He's Not Like Them [Part 1]

5.2

POV Indy

Hij gebaart dat ik binnen mag komen. Er staat een groot bed in de hoek van de kamer. Ook heeft de kamer een bank, een grote tv en een keuken met alles erop en eraan. Ik ga op het bed zitten en kijk om me heen. "Do you want something to drink?" Ik knik met mijn hoofd. "Cola?" Ik lach. "Yes, please." Hij pakt een glas uit het keukenkastjes en vult deze met cola. Hij geeft het glas aan mij en maakt een knikje met zijn hoofd. "Thanks." Ik heb me nog nooit zo zenuwachtig gevoeld bij een beroemdheid. We praatte wat en hij liet een paar foto's zijn van zijn vorige concerten zien. We lachen wat omdat hij me ook domme foto's en filmpjes van hem laat zien waarop hij valt. Of hij staat gewoon heel lelijk op de foto. "So it turns out that you can be ugly." Zei ik dat nou echt? Hardop? "And thanks." Zegt hij terwijl hij me met een chagrijnige kop aankijkt. Tegelijkertijd kijkt hij ook nog heel plagerig naar me. "You're welcome." Zeg ik dan lekker nonchalant. Hij begint me te kietelen, dus ik begin te gillen. Aan de ene kant gilde ik omdat ik niet tegen kietelen kan, maar aan de andere kant gilde ik omdat ik doodsbang was.

De deur vliegt open en er verschijnt er een brede man in een net pak met een beveiligingslogo op zijn borst. "Everything allright in here, Mendes?" De man slaat zijn handen over elkaar en kijkt een beetje boos. Shawn knikt en vertelt de man dat hij mij kietelde. Ik zat gelijk aan de andere kant van het bed en kijk doodsbang naar de man. De man verlaat de kamer nadat hij me een tijdje met dichtgeknepen ogen heeft bekeken. Shawn legt me dan uit dat het zijn bodyguard is. Hij beschermt hem van al de meisjes die hem willen knuffelen of zelfs zoenen. Hij leek niet eens geschrokken van het feit dat ik net keihard aan het gillen was. "Do you want to watch a movie?" Ik knik een beetje zenuwachtig. Ik hoopte dat Shawn niet doorhad dat ik zojuist heel bang van hem was geworden. Hij staat op en pakt een zak popcorn uit het keukenkastje. Het lijkt wel alsof hij me kan lezen alsof ik een open boek ben.

Ik kruip verder het bed op en Shawn komt naast me zitten. Er zit geen ruimte meer tussen ons in en Shawn legt op een gegeven moment zijn arm om me heen. Het voelde veilig, even niet meer eng.