25.2

2.8K 77 2
                                    

POV Indy

Shawn en ik lopen hand in hand door de straten. Eerst lopen we door een paar straatjes met huizen en speeltuintjes, maar daarna komen we uit in de grote stad. Overal zijn auto's en er wordt getoeterd. Ik kom niet zo vaak in de stad, maar voor Shawn is al de drukte normaal. Sterker nog: dit is niet eens druk voor hem. Hij komt in steden zoals Las Vegas, Miami en New York. Vergeleken met die steden is Rotterdam er niets bij. We lopen langs DeKuip en ik vertel hem dat dit onze voetbalclub is. "Feyenoord!" Roept hij dan grappend. Het klinkt grappig als hij het zegt.

Ineens horen we gegil en er komt een meisje op ons afgerend. Het is meisje van misschien veertien jaar oud en ze sprint te snel. Ze knalt tegen Shawn op en hij zegt dan hoi. Ik kijk nog verwarder dan Shawn en zeg dan ook hallo. Nu pas begrijp ik het: ze is een fan. Soms vergeet ik heel even dat mijn vriendje miljoenen volgers en fans heeft. Het meisje kan niet zo goed Engels, maar ik kan het voor haar vertalen. "Wil je vragen of hij een selfie wilt maken?" Vraagt ze dan aan mij. Shawn hoeft niet meer te wachten op een vertaling en maakt een selfie met het meisje.

- 

- 

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

-

Het meisje springt van blijdschap op en neer en gaat na een kort gesprekje weer verder met wat ze deed. Ze bleef ons wel volgen maar dan op afstand. Ze maakte foto's vanachter bosjes, maar we probeerde het te negeren. Shawn is het wel gewend, maar ik vind het moeilijk om er niet op te letten.

"I love my fans." Zegt hij met een grote glimlach op zijn gezicht. "They're like my brothers and sisters." Hij keek het meisje na terwijl ze eindelijk weer terugliep naar waar ze vandaan kwam. "I understand." Shawn pakt nu mijn beide handen vast en zegt dan dat ik veel leuker ben dan zijn fans. "Don't be jealous." Hij drukt zachtjes zijn lippen op mijn voorhoofd. "I love you, beautiful." Ik geef hem een tikje op zijn neus. "I love you too." We lopen nog een stukje verder en dan pas merk ik op dat er overal mensen zijn die foto's van ons maken. Ik kijk Shawn wanhopig aan en hij heeft het nu ook door. Hij trekt zijn vest uit en slaat hem om mij heen. "Put on this hoodie." Zegt hij dan ineens. "You're the celebrity here. You should put it on." Nog voordat ik de capuchon zelf kon opdoen, deed hij het en begonnen we sneller te lopen. "Ahoy is around the corner. We can go there." Zeg ik hem. Het viel steeds meer mensen op dat de Shawn Mendes voorbij liep en Shawn en ik beginnen te rennen. Rennen doet meer pijn dan verwacht. Ik denk dat Shawn is vergeten dat ik ben geschept door een auto en twee weken in een ziekenhuisbed heb gelegen. Shawn houdt zijn hand voor zijn gezicht om zich te verbergen, maar of het helpt?

We lopen Ahoy binnen. Ik ga meteen op de bank in de kantine zitten. Damian komt naar ons toegelopen. "Hey Indy. Wat doe jij hier? Je moeder is er vandaag niet." Zegt hij. "Ik weet het, maar we moesten vluchten." Zeg ik. "Vluchten?" Vraagt hij. Nu pas ziet hij dat ook Shawn erbij is en hij wordt ineens heel zenuwachtig. "Nu snap ik het. Blijf in deze hoek van de kantine. Hier kan de paparazzi niet komen." Ik bedank Damian. Ik sta met moeite op en trek Shawn weg bij de ramen. "Indy. I'm sorry. I forgot. Take a seat." Shawn begeleidt me naar een stoel en gaat dan bezorgd naast me zitten.

Shawn pakt een kopje koffie en haalt voor mij nog een kopje thee. "I said it." Zeg ik als Shawn weer aangelopen komt. "I know. I know." Antwoord hij een beetje teleurgesteld. "I just wanted you to see me as Shawn, not as the Shawn Mendes with sunglasses. I want to be your boyfriend who you can be proud of, but I also don't want us to be public yet." Zegt hij dan weer. "I am proud of you, Shawn." Zeg ik snel. Ik wil eigenlijk niet zo populair worden. Ik hoef geen beroemdheid of veel geld. Maar nu al die foto's zijn gemaakt waarop Shawn en ik hand in hand lopen, komen er zeker weten vragen. Shawn zet de koffie neer en wordt dan gebeld. Hij kijkt bedenkelijk naar zijn telefoon, zegt mij dat hij zo terug is en loopt dan naar de andere kant van de kantine om daar te telefoon op te nemen. Ik neem een slok van mijn koffie terwijl ik nerveus op Instagram aan het kijken ben.

He's Not Like Them [Part 1]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu