He's Not Like Them [Part 1]

78. Six hours left

POV Indy

Eenmaal in het vliegtuig, leg ik mijn hoofd op Shawn's schouder en val ik in slaap. Ik voel hoe hij met zijn hand over mijn wang wrijft en soms een kusje op mijn hoofd drukt. Blijkbaar glimlach ik in mijn slaap. Josiah is fotograaf en had een foto gemaakt van Shawn en mij terwijl we te lagen slapen.  

-

Josiahvandien: At the plane with @ShawnMendes and @Indy
-

Toen we wakker werden, zag ik de foto pas. We zijn best wel schattig samen. Hij had nog meer foto's gemaakt. Super lief.

-
👻Josiahvandien:

-

Ik weet op een gegeven moment niet meer zo goed hoe ik moet zitten, dus Shawn zegt dat ik mijn voeten over hem heen mag leggen. Mijn hoofd leg ik op Josiah's schoot. Hij lacht en ik lach omdat ik zijn neus in kan kijken. Het is echt een grappig gezicht.

-
👻Indy:  On our way @ShawnMendes @Josiahvandien

-

Ook had Shawn een gekke foto in zijn Snapchat story gezet van toen hij wakker werd. Toen ik hem zag, moest ik erom lachen. Zijn haar zit zo wild en hij trekt zo'n grappig gezicht. Ik hou echt van die jongen.

-
👻ShawnMendes: I woke up in England?

-

Als we daar aankomen, draagt Shawn mijn handbagage naar beneden. "You're a beautiful couple." Zegt Josiah dan ineens. We lachen. "I know." Zegt Shawn dan en hij knijpt zachtjes in mijn kont. "Shawn." Hij trekt me dicht naar zich toe. "What's up, beautiful?" Ik kijk hem een beetje boos aan. "You know what I mean." Hij lacht weer naar me. "So I can't pinch my fiance's ass?" Ik loop bij Shawn vandaan. Hij kan echt vervelend zijn. Hij blijft je irriteren totdat hij er klaar mee is. En hij vind het nog grappiger als je erop reageert. Ik heb laatst dus maar besloten dat wanneer hij zo doet dat ik gewoon wegloop en hem negeer. Oké, negeren is moeilijker dan gedacht.

"Not funny?" Roept hij me na. "No." Zeg ik hem dan. "Can't you laugh anymore?" Vraagt hij dan als we onderaan de trap staan. "No." Zeg ik hem. Misschien ben ik wel een beetje chagerijnig omdat ik niet zo veel heb geslapen vannacht. En zo'n dutje in een vliegtuig is ook niet echt lekker. "Well you have to." Shawn gebaard richting de grote groep mensen die bij de deur staan. "Josiah? Call my manager please. I'm not going in through that door." Josiah begint meteen te bellen.

Ik begin nerveus met mijn benen te wiebelen. "It's okay, babygirl. I'm here." Zegt Shawn. Hij pakt mijn hand vast en besteedt er verder niet te veel aandacht aan. "They send security. They pick us up with a bus here and take us to the luggage room via another entrance." Shawn bedankt Josiah en we lopen een beetje rond over het grote veld van asfalt. Al snel komt er inderdaad een busje aangereden waarin wij mochten instappen. Ze brachten ons naar de ingang aan de andere kant van het vliegveld. Josiah besluit de koffers op te halen zodat Shawn en ik hier konden wachten. De paparazzi en de fans weten nu niet waar we zijn en dat willen we even zo houden.