadat ik een pruillipje had opgezet, stemde hij toe. We kleedden ons om en Shawn blies alle kaarsjes in de kamer uit.